Όπως πάντα ο ρατσισμός αποτελεί αποκρουστικό μείγμα βλακείας και ακραίων συντηρητικών αντιλήψεων, που έρχεται να συγκαλύψει τους πραγματικούς ενόχους και να δαιμονοποιήσει τα θύματα. Στο πλαίσιο αυτό, τα εκατομμύρια των απελπισμένων προσφύγων των πολέμων, των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, της πείνας και της βάρβαρης καταπίεσης, ωθούνται προς τα ευρωπαϊκά σύνορα, γιατί νομίζετε;
Σύμφωνα με τον Σταύρο Θεοδωράκη «οι μετανάστες που συνάντησα στη Μυτιλήνη μου είπαν ότι ήρθαν στην Ελλάδα γιατί άλλαξε ο πρωθυπουργός και η πρόσβαση είναι ποιο εύκολη. Δώσαμε μία εικόνα ότι όλοι οι καλοί χωράνε. Ότι θα τους δώσουμε χαρτιά για να πάνε στην Ευρώπη, που είναι ψέματα». Προειδοποίησε μάλιστα ότι αν συνεχιστεί η αθρόα έλευση μεταναστών, οι συνέπειες θα είναι καταστροφικές…
Αλήθεια, γιατί δεκάδες χιλιάδες περισσότεροι μετανάστες οδεύουν προς την Ιταλία;
Γιατί η Ευρώπη πρέπει να λειτουργεί με όρους Φρουρίου και να μην αναλαμβάνει να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της ιμπεριαλιστικής της πολιτικής;
Γιατί να μην ανατραπεί αυτή η πολιτική βάρβαρων επεμβάσεων και καταλήστευσης των λαών;
Και γιατί το ελληνικό κράτος πρέπει να αναλάβει την κτηνώδη αυτή αστυνομική και στρατιωτική αποστολή;
Κινούμενος στο ίδιο άθλιο μήκος κύματος και αρνούμενος να τοποθετηθεί στα παραπάνω ερωτήματα, με πιο επιδέξιο τρόπο, κινείται και ο πράκτορας Σάββας Καλεντερίδης, παρεμβαίνοντας δημοσιογραφικά, για να γευτεί τη φιλοξενία πληθώρας μιλιταριστικών-εθνικιστικών μέσων.
Μεταναστευτικό, γεωπολιτική, έθνος… και ιδεοληψίες
Στις 18 Δεκεμβρίου του 2010 ξεκίνησε ένα κύμα διαδηλώσεων στις αραβικές χώρες της Βόρειας Αφρικής, της Μέσης Ανατολής και του Περσικού Κόλπου, το οποίο ονομάστηκε Αραβική Άνοιξη. Οι διαδηλώσεις εκδηλώθηκαν στην Τυνησία, την Αίγυπτο, τη Λιβύη, το Μπαχρέιν, τη Συρία, την Υεμένη, την Αλγερία, το Ιράν, το Ιράκ, την Ιορδανία, το Μαρόκο και το Ομάν κ.α. Κάποιες από τις διαδηλώσεις εξελίχθηκαν σε εξεγέρσεις και άλλες σε εμφύλιο πόλεμο.
Του Σάββα Καλεντερίδη
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ»
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ»
Όσον αφορά τις αιτίες της πρόκλησης αυτής της «αλυσιδωτής αντίδρασης», ασφαλώς θα πρέπει να τις αναζητήσουμε στον χαρακτήρα των καθεστώτων, τα οποία εν πολλοίς είναι αυταρχικά και ολιγαρχικά, όμως δεν θα πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας ότι ακριβώς αυτού του είδους τις αδυναμίες εκμεταλλεύονται υπέρτερες δυνάμεις, όταν θέλουν να εξυπηρετήσουν δικά τους ζωτικά συμφέροντα.
Τελικώς, το κύμα των διαδηλώσεων και των εξεγέρσεων οδήγησε στην επέμβαση στη Λιβύη, με στόχο την ανατροπή του Μουαμάρ Καντάφι, η οποία οδήγησε αυτήν την μεγάλη και πλούσια χώρα στο χάος και την καταστροφή.
Επίσης, συνέχεια της Αραβικής Άνοιξης είναι ο εμφύλιος πόλεμος στην Υεμένη και φυσικά, ο εθνοφυλετικός και θρησκευτικός πόλεμος που είναι σε εξέλιξη στη Συρία, ενώ θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο πόλεμος που είναι σε εξέλιξη στο Ιράκ είναι ένα άλλης τάξεως ζήτημα, οι ρίζες του οποίου φθάνουν μέχρι το 1991 και την Επιχείρηση «Καταιγίδα της Ερήμου».
Στις άλλες χώρες που έγιναν διαδηλώσεις ή εκδηλώθηκαν εξεγέρσεις, ανεξάρτητα αν είχαμε ή όχι ανατροπές καθεστώτων και κυβερνήσεων, οι κατάσταση έχει σχεδόν σταθεροποιηθεί.
Αυτή είναι η κατάσταση στον γεωπολιτικό μας περίγυρο, από την οποία επηρεάζονται τα κύματα μεταναστών προς την Ευρώπη, ενώ πρέπει προσθέσουμε ότι τα κύματα ενισχύονται από μεταναστευτικές ροές που προέρχονται από το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, το Μπαγκλαντές και διάφορες χώρες της Αφρικής, για λόγους που σχετίζονται με εμφύλιες συγκρούσεις αλλά και με την συνεχιζόμενη φτώχεια.
Την κατάσταση που περιγράψαμε παραπάνω, που μπορούμε να πούμε ότι είναι παγιωμένη τα τρία τελευταία χρόνια τη διαχειριζόταν η πατρίδα μας με το εξής δόγμα:
>περιφρούρηση των χερσαίων συνόρων,
>κατασκευή φράχτη στον Έβρο,
>περιπολίες στη θάλασσα και συνεργασία με την Frontex
>δημιουργία κέντρων κράτησης, με στόχο την απέλαση μεταναστών στις χώρες του.
Να υπογραμμίσουμε ότι η παρουσία της Frontex, πέραν του ελέγχου των μεταναστευτικών ροών προς την χώρα μας, είχε και μια άλλη -διττώς εθνική- σημασία. Από τη μια πλευρά εντόπιζε έγκαιρα τις ομάδες των μεταναστών μέσα στο τουρκικό έδαφος και έδινε τις απαραίτητες πληροφορίες στις τουρκικές αρχές, οι οποίες ήταν υποχρεωμένες να επέμβουν, ανεξάρτητα από το πόσα λεφτά είχαν πάρει διάφοροι αξιωματούχοι για την επιχείρηση δημογραφικής αλλοίωσης, αποσταθεροποίησης και ισλαμοποίησης της Ελλάδας!
Από την άλλη πλευρά, η παρουσία των αεροπορικών μέσων της Frontex στον Έβρο κυρίως όμως στον εναέριο χώρο μεταξύ των ελληνικών νησιών του Αιγαίου και των μικρασιατικών ακτών, έδινε έναν εξ αντικειμένου ευρωπαϊκό ορισμό των θαλασσίων συνόρων μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας, τα οποία δεν έχουν οριστεί, με εξαίρεση την περιοχή της Δωδεκανήσου, τα οποία είχαν οριστεί με συμφωνία Ιταλίας-Τουρκίας.
Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στην αντιπολίτευση, δίνοντας ρεσιτάλ ανευθυνότητας και λαϊκισμού,κατηγορούσε τις προηγούμενες κυβερνήσεις για την πολιτική που ακολουθούσαν στο μεταναστευτικό και εξήγγειλε διάφορα μέτρα, πάντα με βασικό πυλώνα την αρχή των ανοικτών συνόρων.
Όταν διάφοροι προέβαλαν ενστάσεις και προειδοποιούσαν την αντιπολίτευση ότι σε περίπτωση που εφαρμοστεί μια τέτοια πολιτική, η Ελλάδα θα γίνει ελκυστική και θα είναι σαν να καλούμε τους «πονεμένους και τους πεινασμένους» όλου του κόσμου να έλθουν στην Ελλάδα, με την ελαφρότητα του ανεύθυνου αντιπολιτευομένου, έλεγαν ότι το θέμα δεν είναι ελληνικό αλλά ευρωπαϊκό και παγκόσμιο και ότι «θα δώσουμε χαρτιά στους πρόσφυγες και θα πάνε όπου θέλουν». Για τις ύβρεις και τις αθλιότητες που εκτόξευαν εναντίον εκείνων που είχαν άλλη άποψη, δεν γίνεται λόγος!!!
Η παρούσα κυβέρνηση θα μπορούσαμε να πούμε ότι επιτέλους πέτυχε σε έναν τομέα που εφάρμοσε την πολιτική της.
>Αφού έκλεισε τα κέντρα κράτησης,
>αφού δήλωσε ότι δεν θα επισκευάσει τον φράχτη στον Έβρο,
>αφού έκοψε τις θαλάσσιες περιπολίες και απαξίωσε την Frontex,
>αφού δήλωσε δια χειλέων της αρμόδιας υπουργού ότι η Ελλάδα ακολουθεί πολιτική ανοιχτών συνόρων,
δεν κατάφερε τίποτε άλλο από το να καταστήσει σαφές προς όλους ότι όποιος θέλει να έλθει στην Ελλάδα παράνομα είναι καλοδεχούμενος, καθιστώντας έτσι όντως την πατρίδα μας πόλο έλξης εκατομμυρίων μεταναστών και των προσφύγων από κάθε γωνιά της γης, με αποτέλεσμα να έχουν στοιβαχτεί κατά χιλιάδες οι άνθρωποι αυτοί είτε στα νησιά είτε -κατά εκατοντάδες χιλιάδες- στις απέναντι μικρασιατικές ακτές, όπου περιμένουν για να εισέλθουν στην πατρίδα μας, χωρίς να υπάρχουν ενδείξεις ότι οι ροές αυτές θα μειωθούν τα επόμενα χρόνια.
Απόδειξη αυτού που λέμε είναι το γεγονός ότι οι μετανάστες που θέλουν να μπουν λαθραία σε μια άλλη χώρα δεν στοιβάζονται στα σύνορα Τουρκίας-Βουλγαρίας, γιατί η βουλγαρική κυβέρνηση ακολουθεί πολιτική κλειστών συνόρων και δεν την κατηγορεί κανείς γι’ αυτό!
Για όσους σπεύσουν να μας πουν ότι το θέμα έχει γεωπολιτικές πτυχές και τα τοιαύτα, έχουμε να πούμε ότι αυτές τις περιγράψαμε εν πολλοίς στην αρχή του άρθρου μας. Όμως, θα πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι αυτές οι ίδιες συνθήκες υπήρχαν και πριν αναλάβει αυτή η κυβέρνηση και φέτος οι ροές υπερτριπλασιάστηκαν, χωρίς να γίνει κάτι καινούργιο που να δικαιολογεί την επιδείνωση της κατάστασης. Το μόνο που έγινε είναι ότι η πατρίδα μας μετατράπηκε σε ξέφραγο αμπέλι.
Και μπορεί για όσους έχουν ταξική ιδεολογία, αυτό να μην έχει και μεγάλη σημασία. Για όσους, όμως πιστεύουν ότι το ελληνικό έθνος έχει δικαίωμα να επιβιώσει στο χώρο που λέγεται Ελλάδα, έχει τεράστια σημασία και δεν πρέπει να επιτρέψουμε ούτε τη δημογραφική αλλοίωση ούτε την αποσταθεροποίηση ούτε τη μετατροπή της πατρίδας μας σε μουσουλμανική χώρα, υποχείριο της Τουρκίας".
Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΕΧΕΙ ΑΙΜΑ ΚΑΙ ΚΕΡΔΗ!
Εμείς σας καλούμε να διαβάσετε το βιβλίο «ΕΜΠΟΡΟΙ ΤΩΝ ΣΥΝΟΡΩΝ» του Αποστόλη Φωτιάδη (εκδόσεις ΑΠΕΝΑΝΤΙ/ΟΧΘΗ), που μεταξύ άλλων αναφέρεται στην τάση της ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής να διολισθήσει από την απασχόληση στην Ασφάλεια, γεγονός που κατέστη σαφές το 2008 με το περιβόητο Ευρωπαϊκό Σύμφωνο για τη Μετανάστευση και το Άσυλο.
Στην Ελλάδα, το 2010 κορυφώνονται οι παράνομοι είσοδοι, ενώ πλέον τα μέτρα που λαμβάνονται είναι ο φράκτης του αίσχους στον Έβρο, η επιχείρηση «Ξένιος Ζευς» με τις άθλιες επιχειρήσεις σκούπας και τη τραμπούκικη-δολοφονική δράση της Χ.Α, που απολαμβάνει την κρατική συνεργασία και Ανοχή, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και η επέκταση της διοικητικής κράτησης εκεί επ΄ αόριστον, οι παράνομες επαναπροωθήσεις με χαρακτηριστικό επεισόδιο τη μαζική δολοφονία μεταναστών στο Φαρμακονήσι!
Η θεσμική πρωτοκαθεδρία περιέρχεται στην αστυνομία, που μεταξύ άλλων αναλαμβάνει «να κάνει το βίο αβίωτο» σε όσους συλλαμβάνονται να εισέρχονται παράνομα. Η υποδομή όλης της αποτρεπτικής πολιτικής χρηματοδοτείται αδρά από την Ε.Ε., που επίσης κάνει τα στραβά μάτια και συνήθως συγκαλύπτει τις παρανομίες του ελληνικού κράτους και της FRONTEX. Σταδιακά έχουμε μια ισχυρή στρατιωτικοποίηση του αστυνομικού έργου διαχείρισης των μεταναστευτικών ροών, ευρεία επιτήρηση μεγάλων γεωγραφικών περιοχών και συλλογή πληροφοριών για λόγους «ασφάλειας». Η εφαρμογή λοιπόν των δογμάτων άμυνας/ασφάλειας, σε εθνικό και υπερεθνικό επίπεδο ωθεί στην αγορά υπηρεσιών και εξοπλισμού, που αξιοποιούνται από τις βιομηχανίες εξοπλιστικών συστημάτων και τεχνολογίας της επικοινωνίας.
Στον πρόλογο του βιβλίου ο Ανδρέας Τάκης θέτει σειρά κρίσιμων ερωτημάτων για αυτόν τον καθημερινό πόλεμο κατά των μεταναστών από το Κράτος Διαρκούς Έκτακτης Ανάγκης του Κοινοβουλευτικού Ολοκληρωτισμού, συνιστώσα της επιβολής της καπιταλιστικής ιμπεριαλιστικής Νέας Τάξης Πραγμάτων:
«Πως πρέπει να ερμηνεύσει άραγε κανείς αυτή την τάση αυτονόμησης ευρωπαϊκών θεσμών που βρίσκονται στο επίκεντρο της ευρωπαϊκής πολιτικής για την ασφάλεια; Η απόλυτα τεκμηριωμένη αφήγηση σ’ αυτό το βιβλίο αφήνει να πλανάται, όχι αδικαιολόγητα, η υποψία ότι ο σύνδεσμος ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας, μηχανισμών ασφαλείας και εξοπλιστικής βιομηχανίας συνιστά έναν καλοκρυμμένο αλλά ολοένα και πιο καθοριστικό παράγοντα διαμόρφωσης των ευρωπαϊκών πολιτικών.Βρισκόμαστε άραγε μπροστά σε μια νέα, εκκολαπτόμενη εκδοχή του στρατιωτικοπολιτικού και βιομηχανικού συμπλέγματος που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ την εποχή του Βιετνάμ και του Ψυχρού Πολέμου;»
Σε κάθε περίπτωση εμείς απαιτούμε το άνοιγμα των συνόρων και την ελεύθερη διακίνηση των μεταναστών-προσφύγων προς τις ευρωπαϊκές χώρες. Την αναγνώριση όλων των δικαιωμάτων τους.
Άμεση έξοδο της χώρας από Ε.Ε. και ΝΑΤΟ, κλείσιμο των βάσεων του θανάτου, κατάργηση των στρατιωτικών συμφωνιών με το κράτος δολοφόνο Ισραήλ και άμεση επιστροφή των ελληνικών στρατευμάτων που βρίσκονται εκτός συνόρων.
ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου