Ένα από τα πιο τρομακτικά περιστατικά κατά τη διάρκεια της μαζικής επίθεσης του Ισραήλ στη Γάζα το περασμένο καλοκαίρι ήταν η δολοφονία τεσσάρων Παλαιστινίων αγοριών που έπαιζαν ποδόσφαιρο σε μια παραλία.
Αυτό το έγκλημα πολέμου τεκμηριώθηκε διεξοδικά από οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και από δημοσιογράφους που βρίσκονταν στο κοντινό ξενοδοχείο Al-Deira.
Ο ανταποκριτής του NBC Αϊμάν Μοχελντίν έγραψε στο twitter ότι λίγα μόλις λεπτά πριν είχε παίξει ποδόσφαιρο μαζί με τα παιδιά.
Θυμίζω αυτή τη φρικιαστική σκηνή επειδή ο δημοφιλή Βρετανός τραγουδιστής Ρόμπι Γουίλιαμς, που έχει προγραμματίσει συναυλία στο Τελ Αβίβ στις 2 Μαΐου, είναι πασίγνωστο ότι αγαπά το ποδόσφαιρο.
Είναι επίσης πρεσβευτής της UNICEF και δηλωμένος υποστηρικτής της εκστρατείας “Παιδιά σε κίνδυνο”.
Δυστυχώς όμως, όταν πρόκειται για τα παιδιά της Παλαιστίνης, όπως αυτά που σκοτώθηκαν στην παραλία της Γάζας εκείνη τη μέρα, ο Γουίλιαμς δείχνει μια ανατριχιαστική αδιαφορία για την ευημερία τους.
Η Δράση για την Παλαιστίνη του Λονδίνου έχει επισημάνει την υποκρισία του καθώς ενώ υποτίθεται ότι εκπροσωπεί τη UNICEF ετοιμάζεται να δώσει συναυλία στο Τελ Αβίβ: «Ελπίζουμε ότι η UNICEF θα παραμείνει σταθερή στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων των παιδιών, συμπεριλαμβανομένων των παιδιών της Παλαιστίνης, και θα ζητήσει από τον Ρόμπι Γουίλιαμς είτε να ακυρώσει τη συναυλία του στο Τελ Αβίβ είτε να παραιτηθεί από πρεσβευτής καλής θέλησης της UNICEF…»
Η UNICEF, όπως δηλώνεται στους σκοπούς της αποστολής της, επιμένει ότι «η επιβίωση, η προστασία και η ανάπτυξη των παιδιών συνιστούν επιταγές για την καθολική ανάπτυξη που αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της ανθρώπινης προόδου.»
Αγαπητέ Ρόμπι, με αυτή τη συναυλία σου στις 2 Μαΐου θα δοθεί σιωπηρή υποστήριξη στο θάνατο περισσοτέρων από 500 Παλαιστινίων παιδιών το προηγούμενο καλοκαίρι στη Γάζα, μεταξύ των οποίων οι τέσσερις μικροί ποδοσφαιριστές στην παραλία, αλλά και έγκριση στις συλλήψεις και την κακομεταχείριση εκατοντάδων Παλαιστινίων παιδιών κάθε χρόνο που ζουν κάτω από την ισραηλινή κατοχή, όπως έχει τεκμηριωθεί από την ίδια τη UNICEF. Και για να αναφέρω και τη δική μου ιστορία, ομολογώ ότι κι εγώ ο ίδιος έδωσα συναυλία στο Ισραήλ το 2006, πριν αποκτήσω καλύτερη γνώση της κατάστασης. Εκείνη την εποχή αλλά και αργότερα, καθώς είχα μεγάλο ενδιαφέρον, άκουγα φωνές από όλες τις πλευρές και ήθελα να μάθω όσα περισσότερα μπορούσα για την κατάσταση στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη.
Ταξίδεψα πολύ στο Ισραήλ και στη Δυτική Όχθη και τώρα, 9 χρόνια μετά και έχοντας κάνει την έρευνά μου, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το κίνημα BDS (Μποϊκοτάζ, Απόσυρση επενδύσεων, Κυρώσεις) είναι ο πιο εφικτός και ειρηνικός τρόπος για να τερματιστούν τα δεινά και να σφυρηλατηθεί ένα καλύτερο μέλλον για όλους τους ανθρώπους στους Αγίους Τόπους. Σε προτρέπω, Ρόμπι, όπως και όλους τους άλλους καλλιτέχνες, να μην παίξετε στο Ισραήλ έως ότου συμμορφωθεί με το διεθνές δίκαιο και αναγνωρίσει τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα όλων των λαών της περιοχής, συμπεριλαμβανομένου του παλαιστινιακού λαού κομμάτι του οποίου είναι και τα Παλαιστίνια παιδιά που παίζουν ποδόσφαιρο.
Από τη συναυλία μου το 2006 και μετά, το κίνημα BDS έχει αναδειχθεί σε μία δύναμη ιδιαίτερα υπολογίσιμη.
Με αναφορές σε αυτό και από καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης σε όλο τον κόσμο, το BDS κατάφερε να δημοσιοποιήσει την άσχημη κατάσταση του Παλαιστινιακού λαού, την έλλειψη ελευθερίας, ισότητας και πρόσβασης στη δικαιοσύνη.
Τώρα, το 2015, δεν υπάρχει πραγματικά καμία δικαιολογία για μουσικούς να συναινούν να παίξουν στο Τελ Αβίβ. Η διεθνής κοινή γνώμη είναι σύμφωνη με αυτό.
Η παγκόσμια κοινωνία των πολιτών παλεύει για ίσα δικαιώματα για όλους.
Πλησιάζουμε στο ίδιο κρίσιμο σημείο όπως τότε που πολλοί καλλιτέχνες στήριξαν το κίνημα κατά του απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική.
Τα αθώα παιδιά που έπαιζαν ποδόσφαιρο στη Γάζα ήταν τα θύματα μιας βίαιης και αδιάκριτης ισραηλινής επίθεσης. Αυτό συνέβη πριν από πάνω από 9 μήνες. Από τότε, ένα από αυτά τα παιδιά, ο 12χρονος Μουντάσερ Άμπου Μπακρ, που έπαιζε μαζί με τον αδελφό του και τρία ξαδέρφια τους, έχει αποπειραθεί να αυτοκτονήσει και παθαίνει τακτικά κρίσεις κλαίγοντας και ουρλιάζοντας.
Είναι ένα από τα παιδιά των οποίων “την επιβίωση, την προστασία και την ανάπτυξη”, εσύ Ρόμπι, έχεις υποσχεθεί να υποστηρίξεις. Δυστυχώς, είναι πολύ αργά για τον νεκρό αδερφό του Μουντάσερ και τα άλλα τρία παιδιά που σφαγιάστηκαν εκείνη τη μέρα.
Αλλά, Ρόμπι, μπορείς ακόμα να σταθείς στο ύψος σου και να στείλεις ένα ισχυρό μήνυμα, ως άτομο και ως γνήσιος πρεσβευτής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ότι το “όλα καλά ως συνήθως” με το Ισραήλ δεν είναι αποδεκτό μέχρι τη στιγμή που οι Παλαιστίνιοι αδερφοί και αδερφές μας θα απολαμβάνουν ίσα ανθρώπινα δικαιώματα βάσει του διεθνούς δικαίου και τα παιδιά τους δεν θα υπόκεινται σε τέτοιου είδους φρικιαστικές σφαγές.
Ως πρεσβευτής της UNICEF και άτομο με ανθρωπιά και τιμή, θα πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να σεβαστείς τη διαμαρτυρία της παλαιστινιακής κοινωνίας των πολιτών και ενός αυξανόμενου αριθμού αφοσιωμένων μουσικών, καλλιτεχνών και πανεπιστημιακών σε όλον τον κόσμο.
Όχι μόνο ο Κεν Λόουτς, ο Στήβεν Χώκινγκ, ο Έλβις Κοστέλλο, ο Μπράϊαν Ίνο και εγώ, αλλά και άλλοι καλλιτέχνες, που είναι χιλιάδες και συνεχώς αυξάνονται, στέκονται στο πλευρό αυτών που υφίστανται καταπίεση και κατοχή, αυτών των κατακτημένων για τους οποίους Ισραηλινοί αξιωματούχοι έχουν πει ότι χρειάζεται να τους εξαναγκάσουν “να χάσουν βάρος, αλλά όχι να πεθάνουν από την πείνα” ή, ακόμη χειρότερα, τους έχουν περιγράψει ως χορτάρι που πρέπει να ξεριζωθεί.
Για να είμαστε ξεκάθαροι, Ρόμπι, είτε έχεις την πρόθεση είτε όχι, η απόφασή σου να παίξεις στο Τελ Αβίβ ενισχύει τον Νετανιάχου και το καθεστώς του και δίνει στήριξη στις ακραίες και δολοφονικές ρατσιστικές τακτικές του.
Σε παρακαλώ, Ρόμπι, κοίταξε μέσα σου και ανακάλυψε πάλι τον άνθρωπο που αγαπά το ποδόσφαιρο ,τον άνθρωπο, τον πατέρα που μπορεί να νιώσει την απώλεια ενός άλλου πατέρα. Αν δεν μπορείς να δεις τον εαυτό σου στα μάτια ενός Παλαιστίνιου πατέρα, θα πρέπει να κάνεις την αξιοπρεπή κίνηση και να παραιτηθείς από τη UNICEF, ή αν δεν γίνει αυτό, θα πρέπει η UNICEF να σε υποχρεώσει να φύγεις.
Με αγάπη, Ρότζερ Γουότερς. Υ.Γ: Σε όλους εσάς που διαβάζετε αυτό και νοιάζεστε για τα παιδιά, σας ευχαριστώ. Μας συνδέει η αγάπη που έχουμε για τα παιδιά, όχι μόνο για τον Μουντάσερ Άμπου Μπακρ, τον αδερφό του και τα ξαδέρφια του, αλλά και για τα υπόλοιπα παιδιά στη Γάζα, τη Δυτική Όχθη και το Ισραήλ και για όλα τα παιδιά στον κόσμο που πρέπει να έχουν το δικαίωμα να ζουν και να παίζουν με ειρήνη και ασφάλεια.
Η αγάπη και η καλοσύνη μας προσφέρονται σε κάθε ένα από αυτά εξίσου καθώς προσπαθούμε να ενισχύσουμε τη δημιουργία μιας γης που θα είναι “Άγιος Τόπος” και αντάξια του ονόματος αυτού. http://www.kar.org.gr/2015/05/01/%CF%81%CF%8C%CF%84%CE%B6%CE%B5%CF%81-%CE%B3%CE%BF%CF%85%CF%8C%CF%84%CE%B5%CF%81%CF%82-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82-%CF%81%CF%8C%CE%BC%CF%80%CE%B9-%CE%B3%CE%BF%CF%85%CE%AF%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%BC%CF%82/
Μετάφραση: Νικολέττα Κίτσου Πηγή:http://www.salon.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου