Δημήτρης Γιαννούσης: «Τα περισσότερα παιδιά πρόσφυγες υποφέρουν από μετατραυματικό σοκ»

Ο χειρουργός των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, Δημήτρης Γιαννούσης, επέστρεψε πριν από λίγες μέρες από την αποστολή του στην Κω.

Εκεί καθημερινά περιέθαλπε εκατοντάδες πρόσφυγες, μετανάστες και αιτούντες άσυλο που φθάνουν απελπισμένοι και σωματικά καταβεβλημένοι στις ακτές του νησιού, έχοντας ακολουθήσει την επικίνδυνη θαλάσσια οδό. Ο χειρουργός των Γιατρών Χωρίς Σύνορα που έχει στο ενεργητικό του αποστολές σεΥεμένη, Συρία, Κεντροαφρικανική Δημοκρατία και Νιγηρία, έμεινε συγκλονισμένος από τις ιστορίες των ανθρώπων που περιέθαλψε στις 50 μέρες της αποστολής του στην Κω.

 «Βλέπεις ανάπηρους, γυναίκες σε προχωρημένη εγκυμοσύνη και ηλικιωμένους άνω των 70 ετών να περπατούν χιλιάδες χιλιόμετρα για να μπορέσουν να φθάσουν σε ένα ειρηνικό μέλλον. Άνθρωποι που ρισκάρουν τα πάντα για να σώσουν τον εαυτό τους και την οικογένειά τους. Πουλάνε όσο-όσο ό,τι έχουν για να μπορέσουν να φύγουν», περιγράφει ο Δημήτρης Γιαννούσης.

Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους πολλοί από τους πρόσφυγες βιώνουν απώλειες, χάνουν τ' αδέρφια τους, τους φίλους τους. «Το πιο δραματικό είναι ότι οι οικογένειές τους δε θα το πληροφορηθούν άμεσα, θα πιστεύουν για χρόνια ότι είναι ακόμα ζωντανοί, ενώ έχουν πνιγεί», αναφέρει ο χειρουργός των MSF.

Από τους 820 ασθενείς που εξέτασε ο ίδιος προσωπικά το 93% ήταν πρόσφυγες από εμπόλεμες χώρες, στην συντριπτική τους πλειοψηφία από Συρία και κάποιοι από Ιράκ και Αφγανιστάν. Ανάμεσά τους αρκετά παιδιά, τα περισσότερα με μετατραυματικό σοκ από τις συνθήκες πολέμου που βίωσαν. Εμφανίζουν διαταραχές ύπνου, διαταραχές ούρησης, δερματικά εξανθήματα και ψυχολογικό στρες που οφείλονται στα τραυματικά γεγονότα που έχουν ζήσει. «Τα παιδιά βιώνουν βουβά αυτό που συμβαίνει και τους βγαίνει σε ψυχοσωματικές ασθένειες. Ειδικά τα παιδιά που είναι από μονογονεϊκές οικογένειες ή έχουν φύγει από τη χώρα τους μόνο με τον ένα γονιό και ο άλλος έχει μείνει πίσω, δυσκολεύονται πολύ να εκφράσουν αυτό που βιώνουν και εκδηλώνουν ψυχοσωματικές ασθένειες».

Πολλοί από τους πρόσφυγες που καταφθάνουν στα ελληνικά νησιά είναι ανάπηροι πολέμου. «Θυμάμαι ένα παλικάρι που πριν από 6 μήνες είχε χάσει το πόδι του στην Συρία από έκρηξη βόμβας. Είχε υψηλό ακρωτηριασμό κάτω άκρου και ήρθε περπατώντας από την Συρία με τη βοήθεια του αδερφού του. Διέσχισε όλη την Τουρκία στα παράλια με τις πατερίτσες και πέρασε απέναντι στην Κω με το όνειρο μιας καλύτερης ζωής. Οι συνθήκες που βρήκε ήταν τραγικές γιατί λόγω του ακρωτηριασμού δε μπορούσε να εξυπηρετηθεί στη μία τουαλέτα που είχε το αστυνομικό τμήμα», περιγράφει ο χειρουργός.

Ανάμεσα στους πρόσφυγες είναι αρκετοί που πάσχουν από χρόνια νοσήματα, στους οποίους ο πόλεμος και το ταξίδι προς την σωτηρία στέρησαν την πρόσβαση στην περίθαλψη. «Ήταν ένα παιδί 18 ετών ο οποίος ήρθε σε πάρα πολύ κακή κατάσταση. Ήταν σε προδιαβητικό κώμα γιατί περιμένοντας τρεις μήνες στην Τουρκία για να περάσει απέναντι δεν είχε ινσουλίνη. Τον βοηθήσαμε, πήγε στο νοσοκομείο στην Κω, ρυθμίστηκε ο διαβήτης πολύ δύσκολα και του δώσαμε τα φάρμακα και τις ειδικές σύριγγες για να μπορέσει να συνεχίσει το ταξίδι του. Είχε ξεκινήσει ολομόναχό του από την Συρία για να φθάσει στην Ευρώπη. Ήταν το τελευταίο παιδί μιας πολυμελούς οικογένειας που πήρε την απόφαση να φύγει από την χώρα. Τα πέντε αδέρφια του έχουν σκορπίσει στα πέντε σημεία του ορίζοντα», αφηγείται ο Δημήτρης Γιαννούσης.

Το περιστατικό που δε θα ξεχάσει ποτέ ήταν με μία19χρονη έγκυο γυναίκα που ξεκίνησε από την Συρίακαι όταν έφθασε στην Κω κατέρρευσε από την κόπωση, το στρες και την έλλειψη τροφής. Ήταν πέντε μηνών έγκυος και ταξίδευε περπατώντας τους τελευταίους 2-3 μήνες. Η ομάδα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα της χορήγησε ενδοφλέβια υγρά και την έστειλε στο νοσοκομείο, όπου έμεινε για τρεις μέρες και πήρε εξιτήριο σε πολύ καλύτερη γενική κατάσταση για να μπορέσει να συνεχίσει το ταξίδι της. «Η ευγνωμοσύνη του συζύγου ήταν συγκινητική γιατί θεώρησε ότι σώσαμε όχι μόνο τη ζωή της αλλά και τη ζωή του παιδιού», αφηγείται ο Δημήτρης Γιαννούσης.

Ο χειρουργός των MSF περιγράφει την τραγική εικόνα που παρουσιάζουν οι παραλίες κοντά στην πόλη της Κω, γεγονός που μαρτυρά την απόγνωση των ανθρώπων. «Ο τρόπος που ρισκάρουν τη ζωή τους μπαίνοντας σ' αυτά τα σαπιοκάραβα για να περάσουν απέναντι είναι συγκλονιστικός. Αν κάποιος κάνει μία βόλτα στις παραλίες κοντά στην πόλη βλέπει ένα σωρό σκασμένα φουσκωτά τα οποία ξεβράζει η θάλασσα. Είναι αυτά με τα οποία έρχονται τα βράδια, στοιβαγμένοι σε άθλιες συνθήκες, 70-80 άτομα, σε φουσκωτά  μισοβουλιαγμένα».

Τι είναι όμως αυτό που γεννά την ελπίδα; «O κόσμος εδώ έχει ακόμα καλά αντανακλαστικά. Ο απλός κόσμος βλέπεις ότι θέλει και προσπαθεί με ό,τι έχει να βοηθήσει». Ενώ η μεγαλύτερη ικανοποίηση κατά τη διάρκεια της αποστολής του δεν ήταν άλλη από: «Το σφίξιμο του χεριού πάντα όταν έφευγαν, ήταν πάρα πολύ χαρούμενοι», αναφέρει συγκινημένος για τους πρόσφυγες που περιέθαλψε.http://www.msf.gr/magazine/dimitris-giannoysis-ta-perissotera-paidia-prosfyges-ypoferoyn-apo-metatraymatiko-sok