Του Γ. Μουργή
H ζωή και τα αδιέξοδα που κρύβουν οι γρίφοι της, έχουν πάντα ενδιαφέρον
ακόμα και με αντικείμενο τις εργασιακές σχέσεις την περίοδο της «πρώτης
φοράς αριστεράς».
Έτσι τα έφερε λοιπόν η ζωή και στον ρ/σ του Κόκκινου.
Όχι για τους εργαζόμενους αλλά για τα αφεντικά.
Αυτά τα αφεντικά που τυχαίνει να έχουν ταυτόχρονα θέσεις σε ευαίσθητους τομείς του κρατικού μηχανισμού όπως και στο κόμμα.
Τι θα συμβεί, λοιπόν,σε όσους και όσες δεν υπογράψουν τις νέες συμβάσεις
μειωμένες κατά 20% που του προτείνει η εργοδοσία μαζί με το πάγωμα των
οφειλομένων;
Προσφεύγοντας στις αρμόδιες αρχές του υπουργείου Εργασίας θα πέσουν πάνω
στον Ειδικό Γραμματέα του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας και μέλος της ΠΓ
του ΣΥΡΙΖΑ, Νάσο Ηλιόπουλο.
Το αφεντικό σε ρόλο Ειδικού Γραμματέα του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας
είναι όχι μόνο δύσκολο στη διαχείριση αλλά και αντιφατικό όταν μπροστά
εμφανιστούν οι εργαζόμενοί σου.
Δεν θα είναι για παράδειγμα το ίδιο σαν να γράφεις στην Αυγή, με
παρόμοια εργασιακά προβλήματα των απλήρωτων εργαζομένων, εκείνο το ωραίο
ως επικεφαλής του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας για την αντίδραση των
εργοδοτικών οργανώσεων στην υποχρεωτική ηλεκτρονική προαναγγελία των
υπερωριών με τίτλο:«Πόσο αξίζει μια υπερωρία;».
Ούτε σαν να μιλάς σε κομματική εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ, με θέμα: «Δίκαιη ανάπτυξη με προστασία της εργασίας».
Ακόμα κι αν είναι εύκολο να κοστολογήσει την αξία μια απλήρωτης
υπερωρίας ως Γραμματέας Επιθεώρησης Εργασίας, είναι δύσκολο να
κοστολογήσει την εργασιακή αξία των εργαζομένων του, ως αφεντικό.
Αλήθεια πόσο κοστίζει μια κομματική θέση αν εξαργυρωθεί με αντάλλαγμα, σε αμοιβή, μιας κρατικής θέσης;105
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου