Ηταν θέμα χρόνου να γίνει...

AP Photo/Panagiotis Balaskas

Ηταν θέμα χρόνου να γίνει...

ΕΦ.ΣΥΝ.

«Δεν μπορεί να υπάρχει άλλοθι σε ενέργειες που προκαλούν καταστροφές», δήλωσε εμφατικά χθες ο πρωθυπουργός, ανακοινώνοντας σειρά πρώτων μέτρων για την ανθρωπιστική βοήθεια στους χιλιάδες ανθρώπους που παραμένουν απροστάτευτοι γύρω από την καμένη Μόρια.

Οφείλουν να είναι πιο προσεκτικοί ο Κυρ. Μητσοτάκης και οι αρμόδιοι υπουργοί όταν χρησιμοποιούν τη λέξη «άλλοθι». Ενα συνεχές άλλοθι χρησιμοποιεί η κυβέρνηση -ειδικά στην περίοδο της πανδημίας- για να δικαιολογήσει το «μάντρωμα», τα κλειστά στρατόπεδα, την πλήρη απομόνωση και τον συνεχή, απαξιωτικό για ευάλωτους ανθρώπους, χαρακτηρισμό «υγειονομική βόμβα».

Ηταν θέμα χρόνου λοιπόν μετά τη συνεχή επίκληση αυτού του «άλλοθι» να συμβεί το χειρότερο σε έναν περιχαρακωμένο χώρο όπου στοιβάζονται πάνω από 13.000 άνθρωποι εγκαταλειμμένοι κυριολεκτικά στη μοίρα τους. Το μέλλον που επιφυλάσσεται για ανθρώπους τους οποίους ο κυρίαρχος λόγος και τα πλέον επίσημα χείλη περιγράφουν και στοχοποιούν ως «υγειονομική βόμβα» προδιαγράφει και τον τρόπο αντιμετώπισής τους ειδικά σε έκτακτες συνθήκες.

Για τους πρόσφυγες, στριμωγμένους κάτω από άθλιες συνθήκες, η έναρξη της πανδημίας σήμανε την έναρξη μιας ακόμα μεγαλύτερης απομόνωσης. Τα μέτρα υγιεινής και πρόληψης που ίσχυσαν στην υπόλοιπη Ελλάδα δεν... άγγιξαν τη Μόρια. Η μόνη απόφαση που πρόσφατα ελήφθη για το στρατόπεδο «ντροπή της Ευρώπης» ήταν η απόλυτη απομόνωση των κρουσμάτων σε μια αποθήκη. Ηταν επόμενο η απελπισία να δοκιμάσει τα ανθρώπινα όρια.

Η πυρκαγιά στη Μόρια είναι ο θλιβερός επίλογος μιας αδιέξοδης και επικίνδυνης πολιτικής στο προσφυγικό, ειδικά την περίοδο της πανδημίας. Χιλιάδες άνθρωποι παρέμεναν εγκλωβισμένοι και απομονωμένοι για μήνες ακόμα και όταν χαλάρωσαν τα μέτρα για όλους τους υπόλοιπους, ενώ στο δεύτερο κύμα της πανδημίας αποφασίστηκε ως μοναδικό μέτρο ένας ακόμα πιο ασφυκτικός εγκλεισμός.

Οι συνεχείς τρομοκρατικές αναφορές για το τι θα επακολουθήσει αν υπάρξει κρούσμα στη Μόρια ήταν το άλλοθι για να δικαιολογηθούν οι απαγορεύσεις και να «θωρακιστεί» η εγκληματική πολιτική των κλειστών κέντρων-φυλακών και των παράνομων επαναπροωθήσεων.

Γιατί τα κρούσματα στη ζούγκλα της Μόριας δεν είναι όπως τα κρούσματα σε οποιαδήποτε γωνιά της Ελλάδας. Οι ασθενείς της Μόριας δεν δικαιούνται υγειονομική περίθαλψη, ούτε καν μια «ανθρώπινη» καραντίνα. Οι ασθενείς της Μόριας σε ένα πράγμα μάς εξυπηρετούν. Για να τρέφουν τα άλλοθί μας...