KΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΦΑΝΤΑΡΟΥΣ ΤΗΣ 117 Α/Κ ΜΜΠ
Ο παραλογισμός, το χώσιμο και οι φωνές στα καλύτερα τους. Έχοντας περάσει πάνω από 1,5 μήνα μέσα στο στρατόπεδο έχουμε φτάσει στα όρια μας με την κατάσταση που επικρατεί τόσο μέσα στα πλαίσια της μονάδας όσο και στα πλαίσια του στρατοπέδου.
Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Η είσοδος μας μέσα στη μονάδα (μετά προφανώς την εβδομάδα προσαρμογής) μας βρήκε με τσάπες, τσουγκράνες, φτυάρια, σκούπες, βούρτσες και οτιδήποτε μπορεί να φανταστεί ο καθένας όσον αφορά την καθαριότητα του στρατοπέδου.
Στις επισκέψεις των ανώτερων (μέραρχος, σωματάρχης, με αποκορύφωμα την επίσκεψη του ΓΕΠΣ) εξοπλιζόμασταν με τα παραπάνω και καθαρίζαμε ασταμάτητα. Αυτό γινόταν για ένα μήνα μέχρι την επίσκεψη του ΓΕΠΣ. Μάλιστα τη δεύτερη βδομάδα του ΣΠΕΝ δεν κάναμε εκπαίδευση αλλά καθαρίζαμε τα πάντα από το πρωί μέχρι το απόγευμα με ένα διάλειμμα στο φαγητό και πολλές φορές μάλιστα και ημέρες που δεν είχε πρόγραμμα. Όταν μια μέρα, μάλιστα, διαμαρτυρηθήκαμε, ότι δεν έχει πρόγραμμα και ουσιαστικά αφεθήκαμε ελεύθεροι να ξεκουραστούμε, βρήκαμε απέναντι μας τις φωνές του διοικητή της μοίρας και τις απειλές του τύπου «θέλετε να εφαρμόζουμε ό,τι προβλέπεται;».
Κάναμε, λοιπόν, υπομονή (όπως όλοι μας έλεγαν άλλωστε) μέχρι την επίσκεψη του ΓΕΠΣ, περιμένοντας να βρούμε τη λύτρωση μας.
Αμ δε... Αφού τελείωσε αυτό το μαρτύριο, μας βρήκε αποδεκατισμένους τους φαντάρους καθώς κάποιοι έπαιρναν τις τελευταίες τους άδειες πριν απολυθούν και κάποιοι έφυγαν για ΕΚΕ που σημαίνει περισσότερες υπηρεσίες για τον καθένα μας.
Οι υπηρεσίες μέχρι τότε μας πήγαιναν πολύ καλά 1-1 και σπάνια 2-1. Όταν, λοιπόν, έφυγαν οι υπηρεσίες μας πήγαιναν 4 υπηρεσίες τη βδομάδα και για κάποιους 5. Στην αύξηση των υπηρεσιών, εμείς βρεθήκαμε με αύξηση των ωρών των ενόπλων υπηρεσιών κατά τις αργίες (Σ-Κ και μέρες όπως Εορτασμός ενόπλων δυνάμεων κλπ) με +3 ώρες.
Έτσι, λοιπόν, τα Σ-Κ και όχι μόνο που περιμέναμε να ξεκουραστούμε, οι ένοπλοι έκαναν 8 ώρες σκοπιά και 8 ώρες περίπολο χωρίς ουσιαστικά χρόνο για ξεκούραση. Και κάποια Σ-Κ κάναμε και μεσημεριανές αναφορές για τι άλλο… καθαριότητες.
Το χειρότερο, όμως, μας περίμενε το Δεκέμβρη. Από τα τέλη Νοεμβρίου ενημερώνουν ότι αυτοί που θα πάρουν γκρουπ Χριστουγέννων θα φάνε εμπλοκή μέχρι να φύγουν (δηλαδή 15 μέρες). Και ξανά αυτοί που θα πάρουν Πρωτοχρονιά θα φάνε εμπλοκή όταν γυρίσουν από την άδεια.
Αυτό ουσιαστικά σημαίνει 2 εμπλοκές μέσα σε 2 μήνες από 15 ημέρες την κάθε μια. Δηλαδή 1 μήνας εμπλοκή.
Κατά τις μέρες της εμπλοκής όλοι κοιμόμασταν μέσο όρο ένα τρίωρο τα βραδιά και σπάνια ένα δίωρο τα μεσημέρια (τύπου 1-2 φορές τη βδομάδα) με αποτέλεσμα τις τελευταίες μέρες να είμαστε κινούμενα κουφάρια. Όπου και να ρωτούσαμε αυτό γινόταν μόνο στη δίκη μας μονάδα. Σε όλες τις άλλες μονάδες που έχουμε επικοινωνήσει τους πηγαίνει κανονικά και θα φάνε εμπλοκή μόνο κατά τη διάρκεια των γκρουπ.
Όσον αφορά τις υπηρεσίες που κάνουμε:
1)Ένοπλες: η σκοπιά και η περίπολος είναι 5ωρες τις καθημερινές και 8ωρες τις αργίες. 2)Άοπλες: ο θαλαμοφυλακας, μέρα παρά μέρα, παίρνει και την ιδιότητα του λαντζιέρη. Δηλαδή, την πρώτη μέρα θα κάνει κανονικά το νούμερο του 8 ώρες, ενώ την επόμενη ανάλογα με το ποιο νούμερο έχει (ή 1ο ή 2ο), κάνει είτε μεσημέρι, είτε βράδυ αγγαρεία λάντζα ξεπερνώντας τις 10 ώρες υπηρεσία μέσα στη μέρα.
Ο εστιάτορας-λάντζιερης κάθεται όλη τη μέρα στο εστιατόριο, ενώ ο ΑΜ (εδώ έρχεται το καλύτερο) δεν είναι καν υπηρεσία, αλλά αγγαρεία.
Ο ΑΜ της 117 ξεκινάει από τις 06:00 το πρωί μέχρι της 13:30 το μεσημέρι, κάνει ένα διάλειμμα για φαγητό μέχρι τις 15:30 που μας αλλάζει το πεζικό και αναλαμβάνει ξανά μέχρι τις 18:00. Δηλαδή, κλείνει ένα 10ωρο, τις περισσότερες ώρες όρθιος, στην πύλη και αυτό δεν θεωρείται καν υπηρεσία.
Το πιο εξωφρενικό από όλα όμως, είναι ότι αναλαμβάνει, με ελάχιστες εξαιρέσεις, υπηρεσία θαλαμοφύλακας 21.00-00.00, 04:00-06:00, 12:00-15:00. Δηλαδή, μέσα σε 33 ώρες, οι 18 είναι υπηρεσία.
Σε όλη αυτή την κατάσταση, έρχεται να προστεθεί και το γεγονός ότι το στρατόπεδο μας ΔΕΝ έχει γιατρό.
Πέραν του αυτονόητου ζητήματος ότι δεν μπορεί να λυθεί άμεσα ένα πρόβλημα, αλλά να παραταθεί για κάποιο χρονικό διάστημα μέχρι να φτάσουμε στην Πλάτη, το πιο σημαντικό είναι ότι δεν μπορεί να ανοίξει το γυμναστήριο. Μετά από πολλές προσπάθειες μας να ανοίξει το γυμναστήριο (παρεπιπτόντως ένας από εμάς έχει τελειώσει ΤΕΦΑΑ) αυτό το οποίο μας λένε είναι ότι, αν δεν υπάρχει γιατρός στο στρατόπεδο, δεν μπορεί να ανοίξει. Αυτό, προφανώς, δεν το λέμε γιατί θέλουμε να κάνουμε κορμιά μέσα στο στρατό. Όλη αυτή η καταπόνηση με τις αγγαρείες, τις υπηρεσίες, την ορθοστασία μαζί με ποσά κιλά που κουβαλάμε, σε συνδυασμό με την τρομερή υγρασία και τη μη άσκηση έχει σαν αποτέλεσμα σε πολλούς από εμάς, να ανακύψουν προβλήματα που είχαν χρόνια να βγουν στην επιφάνεια.
Όλα αυτά είναι γνωστά στη διοίκηση της μονάδας, καθώς είτε τα έχουμε πει κάποιοι στους πυροβολάρχες , είτε περισσότεροι στον υποδιοικητή της μονάδας μας. Οι απαντήσεις, από το διοικητή στις πρωινές αναφορές ήταν φωνές ότι «εδώ δεν είστε στο σχολείο και όταν θα βγείτε να δουλέψετε θα δείτε ποσό δύσκολα είναι» (παρεπιπτόντως, οι περισσότεροι δουλεύουμε από ηλικία κάτω των 18) καθώς και ότι «για να πάρετε από τη μονάδα, πρέπει πρώτα να δώσετε» (εμείς, βέβαια, αναρωτιόμασταν τι άλλο πρέπει να δώσουμε). Προφανώς αυτή η κατάσταση μας αποθάρρυνε από το να βγούμε στην αναφορά, καθώς θα υπήρχε η ίδια αντιμετώπιση.
Ταυτόχρονα, με όλη αυτή την κατάσταση τα στελέχη οι μόνες υπηρεσίες που κάνουν είναι κάμερες-δεκανείς αλλαγής και φύλακες πύλης κάποιες φορές μέσα στο μήνα (παίρνοντας τις προβλεπόμενες απαλλαγές) όσον αφορά την 117.
Πέραν όλων αυτών, το πιο παρανοϊκό είναι ότι όλα αυτά τα κάνουμε ΤΖΑΜΠΑ και ΒΕΡΕΣΕ. Είναι τουλάχιστον εξοργιστικό μέσα στο στρατόπεδο να είμαστε κυριολεκτικά 24 ώρες το 24ωρο διαθέσιμοι για υπηρεσίες, καθαριότητες (υπάρχει μια ιδιαίτερη ευαισθησία στο διοικητήριο το οποίο δεν χρησιμοποιούμε), ασκήσεις κλπ., να συντηρούμε κυριολεκτικά όλο το στρατόπεδο και να παίρνουμε 8,62 το μήνα, όντας ταυτόχρονα εργαλεία ανέλιξης για τους αξιωματικούς.
Και όλα αυτά, αναγκασμένοι να διακόψουμε τη ζωή μας για 9 μήνες.
Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Η είσοδος μας μέσα στη μονάδα (μετά προφανώς την εβδομάδα προσαρμογής) μας βρήκε με τσάπες, τσουγκράνες, φτυάρια, σκούπες, βούρτσες και οτιδήποτε μπορεί να φανταστεί ο καθένας όσον αφορά την καθαριότητα του στρατοπέδου.
Στις επισκέψεις των ανώτερων (μέραρχος, σωματάρχης, με αποκορύφωμα την επίσκεψη του ΓΕΠΣ) εξοπλιζόμασταν με τα παραπάνω και καθαρίζαμε ασταμάτητα. Αυτό γινόταν για ένα μήνα μέχρι την επίσκεψη του ΓΕΠΣ. Μάλιστα τη δεύτερη βδομάδα του ΣΠΕΝ δεν κάναμε εκπαίδευση αλλά καθαρίζαμε τα πάντα από το πρωί μέχρι το απόγευμα με ένα διάλειμμα στο φαγητό και πολλές φορές μάλιστα και ημέρες που δεν είχε πρόγραμμα. Όταν μια μέρα, μάλιστα, διαμαρτυρηθήκαμε, ότι δεν έχει πρόγραμμα και ουσιαστικά αφεθήκαμε ελεύθεροι να ξεκουραστούμε, βρήκαμε απέναντι μας τις φωνές του διοικητή της μοίρας και τις απειλές του τύπου «θέλετε να εφαρμόζουμε ό,τι προβλέπεται;».
Κάναμε, λοιπόν, υπομονή (όπως όλοι μας έλεγαν άλλωστε) μέχρι την επίσκεψη του ΓΕΠΣ, περιμένοντας να βρούμε τη λύτρωση μας.
Αμ δε... Αφού τελείωσε αυτό το μαρτύριο, μας βρήκε αποδεκατισμένους τους φαντάρους καθώς κάποιοι έπαιρναν τις τελευταίες τους άδειες πριν απολυθούν και κάποιοι έφυγαν για ΕΚΕ που σημαίνει περισσότερες υπηρεσίες για τον καθένα μας.
Οι υπηρεσίες μέχρι τότε μας πήγαιναν πολύ καλά 1-1 και σπάνια 2-1. Όταν, λοιπόν, έφυγαν οι υπηρεσίες μας πήγαιναν 4 υπηρεσίες τη βδομάδα και για κάποιους 5. Στην αύξηση των υπηρεσιών, εμείς βρεθήκαμε με αύξηση των ωρών των ενόπλων υπηρεσιών κατά τις αργίες (Σ-Κ και μέρες όπως Εορτασμός ενόπλων δυνάμεων κλπ) με +3 ώρες.
Έτσι, λοιπόν, τα Σ-Κ και όχι μόνο που περιμέναμε να ξεκουραστούμε, οι ένοπλοι έκαναν 8 ώρες σκοπιά και 8 ώρες περίπολο χωρίς ουσιαστικά χρόνο για ξεκούραση. Και κάποια Σ-Κ κάναμε και μεσημεριανές αναφορές για τι άλλο… καθαριότητες.
Το χειρότερο, όμως, μας περίμενε το Δεκέμβρη. Από τα τέλη Νοεμβρίου ενημερώνουν ότι αυτοί που θα πάρουν γκρουπ Χριστουγέννων θα φάνε εμπλοκή μέχρι να φύγουν (δηλαδή 15 μέρες). Και ξανά αυτοί που θα πάρουν Πρωτοχρονιά θα φάνε εμπλοκή όταν γυρίσουν από την άδεια.
Αυτό ουσιαστικά σημαίνει 2 εμπλοκές μέσα σε 2 μήνες από 15 ημέρες την κάθε μια. Δηλαδή 1 μήνας εμπλοκή.
Κατά τις μέρες της εμπλοκής όλοι κοιμόμασταν μέσο όρο ένα τρίωρο τα βραδιά και σπάνια ένα δίωρο τα μεσημέρια (τύπου 1-2 φορές τη βδομάδα) με αποτέλεσμα τις τελευταίες μέρες να είμαστε κινούμενα κουφάρια. Όπου και να ρωτούσαμε αυτό γινόταν μόνο στη δίκη μας μονάδα. Σε όλες τις άλλες μονάδες που έχουμε επικοινωνήσει τους πηγαίνει κανονικά και θα φάνε εμπλοκή μόνο κατά τη διάρκεια των γκρουπ.
Όσον αφορά τις υπηρεσίες που κάνουμε:
1)Ένοπλες: η σκοπιά και η περίπολος είναι 5ωρες τις καθημερινές και 8ωρες τις αργίες. 2)Άοπλες: ο θαλαμοφυλακας, μέρα παρά μέρα, παίρνει και την ιδιότητα του λαντζιέρη. Δηλαδή, την πρώτη μέρα θα κάνει κανονικά το νούμερο του 8 ώρες, ενώ την επόμενη ανάλογα με το ποιο νούμερο έχει (ή 1ο ή 2ο), κάνει είτε μεσημέρι, είτε βράδυ αγγαρεία λάντζα ξεπερνώντας τις 10 ώρες υπηρεσία μέσα στη μέρα.
Ο εστιάτορας-λάντζιερης κάθεται όλη τη μέρα στο εστιατόριο, ενώ ο ΑΜ (εδώ έρχεται το καλύτερο) δεν είναι καν υπηρεσία, αλλά αγγαρεία.
Ο ΑΜ της 117 ξεκινάει από τις 06:00 το πρωί μέχρι της 13:30 το μεσημέρι, κάνει ένα διάλειμμα για φαγητό μέχρι τις 15:30 που μας αλλάζει το πεζικό και αναλαμβάνει ξανά μέχρι τις 18:00. Δηλαδή, κλείνει ένα 10ωρο, τις περισσότερες ώρες όρθιος, στην πύλη και αυτό δεν θεωρείται καν υπηρεσία.
Το πιο εξωφρενικό από όλα όμως, είναι ότι αναλαμβάνει, με ελάχιστες εξαιρέσεις, υπηρεσία θαλαμοφύλακας 21.00-00.00, 04:00-06:00, 12:00-15:00. Δηλαδή, μέσα σε 33 ώρες, οι 18 είναι υπηρεσία.
Σε όλη αυτή την κατάσταση, έρχεται να προστεθεί και το γεγονός ότι το στρατόπεδο μας ΔΕΝ έχει γιατρό.
Πέραν του αυτονόητου ζητήματος ότι δεν μπορεί να λυθεί άμεσα ένα πρόβλημα, αλλά να παραταθεί για κάποιο χρονικό διάστημα μέχρι να φτάσουμε στην Πλάτη, το πιο σημαντικό είναι ότι δεν μπορεί να ανοίξει το γυμναστήριο. Μετά από πολλές προσπάθειες μας να ανοίξει το γυμναστήριο (παρεπιπτόντως ένας από εμάς έχει τελειώσει ΤΕΦΑΑ) αυτό το οποίο μας λένε είναι ότι, αν δεν υπάρχει γιατρός στο στρατόπεδο, δεν μπορεί να ανοίξει. Αυτό, προφανώς, δεν το λέμε γιατί θέλουμε να κάνουμε κορμιά μέσα στο στρατό. Όλη αυτή η καταπόνηση με τις αγγαρείες, τις υπηρεσίες, την ορθοστασία μαζί με ποσά κιλά που κουβαλάμε, σε συνδυασμό με την τρομερή υγρασία και τη μη άσκηση έχει σαν αποτέλεσμα σε πολλούς από εμάς, να ανακύψουν προβλήματα που είχαν χρόνια να βγουν στην επιφάνεια.
Όλα αυτά είναι γνωστά στη διοίκηση της μονάδας, καθώς είτε τα έχουμε πει κάποιοι στους πυροβολάρχες , είτε περισσότεροι στον υποδιοικητή της μονάδας μας. Οι απαντήσεις, από το διοικητή στις πρωινές αναφορές ήταν φωνές ότι «εδώ δεν είστε στο σχολείο και όταν θα βγείτε να δουλέψετε θα δείτε ποσό δύσκολα είναι» (παρεπιπτόντως, οι περισσότεροι δουλεύουμε από ηλικία κάτω των 18) καθώς και ότι «για να πάρετε από τη μονάδα, πρέπει πρώτα να δώσετε» (εμείς, βέβαια, αναρωτιόμασταν τι άλλο πρέπει να δώσουμε). Προφανώς αυτή η κατάσταση μας αποθάρρυνε από το να βγούμε στην αναφορά, καθώς θα υπήρχε η ίδια αντιμετώπιση.
Ταυτόχρονα, με όλη αυτή την κατάσταση τα στελέχη οι μόνες υπηρεσίες που κάνουν είναι κάμερες-δεκανείς αλλαγής και φύλακες πύλης κάποιες φορές μέσα στο μήνα (παίρνοντας τις προβλεπόμενες απαλλαγές) όσον αφορά την 117.
Πέραν όλων αυτών, το πιο παρανοϊκό είναι ότι όλα αυτά τα κάνουμε ΤΖΑΜΠΑ και ΒΕΡΕΣΕ. Είναι τουλάχιστον εξοργιστικό μέσα στο στρατόπεδο να είμαστε κυριολεκτικά 24 ώρες το 24ωρο διαθέσιμοι για υπηρεσίες, καθαριότητες (υπάρχει μια ιδιαίτερη ευαισθησία στο διοικητήριο το οποίο δεν χρησιμοποιούμε), ασκήσεις κλπ., να συντηρούμε κυριολεκτικά όλο το στρατόπεδο και να παίρνουμε 8,62 το μήνα, όντας ταυτόχρονα εργαλεία ανέλιξης για τους αξιωματικούς.
Και όλα αυτά, αναγκασμένοι να διακόψουμε τη ζωή μας για 9 μήνες.
ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΑΙ
Μόνο Διεκδικώντας συλλογικά και αποφασιστικά μπορούμε να βελτιώσουμε την κατάσταση και την χακί καθημερινότητα.
Συνάδελφοι, έχουμε Δικαιώματα ως Πολίτες με Στολή και Αγωνιζόμαστε για αυτά.
Μόνο με κίνημα Μέσα και Έξω από τον Στρατό, με το ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ και τη συμβολή της ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ μπορούμε να σταθούμε με Αξιοπρέπεια απέναντι σε κράτος, κυβέρνηση, Στρατό και στρατιωτικό κατεστημένο.
Να φτιάξουμε ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΦΑΝΤΑΡΩΝ σε όλα τα στρατόπεδα, να βγούμε μαζικά στην Αναφορά Παραπονούμενοι, να δημοσιοποιήσουμε την Αυθαιρεσία και το Παράλογο του Στρατού.
Να σταθούμε ενωμένοι και μαχητικά απέναντι στον πόλεμο και τον εθνικισμό, το φασισμό και τον ρατσισμό, στην κυβερνητική πολεμοκαπηλεία και τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς που φέρνουν την καταστροφή και την προσφυγιά, πόνο και αίμα!
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ
ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ
Τηλ: 6932 955437
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου