Τροπολογίες για τους βαρόνους, σφαίρες για τους εργαζόμενους

Τροπολογίες για τους βαρόνους, σφαίρες για τους εργαζόμενους

Στο τσακ τον γλιτώσαμε τον εθνικό διχασμό. Χάρη στα ανακλαστικά και το πολιτικό θάρρος της κυβέρνησης το γλιτώσαμε το κόψιμο της χώρας στα δύο. Ας είναι καλά η υπουργός Πολιτισμού και ο άξιος υφυπουργός της που με ένα ανάποδο ψαλίδι σκόραραν και έσωσαν τη χώρα στο 90’.

Κι αφού λοιπόν γλιτώσαμε τα χειρότερα, μπορούμε πλέον να επιστρέψουμε στην κανονικότητα του επιτελικού μας κράτους. Στην κανονικότητα που θέλει τους απλήρωτους είλωτες από το Μπαγκλαντές που δίνουν τέλος στη ζωή τους στα φραουλοχώραφα της Νέας Μανωλάδας.

Στην κανονικότητα που θέλει τον εργοδότη να πυροβολεί με καραμπίνα στον Μαραθώνα τους Ινδούς εργάτες που τόλμησαν να ζητήσουν τα δεδουλευμένα τους. Στην κανονικότητα που θέλει τον ντελιβερά να γίνεται μαύρος στο ξύλο από τους μπράβους του αφεντικού επειδή έκανε το λάθος να θέλει και μισθό για τη δουλειά του.

Στην κανονικότητα των εργατών «φαντάσματα» που δεκάδες εξ αυτών -μετανάστες στην πλειονότητά τους- κρύβονται πίσω από ένα όνομα και μια υποτιθέμενη πρόσληψη.

Αφού χάρη στην έγκαιρη επέμβαση της κυβέρνησης δεν κόπηκε η χώρα στα δύο και δεν μπλέξαμε στον ποδοσφαιρικό εμφύλιο των βαρόνων και των στρατών τους, επιστρέψαμε στην εργασιακή κανονικότητα της κυβέρνησης Μητσοτάκη από την οποία η χώρα ουδόλως κινδυνεύει, καθώς το τηλεοπτικό κοινό έχει εκπαιδευτεί να πιστεύει πως αυτά τα μεμονωμένα περιστατικά αφορούν κάποιους άλλους, και μάλιστα ξένους.

Βλέπεις στα επιτελικά ΜΜΕ κυριαρχούν «ειδήσεις» που εξηγούν στην κοινή γνώμη πως οι εργοδότες δυσκολεύονται να βρουν ταλαντούχους εργαζόμενους δικαιολογώντας με τον πιο φτηνό και χυδαίο τρόπο την έξαρση της ανεργίας και μετακυλίωντας την ευθύνη στο εργατικό δυναμικό της χώρας, που κατά την άποψή τους δεν διαθέτει τα απαραίτητα προσόντα ώστε να πάρει μπρος η οικονομία και να δούμε επιτέλους και την πολυδιαφημισμένη ανάπτυξη.

Εκείνο που δεν μας λένε βέβαια τα «ρεπορτάζ» είναι αν στα ζητούμενα ταλέντα των εργαζόμενων συγκαταλέγονται η ανοχή στην απληρωσιά, η ικανοποίηση με κουτσουρεμένους μισθούς και η χαρά του να δουλεύεις με δωρεάν υπερωρίες και τζάμπα κυριακάτικα.

Γιατί αυτά είναι τα «ταλέντα» που κάποιοι εργοδότες προσμετρούν για να σε προσλάβουν και να σε βγάλουν από τη μαύρη λίστα της ανεργίας. Είτε είσαι Έλληνας είτε είσαι ξένος. Σ’ αυτά η εργοδοσία δεν κάνει διακρίσεις. Δεν είναι και ρατσιστές οι άνθρωποι...

Πηγή: Η Αυγή