Η διάρρηξη των σχέσεών της με το Ισραήλ ήταν για ισλαμιστική τουρκική κυβέρνηση μια υπολογισμένη κίνηση, το 2009. Ο τότε πρωθυπουργός Ερντογάν είχε επιτεθεί, στο Νταβός, κατά του Ισραηλινού προέδρου Σιμόν Πέρεζ. Αυτή ήταν η απαρχή της σύγκρουσης της Τουρκίας με το Εβραϊκό κράτος. Από τότε ο Ερντογάν ακολούθησε μια συστηματική αντισιωνιστική, αντισημιτική ρητορική εξυπηρετώντας το νεοθωμανικό του όνειρο.Του Μπουράκ ΜπεγκντίλThe Gatestone Institute (28 Ιουνίου 2015)
Μέχρι τις 7 Ιουνίου 2015 η Τουρκία δεν είχε όρεξη για συνεννόηση. Όταν οι Τούρκοι πήγαν στις κάλπες στις 7 Ιουνίου δεν γνώριζαν πως με την ψήφο τους όχι μόνο θα στερούσαν την κοινοβουλευτική πλειοψηφία από το κυβερνών ΑΚΡ, αλλά και πως θα το υποχρέωναν να μεταβάλει την χρεοκοπημένη του πολιτική και έναντι του Ισραήλ. Στις 6 Ιουνίου η επαναπροσέγγιση με το Ισραήλ ήταν αδύνατη. Στις 8 Ιουνίου δεν ήταν πια τόσο απίθανη. Τον Ιούλιο, αναλόγως πως θα εξελιχθούν οι συζητήσεις για τον σχηματισμό κυβέρνησης μπορεί να είναι και πιθανή.
Έτσι δεν αποτέλεσε έκπληξη η είδηση που μετάδωσαν ισραηλινά μέσα, βάσει της οποίας ο γενικός γραμματέας του ισραηλινού υπουργού Εξωτερικών Ντορ Γκολντ συναντήθηκε, κρυφά, στη Ρώμη με τον Τούρκο ομόλογό του Σινιρλίογλου, ο οποίος υπήρξε και πρέσβης στο Ισραήλ στο διάστημα 2002-07. Ούτε το Τελ Αβίβ, ούτε η Άγκυρα διέψευσαν την πληροφορία αυτή. Στις 24 Ιουνίου, μάλιστα, ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Τσαβούσογλου επιβεβαίωσε τις επαφές με το Ισραήλ, που στοχεύουν σε κάποια μορφή επαναπροσέγγισης.
Αν και αυτό είναι καλό σημάδι για τις διμερείς σχέσεις δεν πρέπει κανείς να είναι υπεραισιόδοξος. Ισραηλινές πηγές αναφέρουν πως στην πραγματικότητα, όσο ο Ερντογάν βρίσκεται στην εξουσία, η αποκατάσταση των διμερών σχέσεων θα είναι εξαιρετικά δύσκολη. Ίσως. Είναι όμως λιγότερο δύσκολο τα σενάριο, βάσει του οποίου ο Ερντογάν θα συνεχίσει να τραβά το σχοινί, καθώς επιδιώκει κέρδη από τον ιδεολογικό του αντισιωνισμό. Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας Ερντογάν και Νταβούτογλου μιλούσαν για «Παλαιστινίους αδερφούς», για προσευχές στην Ιερουσαλήμ, για κατάκτηση της Ιερουσαλήμ κ.λπ. Όμως τώρα, για πρώτη φορά, η ρητορική αυτή δεν απέφερε τις αναμενόμενες ψήφους.
Το κόμμα των Ερντογάν και Νταβούτογλου πρέπει, αν θέλει να μείνει στην εξουσία, να εξασφαλίσει έναν σύμμαχο. Μια ενδεχόμενη συμμαχική κυβέρνηση, πέραν των εσωτερικών θεμάτων που θα τεθούν, θα αντιμετωπίσει και το ζήτημα της αλλαγής της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής και Συρία και πέραν αυτής.
Ειδικά αν η συμμαχία σχηματιστεί με το CHP οι περιφερειακές νεοθωμανικές φιλοδοξίες του ΑΚΡ θα περιοριστούν, όπως και η αντί- ισραηλινή πολιτική. Αυτό δεν σημαίνει πως η προσέγγιση μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας είναι πιθανή. Αντιθέτως οι πιθανότητες είναι ακόμα αρνητικές. Αν όμως πρόκειται να υπάρξει επαναπροσέγγιση τότε η στιγμή για να θεμελιωθεί αυτή είναι τώρα.
Η ισραηλινή δυσπιστία είναι εύλογη. Έγιναν πολλά τα τελευταία χρόνια και οι Ερντογάν και Νταβούτογλου δεν έχουν αλλάξει γνώμη. Μόνο η εσωτερική πολιτική κατάσταση στην Τουρκία έχει αλλάξει. Η κοινή αισιοδοξία μπορεί να αποτελεί μια ανοησία. Όμως η εξαιρετικά συγκρατημένη αισιοδοξία έχει βάση.
Αν η συνάντηση της Ρώμης έγινε πράγματι δεν είναι η πρώτη του είδους. Έχει παρόλα αυτά συμβολική σημασία. Ο Σινιρλίογλου είναι ένας έξυπνος, μη ισλαμιστής, διπλωμάτης καριέρας, αλλά και άνθρωπος της εμπιστοσύνης του Ερντογάν.defence-point.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου