Τα σκουπίδια της αστικής πολιτικής δε θα λεκιάσουν την παρακαταθήκη τους ήθους και της προσφοράς του
υπέροχου συναγωνιστή…
H απίστευτη προσβολή και αθλιότητα του Υπουργείου Άμυνας:
κανένας εκπρόσωπος της στρατιωτικής και πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Άμυνας δεν πήγε
στην κηδεία του Αντώνη Κακαρά
Αν και έχουν περάσει αρκετές μέρες από την προσβολή των Πάνου
Καμμένου και του Δημήτρη Βίτσα κρίνουμε σκόπιμο να το καταδικάσουμε δημόσια.
Η κυβέρνηση και το Υπουργείο Άμυνας δεν απέδωσαν καμιά τιμή
στον Αντώνη Κακαρά.
Δεν απέδωσαν καμιά τιμή στον αγωνιστή και στην αντιδικτατορική
του πάλη.
Στην συνέπεια των λόγων και των πράξεων ενός πρωτοπόρου
ανθρώπου, που ποτέ δεν έκανε ούτε ένα βήμα πίσω, αλλά πάντα στάθηκε στην πρώτη
γραμμή του αντιπολεμικού και αντιμπεριαλιστικού κινήματος.
Για αυτόν τον αγωνιστή λοιπόν, τον Αντώνη Κακκαρά, δεν
υπήρξαν τιμές από το Πολεμικό Ναυτικό και το Υπουργείο Άμυνας.
Φυσικά, τον υπέροχο συναγωνιστή τίμησαν αυτοί που έπρεπε, οι
φίλοι, οι σύντροφοι και οι άνθρωποι που μοιράστηκαν τις αγωνίες και τους πόθους
του. Το ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ.
Βλέπεις, η εξουσία δεν ξεχνά.
Το τι μας θυμίζει με την υπέροχη πένα της η Μαριάννα Τζιαντζή,
σε κείμενο της στην Εφημερίδα των Συντακτών
Το τάβλι και η δημοκρατία
Βάιραλ, όπως λέμε σήμερα, θα είχε γίνει στα σόσιαλ μίντια η φωτογραφία που
θα έδειχνε ένα σπασμένο τάβλι περασμένο κολάρο στο πουλί της χούντας -αν υπήρχε
τέτοια φωτογραφία. Ομως το 1972, όταν ο 27χρονος ανθυποπλοίαρχος Αντώνης
Κακαράς εξέφραζε «και» με αυτόν τον τρόπο την αντίθεσή του στη δικτατορία, δεν
υπήρχαν κινητά τηλέφωνα με κάμερα για να απαθανατίζουμε με σέλφι τις μικρές και
μεγάλες στιγμές μας.
Ο Αντώνης Κακαράς πέθανε πριν από λίγες μέρες. Πολλοί δεν ξέρουν το όνομά
του, όμως πολλοί θυμούνται, έστω και αμυδρά, ότι ένας αξιωματικός του Πολεμικού
Ναυτικού μάδησε τα φτερά του μισητού συμβόλου της χούντας. Και σημασία έχει πού
συνέβη αυτό και ενώπιον ποίων.
Η εκτόξευση του ταβλιού έγινε στο καρέ (τον χώρο ενδιαίτησης των
αξιωματικών) του αντιτορπιλικού «Βέλος» ενώπιον δύο σημαιοφόρων, στη διάρκεια
μιας θυελλώδους συζήτησης για την «επανάσταση» της 21ης Απριλίου. Το ιπτάμενο
τάβλι ήταν το πιο αποστομωτικό επιχείρημα του Κακαρά. Στη συνέχεια, το πουλί
και ο φλεγόμενος φαντάρος ξηλώθηκαν και τα κομμάτια τους ρίχτηκαν τελετουργικά
στη θάλασσα.
Δεν ήταν το πρώτο δημόσιο δείγμα απειθαρχίας του Αντώνη Κακαρά. Ενα χρόνο
νωρίτερα, το 1971, τραγουδούσε Θεοδωράκη μαζί με την παρέα του σε μια ταβέρνα
στην Πλάκα. Ένας χαφιές, σε διατεταγμένη υπηρεσία, του ζήτησε τον λόγο. Το
αποτέλεσμα ήταν ο Αντώνης Κακαράς να τον ξυλοφορτώσει, να συλληφθεί από τη
Ναυτική Αστυνομία και, τελικά, να του επιβληθεί πειθαρχική ποινή «δια πράξεις
αναρμόστους δι’ αξιωματικόν».
Ηταν πολλές οι «ανάρμοστες πράξεις» του Κακαρά στη διάρκεια της
δικτατορίας: προκλήσεις κατά χουντικών συναδέλφων του, ποδοπάτημα μιας
κορνιζαρισμένης φωτογραφίας του δικτάτορα Παπαδόπουλου σε μια ταβέρνα στη Νάξο
και, κυρίως, οι διαδοχικές «εμπρηστικές» επιστολές παραίτησής του που δεν
γινόταν δεκτή.
Τελικά δικάστηκε σε δυόμισι χρόνια φυλάκιση από το Ναυτοδικείο για
περιύβριση Αρχής και προσβολή του Στρατού. Σύμφωνα με την αγόρευση κατηγορίας:
«Ηθελε την δημοκρατία εκείνην κατά την οποίαν την οχλοκρατίαν επέβαλλεν και το
φαύλον καθεστώς ερύθμιζεν η τελευταία εις την μόρφωσιν τάξις των οικοδόμων». Κι
ενώ ο δικηγόρος του στο Ναυτοδικείο ζητούσε επιείκεια για το «καλό παιδί από τη
Ρούμελη», ο ίδιος στην απολογία του μίλησε για δημοκρατία, Σύνταγμα,
δικαιώματα...
Δεν κάθισε στα αυγά του ο Κακαράς, ούτε στα χρόνια της δικτατορίας ούτε
μετά. Παρών στον δημόσιο στίβο, στους αγώνες για εθνική ανεξαρτησία,
δημιουργικός (έγινε διδάκτωρ των Πολιτικών Επιστημών στα 60 του χρόνια), έγραψε
μυθιστορήματα και διηγήματα, ενώ τα βιβλία του για τους Έλληνες στρατιωτικούς
θεωρούνται έργα αναφοράς για τους μελετητές.
Ένα τάβλι καρφωμένο στο πουλί, μια αυθόρμητη πράξη εν βρασμώ ψυχής; Μόνο
που εδώ ο βρασμός ψυχής δεν ήταν στιγμιαίος αλλά βαστούσε χρόνια. Ασυμφιλίωτος
στάθηκε αυτός ο άνθρωπος με την τυραννία και την αδικία, αλλά και με την «ανάπηρη
δημοκρατία».
Εντύπωση
(για να μη μεταχειριστούμε άλλη λέξη) προκαλεί η απουσία από την κηδεία κάποιων
αντιπροσώπων της στρατιωτικής ηγεσίας και της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου
Εθνικής Αμυνας. Ούτε τιμητικό άγημα, ούτε μπάντα του Πολεμικού Ναυτικού. Τον
αποχαιρέτησαν όμως αυτοί που τον αγαπούσαν (και είναι πολλοί), καθώς και οι
ήχοι ενός κλαρίνου από τα μέρη του, τη Φωκίδα. Ποιος ξέρει, ίσως την ίδια ώρα
δύο ζάρια να κουδούνιζαν παιχνιδιάρικα, αποχαιρετώντας τον κι αυτά.
Εμείς
ως ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ υποσχόμαστε ότι θα προσπαθήσουμε να τιμήσουμε
την μνήμη του Αντώνη Κακαρά με την πάλη μας για την Υπεράσπιση των Δικαιωμάτων
του Φαντάρου Πολίτη με Στολή, με Κίνημα Μέσα και Έξω από τον Στρατό ενάντια
στον πόλεμο, τον εθνικισμό και το φασισμό.
Καλό ταξίδι σύντροφε…
ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ
ΤΗΛ. ΕΠΙΚ. 6932 955437
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου