Η εκπαίδευση τελείωσε. Ο στρατός ξεκάθαρα –δια στόματος
χαμηλόβαθμων στην ιεραρχία- προσπάθησε να μας προετοιμάσει για την επόμενη μέρα
του στρατού.
«Καλοί πολίτες». Δηλαδή
υπάκουοι στην εργοδοσία και στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης.
Γιατί εκεί που οι εθνικιστές κορώνες για την αγάπη προς την
πατρίδα δεν έπιαναν τόπο, έπαιρνε την θέση της η προσαρμογή στην
πραγματικότητα. «Δηλαδή στην δουλειά σας αύριο θα αργείτε να πάτε;» […] «Στο
αφεντικό σας τόσο συχνά θα ζητάτε ιατρεία;» […]«Να λέτε και ευχαριστώ με το φαί
που σας δίνουμε, έτσι όπως είναι η κατάσταση έξω», ήταν τα λόγια στελεχών!
Το πνεύμα των λόγων των ανωτάτων, στο πλαίσιο της εποχής της
«αόρατης απειλής».
Εθνικισμός και
μισαλλοδοξία, «ο εχθρός παραμονεύει», «πρέπει να είμαστε σε πολεμική
ικανότητα», «σε όλο τον κόσμο γίνεται πόλεμος, θα χτυπήσει και την χώρα μας»,
«οι γείτονες εξοπλίζονται».