Βάφτισαν τις ΑΟΖ, θαλάσσια σύνορα
Οι φαντάροι αποκαλύπτουν ότι τους είπαν ψέματα για να τους φανατίσουν
▸ Η τελευταία πολεμική κρίση μεταξύ ελληνικού και τουρκικού κράτους υπήρξε μια ευκαιρία μαζικού ελέγχου και χειραγώγησης των λαών.
Κυριάρχησε η καθεστωτική προπαγάνδα που έκανε λόγο για «παραβίαση της εθνικής κυριαρχίας και του Διεθνούς Δικαίου», με τα κράτη να παρουσιάζονται ότι αμύνονται και πηγαίνουν σε έναν δίκαιο πόλεμο. Οι λαοί διαπαιδαγωγούνται συνεχώς στο ενδεχόμενο και τους όρους πολεμικής σύρραξης, από την πολεμική κινητοποίηση μέχρι τις ειδοποιήσεις επιστράτευσης. Στους φαντάρους περισσεύσει ο μόχθος, τους αρπάζουν τα κινητά και τους διατάζουν να ετοιμάσουν τα ρούχα, ώστε να τα παραδώσουν στους γονείς σε ενδεχόμενο θάνατό τους. Ενδεικτικά για τις συνθήκες που επικράτησαν τις προηγούμενες μέρες στα στρατόπεδα είναι τα όσα αναφέρει στην ακόλουθη καταγγελία της η Επιτροπή Φαντάρων Θράκης:
«Η ανακοίνωσή από την πλευρά της Τουρκίας για τη Naftex στην περιοχή νοτίως του Καστελόριζου, βρήκε εμάς που υπηρετούμε τη θητεία μας στη Θράκη σε μια κατάσταση πανικού. Από τη μια στιγμή στην άλλη ανακλήθηκαν άδειες συναδέλφων και ξεκίνησαν πυρετώδεις προετοιμασίες για να μεταβούμε, όπως φημολογούνταν αρχικά, στα σύνορα του Έβρου. Ο λόγος σύμφωνα με τα στελέχη ήταν ότι τουρκικά πλοία είχαν μπει μέσα στα θαλάσσιά μας σύνορα.
Οι πρώτες μας αντιδράσεις ήταν φόβος και απορία για το πώς και το γιατί. Όσο προσπαθούσαμε να μάθουμε τι συνέβαινε, τόσο η ιεραρχία κρατούσε σιγή ιχθύος. Τα τηλέφωνα πήγαιναν και έρχονταν μεταξύ φαντάρων, προσπαθώντας να μάθουμε, αν κάποιος σε κάποια μονάδα είχε ακούσει κάτι. Η απάντηση παντού η ίδια “συναγερμός λόγω του ότι οι Τούρκοι μπήκαν στα σύνορά μας”.
Μετά από λίγο, οι συνάδελφοί μας που βρίσκονταν σε μονάδες όπως πεζικό και τεθωρακισμένα ξεκίνησαν να φορτώνουν πολεμικό υλικό και να βγάζουν έξω τα άρματα. Πολύ σύντομα όλα ήταν έτοιμα να φύγουνε για Έβρο, με τους συναδέλφους μας να μην καταλαβαίνουν από πού τους ήρθε.
Από την πρώτη στιγμή, το Δίκτυο Ελευθέρων Φαντάρων “Σπάρτακος”, προσπάθησε να ενημερώσει τους συναδέλφους μέσα στα στρατόπεδα αλλά και μέσω του site για την πραγματικότητα που απέχει πολύ από όσα λένε τα κανάλια και τα στελέχη.
Έτσι, άλλο πράγμα είναι οι ΑΟΖ και άλλο τα θαλάσσια σύνορα. Οι έρευνες δεν αφορούσαν θαλάσσια σύνορα αλλά περιοχή που το ελληνικό κράτος διεκδικεί (όπως κάνει και το τουρκικό). Αυτοί, δηλαδή, ήταν έτοιμοι να μας στείλουν να πολεμήσουμε και να σκοτωθούμε για περιοχές διεκδικήσιμες, εκτός των συνόρων μας, για τον απλούστατο λόγο ότι τα δύο κράτη επιθυμούν να τις εκμεταλλευτούν οικονομικά (εξόρυξη πετρελαίου, δρόμοι για φυσικό αέριο κ.λπ). Για τα δικά τους πετρέλαια, δηλαδή, από τα οποία εμείς δεν θα έχουμε κανένα όφελος, θα μας έστελναν σε πόλεμο.
Αυτή η κατάσταση δεν φαίνεται να έχει αίσιο τέλος, καθώς και οι δύο είναι διατεθειμένοι να το φτάσουν στα άκρα. Έτσι και αλλιώς για τον έλεγχο φυσικών πόρων έχει πεθάνει πολύς κόσμος (βλ. τους πολέμους στη Μέση Ανατολή, σε κράτη που είναι πλούσια σε κοιτάσματα). Γιατί όχι και εμείς; Αλλά ακόμα και στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων να κάτσουν, φαίνεται ότι επιδιώκουν να το κάνουν μετά από κάποιο θερμό επεισόδιο με νεκρούς και από τις δύο μεριές, όπως άλλωστε συνηθίζεται.
Όσο διήρκησε η επιφυλακή, η κατάσταση εξακολουθούσε να είναι η ίδια. Οι στρατιώτες ήμασταν σε πολεμικό πυρετό και το “πρήξιμο” άρχισε να χειροτερεύει. Ο φόβος ότι θα περάσουμε ένα καλοκαίρι χωρίς άδειες, μας έκανε να ξενερώνουμε και να αναρωτιόμαστε αν αξίζουν όλα αυτά που περνάμε. Η πολεμική προετοιμασία άρχισε να φαίνεται ότι κρύβει από πίσω τρελό χώσιμο, ενώ το άγχος για τις οικογένειές μας απογειωνόταν.
Μετά το πρώτο σοκ, όλοι οι συνάδελφοι κουβεντιάζαμε μεταξύ μας όλα τα παραπάνω, καθώς η παραπάνω διαδικασία ξεγύμνωσε την πραγματικότητα. Ότι είμαστε οι πρώτοι αναλώσιμοι. Τελικά, κανένας στρατιώτης δεν σκεφτόταν στα σοβαρά ότι θα πάει και θα δώσει τη ζωή του για τα πετρέλαια και τις ΑΟΖ τους, για τα συμφέροντα άλλων».
Αξίζει να αναρωτηθούμε, το αντιπολεμικό κίνημα πώς στάθηκε απέναντι σε όλα αυτά;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου