Η πολεμική ανάπτυξη της Ελλάδας, με κύριους συμμάχους και μοχλούς ισχύος την Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ, προχωράει σε όλη την περιοχή της νοτιοανατολικής Μεσογείου. Στρατιωτικές συμφωνίες στα Βαλκάνια και στρατιωτικές βάσεις στην Ελλάδα, στρατόπεδα συγκέντρωσης στα νησιώτικα σύνορα, ενεργειακές συμφωνίες στην ευρύτερη περιοχή της Κύπρου.
Το Καστελόριζο βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και το ελληνικό κράτος προσπαθεί να πείσει πως μόνο η Τουρκία φταίει, πως η μόνη απειλή προέρχεται από τα γειτονικά κράτη (τη Δημοκρατία της Μακεδονίας, την Τουρκία κ.α). Στη πραγματικότητα, πραγματική απειλή για την ελληνική εργατική τάξη, για τους πρόσφυγες, τις μετανάστριες που πρόσφατα δολοφονήθηκαν στον Έβρο, τους αιχμάλωτους των hot spot, τους διωκόμενους κούρδους αγωνιστές, αποτελεί η οικονομική πολιτική, η αστυνομική καταστολή και η στρατιωτική δράση τόσο της Ελλάδας, όσο και της Τουρκίας. Που συνεργάζονται ενεργειακά-οικονομικά (στον αγωγό TAP), στον έλεγχο των συνόρων απέναντι στους πρόσφυγες πολέμου, στο διαμοιρασμό πληροφοριών απέναντι στους εχθρούς-λαούς που ανά πάσα στιγμή μπορούν να θεωρηθούν τρομοκρατικός κίνδυνος. Πραγματική απειλή και για τους κατοίκους των ακριτικών νησιών είναι η πολιτική της κυβέρνησής τους και του ελληνικού κράτους σε συνεργασία με το τουρκικό κράτος.
Ας θυμίσουμε, όμως, τί γράφαμε για το Καστελόριζο και την ΑΟΖ εκεί.
Γράφαμε σε ένα παλιότερο κείμενό μας, ασκώντας κριτική σε έναν πατριωτικής κατεύθυνσης αντιπολεμικό συντονισμό ( http://diktiospartakos.blogspot.com/2018/06/blog-post_97.html)
“H Τουρκία γκριζάρει ζώνες στο Αιγαίο”.
Οι πρόσφατες δηλώσεις του Καμμένου ήταν ότι “σύντομα θα επεκτείνουμε τα εθνικά χωρικά ύδατα” και ότι “η πατρίδα μεγαλώνει”[5] Η Ελλάδα εδώ και μήνες, διά στόματος Κοτζιά, έχει ανακοινώσει τη σταδιακή, τμηματική επέκταση των συνόρων του ελληνικού κράτους από τα 6 στα 12 θαλάσσια ναυτικά μίλια[6], αλλά και την οριοθέτηση της ΑΟΖ (Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη). Πρόκειται για επιθετική ελληνική κίνηση, το κόστος της οποίας για την Τουρκία είχε υπολογιστεί ήδη αναλυτικά από το 2001, όταν αυτή η μονομερής επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων έπληττε, με στοιχεία του Α.Νταβούτογλου, το 88% του εξωτερικού εμπορίου της Τουρκίας και τα τουρκικά εμπορικά περάσματα του πετρελαίου, η επεξεργασία του οποίου γίνεται στην Τουρκία[7]. Αν το ελληνικό κράτος πραγματοποιήσει αυτή την κίνηση, τότε τα διεθνή ύδατα στην περιοχή θα μειωθούν δραματικά υπέρ της Ελλάδας, από το περίπου 56% στο περίπου 26%, ενώ η κρατική κυριαρχία της Ελλάδας στο Αιγαίο αυξάνεται από το 35% στο 64%. Έτσι, τα τουρκικά εμπορικά πλοία θα πρέπει να παίρνουν άδεια από το ελληνικό κράτος για να πραγματοποιήσουν διελεύσεις που πραγματοποιούν σε διεθνή χωρικά ύδατα σήμερα.
Επιπλέον, η Ελλάδα προχωρά σε διμερείς συμφωνίες για την οριοθέτηση της ΑΟΖ με Ισραήλ, Αλβανία, Τουρκία, Αίγυπτο και άλλες χώρες, δημιουργώντας ένα ασφυκτικό γεωπολιτικό πλαίσιο γύρω από την Τουρκία και αποφεύγοντας τις διαπραγματεύσεις μαζί της για την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ (η Τουρκία δεν έχει υπογράψει τη σύμβαση του 1982, όπως δικαιούται, και αναγνωρίζει μόνο την υφαλοκρηπίδα). Όμως, για να οριοθετηθεί η ΑΟΖ γύρω από το επίμαχο σημείο του Καστελόριζου, απαιτείται διακρατική συμφωνία-δεν πρόκειται λοιπόν για ένα δικαίωμα που μπορεί η Ελλάδα να το ασκήσει μονομερώς, παρά μόνο μέσω του συσχετισμού δυνάμεων που έχει διαμορφώσει με τους συμμάχους της[8] (https://www.foreignaffairs.gr/articles/71679/xristos-faslis/i-anakiryksi-kai-oriothetisi-tis-ellinikis-aoz?page=3, http://www.onalert.gr/stories/kastelorizo-to-kleidi-gia-tis-aoz/38667 , http://www.sigmalive.com/news/energia/491798/aigyptosellada-symfonisan-na-oriothetisoun-aoz , http://worldenergynews.gr/index.php/2016-09-23-09-20-28/item/19224-h-aigyptos-eggyatai-thn-kypriakh-aoz-enanti-ths-toyrkikhs-epithetikothtas
Σε αυτό το πλαίσιο κινήσεων γύρω από την αιγιαλίτιδα ζώνη και την ΑΟΖ, ο ελληνικός καπιταλισμός, έχοντας οικοδομήσει τον συμμαχικό άξονα Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ-Αιγύπτου και μια βαθύτερη συνεργασία με τις ΗΠΑ και όντας μέλος της Ε.Ε, προωθεί την κατασκευή του γιγαντιαίου αγωγού EASTMED[9]. Ο αγωγός αυτός, που είναι πολύ μεγαλύτερος από τον αγωγό TAP, στον οποίο η Ελλάδα συνεργάζεται με την Τουρκία με υπεύθυνο ασφαλείας τον πρώην αρχηγό ΓΕΣ Μανωλά, αλλάζει τις γεωπολιτικές ισορροπίες στην περιοχή, περιορίζοντας δραστικά την Τουρκία και τη Ρωσία από το νέο έλεγχο των ενεργειακών ροών, από τη Μέση Ανατολή προς τη Μεσόγειο και την Ευρώπη. Μαζί με τους αγωγούς IGB, IGI και TAP, ο EASTMED γίνεται ο τέταρτος σημαντικός ενεργειακός αγωγός μέσα από τον οποίο εξυπηρετείται η στρατηγική του ελληνικού καπιταλισμού για αναβάθμιση στην ευρύτερη περιοχή.
Πέρα όμως από το πλαίσιο αυτών των συγκυριακών κινήσεων, το κάλεσμα αποσιωπεί το γεγονός ότι το υπάρχον θεσμικό καθεστώς αποκρυσταλλώνει μια κυρίαρχη θέση της Ελλάδας στην περιοχή, ένα παλιότερο συσχετισμό δυνάμεων, σε σχέση με τον οποίο η Τουρκία αντεπιτίθεται.
Είναι γνωστό πως η Ελλάδα, μονομερώς με προεδρικό διάταγμα του 1931, προέκτεινε την κρατική κυριαρχία της στον αέρα στα 10 μίλια, όταν ακόμα η κυριαρχία στη θάλασσα ήταν στα 3 μίλια. Έτσι έχουμε το εξαιρετικό αυτό γεωπολιτικό φαινόμενο, η Ελλάδα να έχει περισσότερη κυριαρχία στον αέρα από ό,τι στη θάλασσα. Με αυτό το δεδομένο, μπορούμε να κατανοήσουμε τις “μονομερείς τουρκικές παραβιάσεις στον αέρα” ως μία ακόμα στιγμή του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού. Αντίστοιχα, από το υπάρχον ιστορικό θεσμικό καθεστώς η Ελλάδα αντλεί και άλλες πηγές ισχύος για την εξυπηρέτηση της πολιτικής της ελληνικής ολιγαρχίας[10]
Αν όμως η Τουρκία δεν έχει εκείνη τη πρωτοβουλία του “γκριζαρίσματος των ζωνών” σε θάλασσα και αέρα, χωρικά ύδατα-αιγιαλίτιδα, ΑΟΖ και εναέριο χώρο, τί ακριβώς “γκριζάρει η Τουρκία”;
Για τον περίφημο καθηγητή κ.Μάζη, θαλάσσια σύνορα νομικώς αυστηρά προσδιορισμένα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας δεν υπάρχουν[11]. Για τον καθηγητή κ. Φίλη, στο Καστελόριζο η Τουρκία δέχεται πίεση και θα μπορούσε η Ελλάδα να κάνει μια συμφωνία (άρα η Ελλάδα δεν έχει απόλυτο δίκιο ούτε κάποιο μονομερές δικαίωμα), αλλά η Τουρκία έχει έναν αδιάλλακτο ηγέτη στο τιμόνι που δεν επιτρέπει τις διαπραγματεύσεις[12]. Μήπως η Τουρκία απειλεί μέσω της αμφισβήτησης των βραχονησίδων; Μα η Ελλάδα έχει συμφωνήσει, με τη μεσολάβηση των ΗΠΑ, πως τα περίφημα Ίμια είναι κάτι σαν γκρίζα ζώνη[13], ενώ και, γενικότερα, το νομικό καθεστώς των βραχονησίδων, και αν αυτές διακρίνονται από τα νησιά, είναι ασαφές. Άλλωστε, όπως πάλι ο καθηγητής κ.Μάζης σημείωσε με αφορμή το κάρφωμα ελληνικής σημαίας από “αγανακτισμένους πολίτες” στο νησί Ανθρωποφάγος (!!!) του συμπλέγματος των Φούρνων, το να καθιστά ένα κράτος (εν προκειμένω, η Ελλάδα), το ζήτημα του αν θα καρφωθεί ελληνική σημαία σε μια βραχονησίδα ζήτημα της εξωτερικής του πολιτικής, σημαίνει ότι και το ίδιο αναγνωρίζει πως δεν πρόκειται για ένα αμιγώς δικό του έδαφος, αλλά για ένα αμφισβητούμενο έδαφος[14]. Φυσικά, η ελληνική προκλητικότητα του “γκρίζου έπους των Ιμίων”[15] και οι πρόσφατες κουβέντες για εποικισμό των ελληνικών βραχονησίδων με σκοπό την αλλαγή του νομικού του καθεστώτος, δεν σχολιάζονται πουθενά, ούτε στα κυρίαρχα ΜΜΕ, ούτε, φυσικά, σε καλέσματα αντιπολεμικού συντονισμού σαν το αναφερόμενο.Αποκορύφωμα αυτής της παράδοσης γκριζαρίσματος από τον ελληνικό τύπο, με τις ευλογίες του ντόπιου πολιτικού και καθηγητικού κατεστημένου, ήταν πρόσφατη ανάλυση της καθημερινής, με την υπογραφή του γνωστού Α.Συρίγου, για το ποιές ζώνες θα μπορούσε να γκριζάρει η Ελλάδα (βλ. http://diktiospartakos.blogspot.com/2018/06/t-21.html )
Οφείλουμε, λοιπόν, να υποβάλλουμε τα παρακάτω πολιτικά ερωτήματα προς τους διοργανωτές αυτού του καλέσματος, όσον αφορά την τοποθέτησή τους για τα ελληνοτουρκικά:
1. Η επέκταση 12 μίλια στη θάλασσα από Καμμένο, Κοτζιά, ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι μονομερής επιθετική ή αμυντική κίνηση;
2. Τα δέκα μίλια κρατική κυριαρχία στον αέρα (περισσότερα από τη θάλασσα) με προεδρικό διάταγμα του 1931 ήταν και είναι μονομερής επιθετική ή αμυντική κίνηση;
3. Ο αγωγός ΕASTMED εξυπηρετεί Ελλάδα-Κύπρο-Ισραήλ και αποκλείει Τουρκία-Ρωσία;
4. Είναι άδικος ο γενικός χαρακτήρας του ανταγωνισμού και από τις δυο μεριές του Αιγαίου;
5.Το τί είναι ''επίθεση'' και ''άμυνα'' είναι ανεξάρτητο από αυτό το γενικό πλαίσιο ισχύος που έχει διαμορφωθεί δεκαετίες στο Αιγαίο;
Ποιόν καπιταλισμό ευνοεί το υπάρχον στάτους κβο στο Αιγαίο όπως έχει διαμορφωθεί δεκαετίες τώρα ιστορικά, τον ελληνικό ή το τουρκικό.
Γιατί η ελληνική κυρίαρχη τάξη δεν επιδιώκει την υπογραφή συνυποσχετικού με την Τουρκία για υπαγωγή των διαφορών τους σε Διεθνές Δικαστήριο[16];
Μήπως γιατί θεωρεί ότι η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου θα περιορίσει την ισχύ του ελληνικού κράτους στο Αιγαίο, σε σχέση με το υπάρχον status quo που την ωφελεί-πράγμα που αποδεικνύει πως η υπάρχουσα, de facto ισορροπία δυνάμεων στο Αιγαίο, αποτελεί έκφραση της, μη διεθνώς αναγνωρισμένης, ελληνικής επιθετικότητας απέναντι στην Τουρκία;
Άρα μήπως η απόφαση του ελληνικού κράτους να μην θέσει ως προτεραιότητα τη προσφυγή των διαφορών σε Διεθνές Δικαστήριο σε συνεννόηση με την Τουρκία, αποτελεί λοιπόν επιθετική επιλογή του ελληνικού καπιταλισμού. Η θέση, μάλιστα, του ελληνικού κράτους να αναγνωρίζει προς δικαστική επίλυση μόνο το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας, λες και δεν υπάρχουν άλλες πραγματικές και νομικές διαφορές στο Αιγαίο, δεν αποτελεί ξεκάθαρη παράκαμψη των νομικών και διπλωματικών μέσων προς όφελος του πολεμικού ανταγωνισμού και της βίαιης διατήρησης της ισχύουσας πλεονεκτικής θέσης της Ελλάδας
6. Στο Καστελόριζο, που είναι ιδιαίτερα πιθανό ένα νέο θερμό επεισόδιο επεισόδιο, πόσα μίλια είναι το ''εθνικά δίκαιο'' να οριστεί-οριοθετηθεί η ΑΟΖ του, από τη στιγμή που με ''διεθνοδικαιικούς'' όρους (αφού μιλάμε για ''γεωπολιτική'') απαιτείται διακρατική συμφωνία προσδιορισμού των ΑΟΖ της περιοχής με τα συνορεύοντα γειτονικά κράτη, συμπεριλαμβανομένης και της τουρκικής υφαλοκρηπίδας;
7. Ποιές ελληνικές καπιταλιστικές επιχειρήσεις έχουν ωφεληθεί στην ευρύτερη περιοχή; Πρέπει αυτό αναγκαία να αναφέρεται σε σχέση με τα ελληνοτουρκικά;
8. Συνδέεται ή όχι το άνοιγμα των ''εθνικών θεμάτων'' (μακεδονικό, ελληνοτουρκικά'') με την ταξική πάλη στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια;
Είναι τυχαίο που η κυβέρνηση άνοιξε όλα τα θέματα μετά την υπογραφή του τελευταίου μνημονίου;
9. Σε περίπτωση επίσημου, διακρατικού ελληνοτουρκικού πολέμου, ποιος θα φταίει, θα είναι λίγα τα θύματα, μπορεί να αποτραπεί;
Και αν γίνει η ''υπεράσπιση της πατρίδας'', τι θα σημαίνει αυτό για τον ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό;
10. Λειτουργεί ή όχι η ελληνική πολεμική μηχανή ήδη, και αν ναι, μπορεί ένας αντιπολεμικός συντονισμός να καλεί απλώς στο μπλοκάρισμα μιας “επιθετικής κίνησης της Τουρκίας” που “θα” έρθει;
11. Mπορεί να χτιστεί αντιπολεμικό-διεθνιστικό κίνημα χωρίς ξεκάθαρη εναντίωση στο σύστημα στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστών, συνεργασίας Ελλάδας-Τουρκίας-Ε.Ε, χωρίς δημιουργία κοινοτήτων αγώνων με πρόσφυγες και μετανάστες στη χώρα μας;
Ας επαναφέρουμε ένα μόνο από τα παραπάνω ερωτήματα. Υπάρχουν άραγε ελληνικά οικονομικά συμφέροντα πίσω από την εξωτερική πολιτική της Ελλάδας, την οποία το εν λόγω κάλεσμα βλέπει σαν “ενεργούμενο” των ΗΠΑ Ναι. Του Λάτση των ΕΛΠΕ, του Βαρδινογιάννη της Energean, του Κόκκαλη της Intracom, του Μυτιληναίου, του ΣΕΒ, επίσης Τσάκο (γεωτρύπανα - NLG κλπ), Μαρινάκη (Ενέργεια, Λαθρεμπόριο κλπ), Μελισσανίδη (τροφοδοσία αμερικάνικου στόλου, ενέργεια, λαθρεμπόριο με ISIS κλπ), του ελληνικού καπιταλισμού και του ελληνικού κράτους συνολικά στη νοτιοανατολική Μεσόγειο, στα Βαλκάνια, την Αφρική, τη Μέση Ανατολή. Αυτά τα οικονομικά συμφέροντα ο ελληνικός καπιταλισμός προσπαθεί να τα εξυπηρετήσει με τη συμμετοχή του στην Ε.Ε και το ΝΑΤΟ, με την ολοένα και βαθύτερη πρόσδεσή του στο άρμα των ΗΠΑ. Ο ελληνικός καπιταλισμός, ανεξαρτήτως κοινοβουλευτικής κυβέρνησης, δεν είναι “ενεργούμενο” αλλά δρών παράγοντας “σταθερότητας” στην κρίσιμη αυτή γεωπολιτικά περιοχή των τριών ηπείρων και των πέντε θαλασσών, για να παραφράσουμε τη ρήση του Ελ. Βενιζέλου.
ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου