Στις 12 Δεκεμβρίου του 1969, μαζί με άλλους αναρχικούς και κομμουνιστές, συλλαμβάνεται από τις Ιταλικές αρχές ο αναρχικός εργάτης σιδηροδρόμων Τζουζέπε (Πίνο) Πινέλι.
Μέσα σε 48 ώρες, που ήταν και ο μέγιστος χρόνος κράτησης σε τμήμα για την εποχή, αυτοί που συνελήφθησαν αφέθηκαν ελεύθεροι και λίγοι μεταφέρθηκαν στις φυλακές Σαν Βιτόρε.
Ο Πινέλι κρατήθηκε στο αρχηγείο περισσότερο απ’ ότι επέτρεπε ο νόμος. Τον ανέκριναν. Τότε, γύρω στα μεσάνυχτα της 15ης-16ης Δεκεμβρίου το σώμα του «πέταξε» από ένα δωμάτιο που ανήκε στο Πολιτικό Γραφείο του τέταρτου ορόφου και έπεσε στο έδαφος. Οι αρχικές αντικρουόμενες εκδοχές της αστυνομικής ιστορίας έλεγαν ότι η αλήθεια δεν ήταν η επίσημη εκδοχή περί «αυτοκτονίας». Ο Πινέλι πέθανε στο νοσοκομείο Φαντεμπενεφρατέλι τη νύχτα της 15ης προς 16ης Δεκεμβρίου 1969.
Ο λόγος της σύλληψης και της ανάκρισής του, ήταν η βομβιστική επίθεση που σημειώθηκε στις 12 Δεκεμβρίου του 1969 στην Αγροτική Τράπεζα της Πιάτσα Φοντάνα στο Μιλάνο, που κόστισε τη ζωή σε 17 ανθρώπους και τραυμάτισε άλλους 88.
Επί πολλά χρόνια οι αστυνομικές αρχές επέμεναν να κατηγορούν ως υπεύθυνο για τη βόμβα της Πιάτσα Φοντάνα, τον αναρχικό Πιέτρο Βαλπρέντα.
Στις 2 Αυγούστου του 1980, στον σιδηροδρομικό σταθμό της Μπολόνια, σημειώνεται μια νέα βομβιστική επίθεση. Ο απολογισμός ήταν 85 νεκροί και 200 τραυματίες και τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων έδειχναν αριστερό τρομοκρατικό χτύπημα.
Στις 3 Αυγούστου του 1974, έκρηξη βόμβας σημειώθηκε στο διεθνές νυχτερινό τρένο Italicus, με αποτέλεσμα 12 νεκρούς και πολλές δεκάδες τραυματίες. Σύμφωνα με την πάγια τακτική της, η αστυνομία αποδίδει και αυτή τη δολοφονική ενέργεια σε αριστερά στοιχεία. Αλλά στη συνέχεια η έρευνα που διεξάγεται από τον ανακριτή Οκόρσιο θα οδηγήσει σε ηγετικά στελέχη των ακροδεξιών οργανώσεων Όρντινε Νουόβο, Όρντινε Νέρο και Αβανγκουάρντια Νασιονάλε.
Η ανάκριση αποδεικνύει ότι την τρομοκρατία καθοδηγούν στελέχη των μυστικών υπηρεσιών και απαγγέλλονται κατηγορίες, μεταξύ άλλων και εναντίον του στρατηγού Τζιαναντέιο Μαλέτι, αρχηγού του κλάδου της αντικατασκοπίας της SID (Servizio Informazioni Difesa, η αντίστοιχη Ιταλική ΕΥΠ), και του λοχαγού Αντόνιο Λαμπρούνα αρχηγού του τομέα NOD (Nucleo Operativo Diretto) και αρμοδίου για τις διαβρώσεις των εξτρεμιστικών οργανώσεων, οι οποίοι παραπέμπονται σε δίκη επειδή, κατά το κατηγορητήριο: «Οι δύο κατηγορούμενοι από το 1969, λόγω της ιδιότητάς τους πρόσφεραν προστασία σε τρομοκράτες, που βαρύνονταν με διάφορες τρομοκρατικές ενέργειες, και παραποιούσαν συστηματικά τις πληροφορίες που παρείχαν σε πολιτικές και δικαστικές αρχές».
Στη δίκη που έγινε το 1979 στο κακουργιοδικείο του Κασαντέρο, ύστερα από μια πεντάχρονη δικαστική οδύσσεια και την αποτυχία όλων των προσπαθειών να αποτραπεί η διεξαγωγή της, αποδεικνύεται πλήρως η ενοχή και καταδικάζεται ο στρατηγός Μαλέτι σε 4ετή φυλάκιση, ο λοχαγός Λαμπρούνα σε 2ετή φυλάκιση, οι πράκτορές τους, ακροδεξιοί εξτρεμιστές Φρέντα και Βεντούρα, σε ισόβια (ερήμην) και αθωώνεται ο αναρχικός Βαλπρέντα, στον οποίον η SID προσπάθησε να φορτώσει τα δικά της εγκλήματα.
Η επίμονη εκστρατεία της Αριστεράς οδήγησε στην αποκάλυψη της ενοχής της νεοφασιστικής οργάνωσης «Νέα Τάξη» (Οrdine Nuovo), η οποία είχε διασυνδέσεις με ιταλικές μυστικές υπηρεσίες. Η καταδικαστική απόφαση για τα μέλη της «Νέας Τάξης» εκδόθηκε μόλις το 2005 για τη βομβιστική επίθεση στην Αγροτική Τράπεζα της Ιταλίας στην Πιάτσα Φοντάνα.
Η πολύνεκρη επίθεση στη Πιάτσα Φοντάνα, σήμανε για την Ιταλία την έναρξη μίας περιόδου «Στρατηγικής της Έντασης» και κυβερνητικής συγκάλυψης, με τις μυστικές υπηρεσίες να καθοδηγούν τρομοκρατικές ενέργειες με τη βοήθεια ακροδεξιών-φασιστικών οργανώσεων, ενοχοποιώντας την αριστερά. Πολλές τρομοκρατικές επιθέσεις ακολούθησαν την πρώτη, με αποκορύφωμα την έκρηξη στο σιδηροδρομικό σταθμό της Μπολόνια το 1980. Επρόκειτο για τη μέχρι τότε μεγαλύτερη τρομοκρατική πράξη στην Ευρώπη τον 20ο αιώνα.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου οι βομβιστικές επιθέσεις των ακροδεξιών ήταν καθοδηγούμενες από τη CIA , τη μασονική στοά P2 και το Βατικανό. Τα στελέχη της P2 (Προπαγάνδα 2) προέρχονταν από την ελίτ της ιταλικής κοινωνίας (αξιωματικοί, υπουργοί, δικαστικοί κ.α.) και φρόντιζαν να παροτρύνουν και να χρηματοδοτούν ακροδεξιές οργανώσεις, ώστε να πραγματοποιούν τρομοκρατικά χτυπήματα. Οι διασυνδέσεις της μασονικής στοάς άρχισαν να αποκαλύπτονται μετά το 1981, όταν ο ιταλικός τύπος έβγαζε στην επιφάνεια ένα τραπεζικό σκάνδαλο στο όποιο ήταν αναμεμειγμένη η Τράπεζα του Βατικανού. Στη πορεία αποκαλύφθηκε πως το Βατικανό χρηματοδοτούσε γενναία τη P2 για να πραγματοποιεί τρομοκρατικά χτυπήματα.
Όλες αυτές οι οργανώσεις και οι υπο-οργανώσεις, ανήκαν στο επιχειρησιακό σκέλος της περιβόητης πια «Επιχείρησης Gladio(Ξίφος)», η οποία ήταν η κωδική ονομασία μίας μυστικής παρακρατικής-παραστρατιωτικής επιχείρησης του ΝΑΤΟ που σκοπό είχε να αποτρέψει με ένοπλη δράση πιθανή αριστερή-κομμουνιστική-αντιαμερικανική επικράτηση στην Δυτική Ευρώπη. Η δράση της ήρθε στην επιφάνεια για πρώτη φορά στην Ιταλία, αλλά έδρασε και σε άλλες χώρες.
Στην Ελλάδα, από το 1954 ως τη δεκαετία του ’80 δρούσε ένα παρακλάδι της οργάνωσης, στελεχωμένο από ακροδεξιούς και χουντικούς, που ονομαζόταν «Operation Sheepskin» (Κόκκινη Προβιά), το οποίο είχε δημιουργηθεί από τις μετεμφυλιακές κυβερνήσεις της Δεξιάς σε συνεργασία με την αμερικανική CIA. Τελικά η Κόκκινη Προβιά σταμάτησε την λειτουργία της τη δεκαετία του ’80 από τον τότε Πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου και τον τότε Αρχηγό ΓΕΕΘΑ Πτέραρχο Νίκο Κουρή.
Η ιστορία που θυμηθήκαμε και διηγούμαστε, ξεκίνησε με τον Τζουζέπε Πινέλι, που η ιταλική αστυνομία «εκπαραθύρωσε» τα ξημερώματα από τον τέταρτο όροφο του αστυνομικού τμήματος. Ο αστυνομικός επιθεωρητής Λουίτζι Καλαμπρέζι που τον ανέκρινε θεωρήθηκε υπεύθυνος από την αριστερά, αλλά απαλλάχθηκε λόγω μη επαρκών στοιχείων. Ήταν ένας- όχι και τόσο τυχαίος- θάνατος που έγινε παγκόσμια γνωστός από το έργο του Ντάριο Φο «Ο Τυχαίος Θάνατος Ενός Αναρχικού».
Τα περιστατικά που αναφέραμε ίσως σε κάποιους να θυμίσουν τις παρόμοιες βομβιστικές επιθέσεις που συνέβησαν στη γείτονα χώρα μας, την Τουρκία.
Στις 20 Ιουλίου, βομβιστική επίθεση αυτοκτονίας σημειώνεται στην τουρκική πόλη Σουρούτς, 10 χιλιόμετρα από την συριακή πόλη Κομπάνι, όπου πρόσφατα απελευθερώθηκε από της Κουρδικές αυτόνομες δυνάμεις οι οποίες εκδίωξαν τους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους. Η έκρηξη έλαβε χώρα στον κήπο ενός πολιτιστικού κέντρου της πόλης Σουρούτς, κατά τη διάρκεια εκδήλωσης από την Σοσιαλιστική Νεολαία (SGDF), με σκοπό την βοήθεια της ανοικοδόμησης της πόλης Κομπάνι μετά από τις σφοδρές συγκρούσεις ανάμεσα στους Κούρδους μαχητές και τους τζιχαντιστές εξτρεμιστές.
28 νεκροί και 100 τραυματίες ο τραγικός απολογισμός. Η επίθεση χρεώθηκε σε τζιχαντιστές καμικάζι οι οποίοι ήθελαν να εκδικηθούν για την ήττα τους στο Κομπάνι. Όλοι όμως γνωρίζουν τον φόβο της Τούρκικης κυβέρνησης του Ερντογάν για περαιτέρω συνεργασία της τούρκικης Αριστεράς με το φιλοκουρδικό κόμμα ΗDP (Halkların Demokratik Partisi) «Δημοκρατικό Κόμμα των Λαών» το οποίο στις πρόσφατες εκλογές στις 7 Ιουνίου διπλασίασε την δύναμή του, κερδίζοντας 77 έδρες στο Τουρκικό κοινοβούλιο και έτσι έγινε το τέταρτο πολιτικό κόμμα στην Τουρκία.
΄Ενας φόβος που επιβεβαιώθηκε και στη νέα επίθεση που σημειώθηκε το πρωί του Σαββάτου στην Άγκυρα, σε πορεία ειρήνης του Αριστερού φιλοκουρδικού Δημοκρατικού Κόμματος των Λαών (HDP).
Διπλή βομβιστική επίθεση αυτοκτονίας ισχυρίζονται οι τούρκικες αστυνομικές αρχές, οι οποίες δολοφόνησαν 128 άτομα και τραυμάτισαν πάνω από 250, πολλοί εκ των οποίων βρίσκονται σε κρίσιμη κατάσταση.
Βέβαια οι βόμβες είχαν ενισχυθεί με μεταλλικά σφαιρίδια και ήταν τεράστιας ισχύος, φτάνοντας στο σημείο ακόμα και να πολτοποιήσουν πολλά από τα θύματα, κάτι που δημιουργεί εύλογες αμφιβολίες αν τελικά ήταν από καμικάζι ή τοποθετημένες εκεί.
Οι εκρήξεις σημειώθηκαν κατά την έναρξη της συγκέντρωσης στο μπλοκ του HDP. Ο επικεφαλής του HDP Σελαχατίν Ντεμιρτάς τόνισε μετά την επίθεση πως «είμαστε αντιμέτωποι με ένα κράτος μαφία, ένα κράτος δολοφόνο». «Είναι δυνατόν να μην γνωρίζουν, σε μια χώρα όπου οι υπηρεσίες πληροφοριών είναι τόσο ισχυρές;»,τόνισε και πρόσθεσε: «Εμπόδισαν τα ασθενοφόρα, και θέλουν να αυξηθεί ο αριθμός των θυμάτων. Θα βαδίσουμε μαζί με αυτούς που δεν υποκύπτουν μπροστά στην αστυνομική τυραννία. Δεν θα επιτρέψουμε να τους γράψει η ιστορία. Η ιστορία δεν θα γράψει μια εξουσία που είναι τόσο τυραννική».
Η φονική διπλή βομβιστική επίθεση γίνεται τρεις εβδομάδες πριν από τις πρόωρες βουλευτικές εκλογές της 1ης Νοεμβρίου, μέσα σε κλίμα μεγάλης έντασης που ενισχύεται από τις συγκρούσεις μεταξύ των τουρκικών δυνάμεων ασφαλείας και του ΡΚΚ στη νοτιοανατολική χώρα, όπου ζουν κυρίως Κούρδοι.
Το HDP, του οποίου μια προεκλογική συγκέντρωση είχε ήδη αποτελέσει τον στόχο βομβιστικής επίθεσης δύο ημέρες πριν από τις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου, έκανε λόγο για ομοιότητα ανάμεσα στην επίθεση στην Άγκυρα και σε αυτήν της 20ης Ιουλίου στο Σουρούτς, κοντά στα σύνορα με τη Συρία, που αποδόθηκε στους τζιχαντιστές του ΙΚ και όπου 33 υποστηρικτές του κουρδικού ζητήματος σκοτώθηκαν. Η Τουρκία συνεργαζόμενη με την Αμερική επιτίθεται σε δυνάμεις του Ισλαμικού Κράτους στη Συρία, αλλά οι μαχητές του Ισλαμικού Κράτους το βρίσκουν σώφρον να βομβαρδίσουν διαδηλωτές που αντιτίθενται στην κρατική βία. Λίγο οξύμωρο, αλλά ισως βολικό για αυτούς που παρουσιάζουν και ερμηνεύουν τα γεγονότα.
Και οι δύο επιθέσεις μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές έχουν χρεωθεί από την πλευρά της κυβέρνησης στους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους.Το Ισλαμικό Κράτος από την άλλη πλευρά, που ενώ με ζήλο δημοσιεύει κάθε του ενέργεια στο διαδίκτυο, δεν έχει αναλάβει για καμία από τις 2 επιθέσεις την ευθύνη.
To φιλοκουρδικό κόμμα HDP μάλιστα σκέφτεται πολύ σοβαρά να αναβάλει τις προεκλογικές συγκεντρώσεις ενόψει των εκλογών που θα διεξαχθούν την 1η Νοεμβρίου.
Οι δύο παράλληλες ιστορίες που σας διηγηθήκαμε σε Ιταλία και Τουρκία, φέρουν πολλές ομοιότητες. Ίσως να ειναι τυχαίες, ίσως και πάλι όχι.
Στην εφημερίδα Guardian στις 16/11/1990 ο δημοσιογράφος Richard Norton-Taylor σημειώνει ότι η «Επιχείρηση Gladio» λειτουργούσε και στην Τουρκία και το μυστικό δίκτυο του τούρκικου βραχίονα το διεύθυνε μια μονάδα με το όνομα «Τμήμα Ειδικού Πολέμου».
Σύμφωνα με το αντικαθεστωτικό διανοούμενο Τζιανφράνκο Σανγκουινέτι, στο βιβλίο του «Περί Τρομοκρατίας και του Κράτους», γράφει:
«Η τρομοκρατία είναι το Κράτος, δηλαδή ένα από τα πολλά παρακλάδια του.
Την τρομοκρατία την διευθύνει η εξουσία. Σήμερα όποιος θέλει την εξουσία, πρέπει να αποδείξει ότι ξέρει να διευθύνει την τρομοκρατία. Η ίδια η πολιτική ασκείται με μέσο την τρομοκρατία.»
** H “Στρατηγική της Έντασης” δεν θα σταματήσει ποτέ όσο το κράτος φοβάται τον λαό του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου