Μιχάλης Μαριόρας Εξαιρετική εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι πληθώρα πολιτών από τη Δύση και κυρίως διάφορες αναπτυγμένες ευρωπαϊκές χώρες ταξιδεύει στη Συρία με την επιθυμία να ενταχθεί στις τάξεις του λεγόμενου Ισλαμικού Κράτους, να πολεμήσει ενάντια στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις του δυτικού κόσμου, στην αμαρτία(!) και να συμβάλλει στην εδαφική επέκτασή του. Η εντύπωση προκαλείται από τη σύνθεση αυτής της ομάδας ανθρώπων, οι οποίοι εγκαταλείπουν τις μικρότερες ή μεγαλύτερες ανέσεις τους για να υπηρετήσουν τον κακώς εννοούμενο σκοπό τους.
Κατ’ αρχήν σοκάρει η ύπαρξη ανάμεσά τους αρκετών αναλογικά γυναικών, οι οποίες θέλουν αυτοβούλως, χωρίς να εξαναγκάζονται από κανέναν, να βοηθήσουν στην επιμελητεία των πολεμιστών, να παντρευτούν κάποιους από αυτούς, ακόμη και να πολεμήσουν στο πεδίο της μάχης, αφού περάσουν ειδική και εξοντωτική εκπαίδευση. Για παράδειγμα, για ποιους λόγους νεαρές, έφηβες μαθήτριες αλλά και μεγαλύτερες γυναίκες από την Βρετανία (οι βρετανικές αρχές υπολογίζουν περίπου εξήντα) εγκαταλείπουν την χώρα τους; Αδιαφορούν για την ασφάλεια, τις ανέσεις, τα δικαιώματα και την ελευθερία που προσφέρει ένα κράτος σαν την Βρετανία, μια κοινωνία ανεκτική και ανεξίθρησκη που για πολλούς -ανάμεσά τους και εμείς- αποτελεί το πιο επιτυχημένο μοντέλο-σύστημα πολυπολιτισμικότητας και ομαλής ένταξης-συμμετοχής των αλλόθρησκων, αλλοδαπών διαφορετικών στους κόλπους του.
Οι συγκεκριμένες γυναίκες φαίνεται ότι δεν ενδιαφέρονται, ούτε πτοούνται από τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσουν και το βάρος που θα κληθούν να σηκώσουν στις πλάτες τους, αλλά και τον κίνδυνο που ελλοχεύει για την ίδια τη ζωή τους. Η αυστηρή εμφάνιση με την υιοθέτηση της ασφυκτικής περιβολής που αφήνει ακάλυπτα μόνο τα μάτια είναι σε τελική ανάλυση το λιγότερο που τις απασχολεί, όταν αποφασίζουν οικειοθελώς να ενταχθούν σε ένα κοινωνικό σύνολο καταπιεστικό, επικίνδυνο και συχνά εξευτελιστικό για τις γυναίκες. Ωστόσο, το κάνουν, χωρίς να είναι ξεκάθαρο σε εμάς τι επιδιώκουν, ποιες είναι οι βαθύτερες ψυχολογικές ανάγκες που θέλουν να ικανοποιήσουν ή ποια αρρωστημένα ιδανικά πιστεύουν ότι θα υπηρετήσουν. Ίσως η καλύτερη μέθοδος προσέγγισης αυτών των περιπτώσεων να είναι η ψυχαναλυτική.
Συγχρόνως όμως το ίδιο κάνουν και πολλοί νεαροί άντρες, οι οποίοι δεν υπολογίζουν τον κίνδυνο, δεν τους απασχολεί η πιθανότητα θανάτου, σοβαρού τραυματισμού ή σύλληψης. Πέρα από ορισμένους μισθοφόρους, οι οποίοι προσελκύονται από το χρήμα που θα κερδίσουν, υπάρχουν άλλοι, οι οποίοι πραγματικά πιστεύουν ότι εντάσσονται και στηρίζουν έναν ευρύτερο, αγαθό σκοπό που ασφαλώς αξίζει πολύ περισσότερο από την ίδια τη ζωή τους ή το επίπεδο ζωής που απολάμβαναν στις χώρες προέλευσής τους. Άλλοι από αυτούς, μουσουλμάνοι ήδη από τη γέννησή τους, μεγάλωσαν στις ευρωπαϊκές χώρες, είχαν μια «κανονική» ζωή, μέχρι τη στιγμή που ριζοσπαστικοποιήθηκαν και έγιναν ψυχροί εκτελεστές on camera αποκεφαλίζοντας με μαχαίρι, όπως ο τζιχάντι John, ακόμη και συμπατριώτες τους…
Πέρα από αυτούς, οι οποίοι είναι ψυχοπαθολογικά περιστατικά και έχουν ριζοσπαστικοποιηθεί σε βαθμό που δεν υπάρχει επιστροφή ή θεραπεία, το πρόβλημα, κατά τη γνώμη μας, είναι ότι εδώ και μερικές δεκαετίες τα αναπτυγμένα δυτικά κράτη αποτυγχάνουν όλο και περισσότερο να ικανοποιήσουν βαθύτερες υπαρξιακές ή «πνευματικές» ανάγκες των ανθρώπων, αγνοώντας κάθε έννοια ηθικής καλλιέργειάς τους. Έτσι, δεν αισθάνονται πολίτες που ανήκουν σε συντεταγμένη Πολιτεία, αλλά μόνο άτομα, τα οποία αφήνουν σημαντικό έδαφος σε στρεβλές προτάσεις από όπου και αν προέρχονται. Πιστεύουμε ότι ο ίδιος μηχανισμός ισχύει είτε στο παράδειγμα που συζητάμε, είτε στην άνοδο του νεοναζισμού ή οπουδήποτε αλλού προτείνονται στόχοι, οράματα και σκοποί σε νεαρούς κυρίως ανθρώπους, οι οποίοι αναζητούν διέξοδο σε προσωπικές ανησυχίες και αδυναμίες.
Μεγάλο μερίδιο ευθύνης, εκτός από τα κράτη, προς αυτή την κατεύθυνση έχει και η παραδοσιακή θρησκευτική έκφραση της Δύσης, δηλαδή ο χριστιανισμός, με την έννοια ότι οι προτάσεις, οι απαντήσεις και κυρίως οι εκπρόσωποί του αδυνατούν πολλές φορές να ανταποκριθούν στις μεταβαλλόμενες και πιεστικές ανάγκες των σύγχρονων ανθρώπων. Έτσι, όμως οι άνθρωποι, ειδικά οι νέοι, μένουν μόνοι και ευάλωτοι σε κάθε είδους «γοητευτικές» προτάσεις είτε προέρχονται από τις φιλοσοφικές-θρησκευτικές παραδόσεις της Ανατολής, είτε από αποτυχημένες πολιτικές ιδεολογίες του παρελθόντος ή αλλού.
Μια δυνατότητα αντίδρασης σε τέτοια ζοφερά φαινόμενα θα μπορούσε να ήταν η οντολογική, πνευματική θωράκιση του δυτικού κόσμου με την αναζωπύρωση όλων εκείνων των (πολιτιστικών, πολιτικών, θρησκευτικών, πνευματικών) στοιχείων που τον σφυρηλάτησαν στο πέρασμα των αιώνων και τον οδήγησαν σε κατακτήσεις και κεκτημένα ζηλευτά από όλους, ξεχασμένα όμως σήμερα από εμάς τους ίδιους…http://tvxs.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου