Ως μέρος της αναλυτικής μεθοδολογίας της, η εταιρεία Stratfor διεξάγει περιοδικά πολεμικές προσομοιώσεις. Αυτή η σειρά εξετάζει τα σενάρια βάσει των οποίων θα μπορούσαν να έρθουν σε άμεση σύγκρουση οι δυνάμεις της Ρωσίας και του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία.
Πρόκειται για μια άσκηση επί χάρτου, χωρίς βέβαια να προορίζεται κάτι τέτοιο ως ένα είδος πρόβλεψης. Αυτή η σειρά αντικατοπτρίζει τα αποτελέσματα της λεπτομερούς εξέτασης των στρατιωτικών δυνατοτήτων τόσο της Ρωσίας όσο και του ΝΑΤΟ, αλλά και των περιορισμών σε αυτές τις δυνάμεις. Προορίζεται ως ένα μέσο για τη μέτρηση της πολιτικής βούλησης σε συνάρτηση του περιορισμού επί τη βάσει των ρεαλιστικών στρατιωτικών ικανοτήτων.
Η τρέχουσα στρατιωτική θέση της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι πολύ εκτεθειμένη και έχει έρθει σε ένα μεγάλο κόστος σε σχέση με τα περιορισμένα πολιτικά κέρδη της. Το στρατηγικό προπύργιο της Κριμαίας έχει δικαιολογηθεί ως ένα νησί, αλλά υπόκειται σε πιθανή απομόνωση. Η θέση των Ουρανων αυτονομιστών και των Ρώσων υποστηρικτών τους στην ανατολική Ουκρανία είναι ουσιαστικά ένα μεγάλο εξόγκωμα που θα απαιτήσει μεγάλες στρατιωτικές επενδύσεις, και κατ 'ανάγκη βοήθεια από την Μόσχα, για την επιτακτική ανάγκη της δημιουργίας υπερασπίσιμων συνόρων. Αυτό εγείρει το ερώτημα εάν η Ρωσία θα αναλάβει περαιτέρω στρατιωτική δράση για τη διασφάλιση των συμφερόντων της στην Ουκρανία.
Για να απαντηθεί το ερώτημα αυτό, εξετάστηκαν έξι βασικές στρατιωτικές επιλογές που η Ρωσία θα μπορούσε να εξετάσει για την αντιμετώπιση των ανησυχιών για την ασφάλεια στην Ουκρανία, που κυμαίνονται από μικρές πράξεις παρενόχλησης έως μια πλήρη εισβολή στην ανατολική Ουκρανία, μέχρι τον ποταμό Δνείπερο. Στη συνέχεια αξιολογείται ο πιθανός χρόνος και οι δυνάμεις που απαιτούνται για τη διεξαγωγή των επιχειρήσεων αυτών, προκειμένου να καθοριστεί η συνολική προσπάθεια και το κόστος που απαιτείται, αλλά και η ικανότητα του ρωσικού στρατού να εκτελέσει κάθε επιχείρηση. Για μια αρχική εκτίμηση για αυτές τις επιχειρήσεις υπό τις παρούσες συνθήκες, σε αυτά τα σενάρια ο μόνος αντίπαλος είναι ουκρανικές δυνάμεις που ήδη συμμετέχουν στη σύγκρουση.
Ανάλυση
Μια από τις πιο πολυσυζητημένες επιλογές είναι μια ρωσική προώθηση κατά μήκος της νότιας ακτής της Ουκρανίας, προκειμένου να συνδεθεί η Κριμαία με τις αυτονομιστικές θέσεις στην ανατολική Ουκρανία. Για αυτό το σενάριο, οι σχεδιαστές αναμένεται να κάνουν αυτά που πρέπει ώστε να εξασφαλίσει η πρωτοβάθμια παροχή νερού της Κριμαίας, από τον Δνείπερο, και ότι οι αμυντικές γραμμές θα χαραχτούν όσο το δυνατόν εγγύτερα στις όχθες του ποταμού, το μόνο βάσιμο χαρακτηριστικό εδάφους στην περιοχή. Αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας χερσαίας γέφυρας για να εξασφαλίσει τις γραμμές ανεφοδιασμού στην Κριμαία και να αποτρέψει οποιαδήποτε μελλοντική απομόνωση της χερσονήσου. Η Ρωσία θα πρέπει να προωθηθεί σε μια απόσταση από 400 χιλιόμετρα σε μια περιοχή που καλύπτει 46.620 τετραγωνικά χιλιόμετρα, να δημιουργήσεο πάνω από 450 χιλιόμετρα νέων αμυντικών γραμμών και να υποτάξει πληθυσμό 2 εκατομμυρίων.
Η κατάληψη αυτού του εδάφους στην Ουκρανία θα απαιτούσε μια δύναμη από περίπου 24.000-36.000 προσωπικό, από 6 έως 14 ημέρες. Για τον σκοπό της άμυνας οι Ρώσοι σχεδιαστές θα πρέπει να αναγνωρίσουν τον κίνδυνο του ΝΑΤΟ που έρχεται σε βοήθεια του Κιέβου. Αν γίνει αυτό, η Ρωσία θα πρέπει να διευρύνει την αμυντική δύναμη σε 40.000-55.000 στρατεύματα για να κρατήσει το έδαφος.
Οι σχεδιαστές αναμένται επίσης να εξετάσουν τη δύναμη που απαιτείται για να ασχοληθεί με μια πιθανή εξέγερση από τον τοπικό πληθυσμό, ο οποίος γίνεται σαφώς λιγότερο φιλορωσικός έξω από τα εδάφη της Ντονμπας. Το μέγεθος της δύναμης αντιεξέγερσης είναι σε συνάρτηση με το το μέγεθος του πληθυσμού και το επίπεδο της αντίστασης που αναμένεται. Αυτό φυσικά οδηγεί σε μια πολύ ευρύτερη διακύμανση στις εκτιμήσεις. Σε αυτό το σενάριο, ένας μη εχθρικά προσκείμενος πληθυσμός απαιτεί μια δύναμη από περίπου 4.200 στρατιώτες, ενώ μια ακραία εξέγερση θα μπορούσε να απαιτήσει έως 42.000 στρατιώτες. Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν αναμένεται μια ακραία εξέγερση, όπως θα ήταν σε πόλεις όπως το Ντιπροπετρόφσκ, το Χάρκοβο ή το Κίεβο. Η αμυντική δύναμη θα μπορούσε να συμπίπτει με τη δύναμη των ανταρτών σε κάποιο βαθμό, αν δεν υπήρχε εξωτερική απειλή, αλλά αν υπήρχε τέτοια απειλή οι δυνάμεις θα πρέπει να είναι χωρισμένες, ενδεχομένως διπλασιάζοντας το ανθρώπινο δυναμικό που απαιτείται για να εξασφαλιστεί η επικράτεια.
Ένα παρόμοιο σενάριο που έχει εξεταστεί είναι η κατάληψη ολόκληρης της νότιας ακτής της Ουκρανίας, προκειμένου να συνδέσει τη Ρωσία και με τις δυνάμεις στην αποσχισθείσα περιοχή της Υπερδνειστερίας, και την Κριμαία. Η λογική λέει ότι αυτό θα μπορούσε να ακρωτηριάσει το Κίεβο, αποκόπτοντας πλήρως την πρόσβαση στη Μαύρη Θάλασσα και εξασφαλίζοντας το σύνολο των ρωσικών συμφερόντων στην περιοχή σε ένα συνεχή τόξο. Όσον αφορά την προσπάθεια που απαιτείται, κατ 'ουσίαν, η Ρωσία θα διπλασιάσει την επιλογή της χερσαίας γέφυρας. Θα απαιτούσε μια επιθετική δύναμη από 40.000-60.000 στρατεύματα για σχεδόν 645 χιλιόμετρα μέσα στο έδαφος της Ουκρανίας, για να αδράξει έδαφος έκτασης 103.600 τετραγωνικών χιλιομέτρων, σε 23 έως 28 ημέρες. Η απαιτούμενη αμυντική δύναμη θα αριθμεί 80.000-112.000 άνδρες. Αυτό θα προσθέσει επίσης μια περίπλοκη και επικίνδυνη επιχείρηση γεφύρωσης πάνω από ένα μεγάλο ποτάμι. Επιπλέον, ο πληθυσμός στην περιοχή αυτή είναι περίπου 6 εκατομμύρια, απαιτώντας 13.200-120.000 στρατεύματα καταστολής εξεργέσεων.
Αυτά τα δύο πρώτα σενάρια έχουν ένα σοβαρό ελάττωμα σε ότι αφορά τις εξαιρετικά εκτεθειμένες θέσεις. Η επέκταση των θέσεων σε σχετικά επίπεδο έδαφος - διχοτομείται από ένα ποτάμι σε ένα σενάριο - είναι δαπανηρή για να κρατηθεί, να υπερασπιστεί κατά μιας συντονισμένης επίθεσης από μια σύγχρονη στρατιωτική δύναμη. Οι γραμμές ανεφοδιασμού θα είναι επίσης πολύ μεγάλεςσε όλη την περιοχή, και στο σενάριο που εκτείνεται πέρα από τον ποταμό Δνείπερο βασίζονται στις εργασίες γεφύρωσης σε ένα μεγάλο ποτάμι.
Ένα τρίτο σενάριο περιλαμβάνει την ρωσική κατάληψη ολόκληρης της ανατολικής Ουκρανίας μέχρι το Δνείπερο, χρησιμοποιώντας το ποτάμι ως αμυντικό μέτωπο. Όταν πρόκειται για την υπεράσπιση του καταληφθέντος εδάφους, το σενάριο αυτό έχει περισσότερο νόημα. Ο Δνείπερος είναι πολύ μεγάλος στα περισσότερα μέρη, με λίγες διασταυρώσεις και λίγες περιοχές να είναι κατάλληλες για επιχειρήσεις γεφύρωσης, που σημαίνει ότι οι δυνάμεις που τον υπερασπίζονται μπορεί να επικεντρωθούν σε ορισμένα μόνο σημεία ελέγχου. Αυτή είναι η πιο λογική επιλογή για τη Ρωσία, αν θέλει να αναλάβει στρατιωτική δράση και να προετοιμάσει μια αμυντική θέση.
Ωστόσο, εδώ πρόκειται για τεράστια στρατιωτική επιχείρηση. Η δύναμη που απαιτείται για να εκμεταλλευτεί αυτή την περιοχή - περίπου 222.740 τετραγωνικών χιλιομέτρων - θα πρέπει να αριθμεί 91.000-135.000 στρατεύματα και μια προώθηση σε βάθος 402 χιλιομέτρων. Δεδομένου ότι το ποτάμι θα μπορούσε να ενισχύσει τις αμυντικές ικανότητες, η αμυντική δύναμη θα μπορούσε να παραμείνει περίπου στο ίδιο μέγεθος με τη δύναμη επίθεσης. Ωστόσο, με πληθυσμό από 13 εκατομμύρια κατοίκους στην περιοχή, τα πρόσθετα στρατεύματα που ενδέχεται να απαιτούνται μπορεί να κυμαίνονται από 28.000 έως 260.000 άτομα. Η Ρωσία έχει περίπου 280.000 προσωπικό στις χερσαίες δυνάμεις, πράγμα που σημαίνει θα καθηλωθεί ένα σημαντικό μέρος των ρωσικών στρατιωτικών και ότι μια έντονη εξέγερση θα μπορούσε να απειλήσει την ικανότητα της Ρωσίας να ελέγχει το χώρο, ακόμη και αν αναπτυχθεί το σύνολο των χερσαίων δυνάμεών της στο εσωτερικό της Ουκρανίας.
Μια θετική πτυχή είναι ότι η ενέργεια αυτή, για να εκτελεστεί, θα διαρκέσει μόνο 11-14 ημέρες, ακόμα κι αν αυτό συνεπάγεται την κατάληψη μιας μεγάλης περιοχής, επειδή η Ρωσία θα μπορούσε να προχωρήσει κατά μήκος πολλαπλών διαδρομών. Από την άλλη πλευρά η επιχείρηση αυτή θα απαιτήσει μια τέτοια μεγάλη προσπάθεια κινητοποίησης των ρωσικών δυνάμεων ασφαλείας που η πρόθεση της Μόσχας θα είναι ανιχνεύσιμη από νωρίς και θα θέσει σε συναγερμό τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη.
Δύο υπόλοιπες επιλογές που εξετάζονται είναι παραλλαγές στα προηγούμενα σενάρια, σε μια προσπάθεια να δειχτεί αν θα μπορούσε η Ρωσία να ξεκινήσει πιο περιορισμένες επιχειρήσεις, με τη χρήση λιγότερων πόρων, για την αντιμετώπιση παρόμοιων επιταγών ασφαλείας. Για παράδειγμα, θεωρήθηκε η Ρωσία να καταλαμβάνει μόνο το νότιο μισό της ανατολικής Ουκρανίας, σε μια προσπάθεια να χρησιμοποιήσει σαφώς λιγότερο μαχητική ισχύ, αλλά αυτό αφήνει τους Ρώσους με μια εκτεθειμένη πλευρά και χωρίς την δικλείδα ασφάλειας του Δνείπερου. Ομοίως, θεωρήθηκε μια μικρή επέκταση των σημερινών αποσχιστικών γραμμών προς τα βόρεια για να ενσωματώσει το υπόλοιπο των περιοχών Ντόνετσκ και Λουγκάνσκ. Και οι δύο επιχειρήσεις είναι αρκετά καλά εκτελέσιμες αλλά προσφέρουν πολύ λίγα στο μεγάλο σχέδιο.
Το τελικό σενάριο που εξετάστηκε ήταν πιο περιορισμένης μορφής. Αφορούσε τη Ρωσία και τη διεξαγωγή μικρών προσωρινών επιδρομών κατά μήκος του συνόλου των συνόρων της με την Ουκρανία, σε μια προσπάθεια να απειλήσει διάφορους στόχους στην περιοχή και έτσι να αραιωθεί η ουρανική μάχιμη δύναμη όσο το δυνατόν περισσότερο. Αυτό θα είναι αποτελεσματικό και αποδοτικό μέτρο για τους Ρώσους στρατιωτικούς όσον αφορά την προσπάθεια που απαιτείται και θα μπορούσε να επιτύχει κάποιους μικρούς πολιτικούς στόχους.
Για όλα τα σενάρια που εξετάστηκαν, τα συμπεράσματα είναι επίσης όλα με συνέπεια: Όλα είναι τεχνικά εφικτά για την ρωσική στρατιωτική δύναμη, αλλά όλα έχουν και σοβαρά μειονεκτήματα. Δεν υπάρχει καμία από τις εξεταζόμενες επιλογές που μπορεί να καλύψει τους ρωσικούς στόχους μέσω περιορισμένων ή εύλογων μέσων. Το συμπέρασμα αυτό δεν αποκλείει αυτά τα σενάρια για τους Ρώσους ιθύνοντες, αλλά είναι περισσότερο μια απόδοση κόστους-οφέλους όταν είναι να ζυγιστούν μελλοντικές δράσεις. Κανένα θεωρητικό μοντέλο δεν μπορεί να προβλέψει με ακρίβεια την έκβαση ενός πολέμου, αλλά μπορεί να δώσει στους ιθύοντες χάραξης πολιτικής μια ιδέα για το τι μέτρα πρέπει να ληφθούν ή αν πρέπει να αναλάβουν δράση σε όλα.http://defencenews.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου