Τα μηνύματα και τις συγκρουόμενες στρατηγικές που ακολούθησαν στις απολογίες τους ο Αντώνης Κάντας και ο Πάνος Ευσταθίου, αποκωδικοποίσαν οι ερευνητές της ομάδας “Ρητορική, Επικοινωνία και Πειθώ” του Πανεπιστημίου Πειραιά.
Από την ανάλυση των απολογιών των δυο πρωταγωνιστών στην μακρά ιστορία των αποκαλύψεων για τα εξοπλιστικά, προκύπτει ότι:
● ο μεν Κάντας επιχείρησε να εμφανιστεί ως απλός άνθρωπος που παρασύρθηκε από το παιχνίδι του χρηματισμού και μετανοώντας έδωσε πληροφορίες και επέστρεψε τα χρήματα,
● ο δε Ευσταθίου κινούμενος στρατηγικά, εμφανίζεται ως ηθικό στοιχείο που γνωρίζει και αποφεύγει την παρανομία, αρνείται τις κατηγορίες, και προσπαθεί να τα φορτώσει στον Κάντα, εμφανιζόμενος ο ίδιος ως θύμα
Αναλυτικά, η έρευνα έδειξε:
Απολογία Κάντα
Η Απολογία Κάντα στήνει το παίγνιο απόδοσης ευθυνών προς άλλους δρώντες και τοποθετεί τον εαυτό του σε θέση θύματος με την χρήση της Στρατηγικής της Αδυναμίας Ελέγχου των Καταστάσεων. Σε όλη την απολογία του αφήνει να διαφανεί πως όλοι οι άλλοι χρηματίζονται και παρέσυραν και τον ίδιο σε αυτό το παιχνίδι. Δεν αρνείται την πράξη. Αποδέχεται τις ευθύνες αλλά ταυτόχρονα προσπαθεί να μειώσει την Ευθύνη της πράξης και χρησιμοποιεί έντονα την Στρατηγική της μετάθεσης της Ευθύνης λέγοντας πως οι άλλοι πρότειναν και αυτός απλώς έπραττε όπως του συνιστούσαν.
Επιπλέον, χρησιμοποιεί την Στρατηγική της Επανόρθωσης με την συναίνεση της επιστροφής των χρημάτων στο Δημόσιο. Σε πολλά σημεία της απολογίας του ο Κάντας ταυτίζεται με τον απλό άνθρωπο , την κοινή λογική την οποία χρησιμοποιεί στο στήσιμο του παιγνίου απόδοσης ευθυνών (με βάση την εμπειρία μου τα παίρνουν και οι άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι – αξιωματούχοι). Γενικότερα, το παίγνιο απόδοσης ευθυνών στήνεται σε βάρος του Ευσταθίου όπου επιχειρεί να στρέψει τις περισσότερες κατηγορίες.
Τέλος, επιδιώκει την απομείωση της Ευθύνης για τις εξωχώριες εταιρίες μέσω της Στρατηγικής Αδυναμίας ελέγχου των καταστάσεων.
Επίσης, ο Κάντας αποδίδει ευθύνες στο διακομματικό παιχνίδι ενισχύοντας την Στρατηγική της Αδυναμίας Ελέγχου των καταστάσεων.
Τέλος, η χρήση της Στρατηγικής της Μετάνοιας και Επανόρθωσης φαίνεται από την αποδοχή των συνεπειών των πράξεών του με την επιστροφή των χρημάτων στο Δημόσιο και την Συμβολή στην έρευνα των δικαστών.
Απολογία Ευσταθίου
Η Απολογία Ευσταθίου δείχνει πιο δομημένη στρατηγικά και επικεντρώνεται περισσότερο στις κατηγορίες του Κάντα εις βάρος του. Αυτό δείχνει την επιτυχία του παιγνίου απόδοσης ευθυνών που έστησε ο πρώτος.
Ο Ευσταθίου αρνείται τις πράξεις και τις κατηγορίες (Στρατηγική της Άρνησης της Πράξης) και επαναποδίδει ευθύνες στον Κάντα. Επίσης, πραγματοποιεί επιθέσεις στο υπηρεσιακό ήθος του Κάντα (λέγοντας ότι η υπογραφή του κόστιζε). Πλαισιώνει επίσης τα γεγονότα ως «παράνομες χρηματικές απαιτήσεις΄» εκ μέρους του Κάντα, με στόχο την σύνδεση της πράξης αλλά και του ίδιου του Κάντα με το σχήμα της Διαπλοκής ενώ ταυτόχρονα επιχειρεί τον προϊδεασμό των δικαστικών αρχών. Ενισχύει με αυτόν τον τρόπο έμμεσα το δικό του ήθος υπονοώντας πως ο ίδιος γνωρίζει και αναγνωρίζει το παράνομο και το αποφεύγει, άρα είναι νόμιμος.
«εκβιαστικά και κατά παράβαση των καθηκόντων του» : και εδώ η χρήση των όρων γίνεται με στόχο την επίθεση στο ήθος του αντιπάλου αλλά και τον τονισμό της παραβατικής πράξης με την πλαισίωση του εκβιασμού που παραπέμπει στο σχήμα της διαφθοράς – διαπλοκής ενώ ταυτόχρονα στοχεύσει στην νομική ορολογία και παρατυπία προκαταβάλλοντας τις δικαστικές αρχές (κινείται σε όρους pre propaganda)
Συγκρίνοντας τις δύο απολογίες συμπαιρένεται πως ο Κάντας κινητοποιεί το παίγνιο απόδοσης ευθυνών προκειμένου να ελαφρύνει την θέση του την οποία δεν αρνείται αλλά επιδιώκει να την φορτώσει σε άλλους μεγιστοποιώντας την θέση του θύματος εκ μέρους του. Ο λόγος του επικεντρώνεται στα γεγονότα τα οποία τα παρουσιάζει ως κάποιος άλλος ή άλλοι να ήταν αυτοί που στην ουσία των καθοδηγούσαν ενώ αυτός δεν έλεγχε τις καταστάσεις.
Αντίθετα, η απολογία Ευσταθίου έχει μεγαλύτερη στρατηγική συγκρότηση, η χρήση των στρατηγικών είναι συγκεκριμένη και απευθύνεται σε συγκεκριμένους στόχους: Πρώτον, να αποδομήσει το ήθος του Κάντα και να βλάψει το παίγνιο ευθυνών που ξεκίνησε. Δεύτερον, να πλαισιώσει με συγκεκριμένο τρόπο τα γεγονότα με στόχο την εξύψωση του προσωπικού του ήθους και να προκαταβάλλει την σκέψη των αρχών στρέφοντας σε συγκεκριμένη κατεύθυνση.
Η μη χρήση δομημένης στρατηγικής μπορεί να είναι και στρατηγική. Αυτό σημαίνει πως ο Κάντας επιδιώκει να ενισχύσει την εικόνα του θύματος και μετανοημένου θύτη που δεν γνώριζε πως έκανε κακό. Από την άλλη, η δομημένη στρατηγικά απάντηση του δεύτερου δείχνει μια προετοιμασία απέναντι στις κατηγορίες που κρύβει ίσως και ενοχή.
Οι ενδείξεις που παρουσιάζονται σήμερα εντάσσονται στο πλαίσιο της έρευνας «Στρατηγικές Απολογίες για Σκάνδαλα της οικονομικής κρίσης», που διενεργείται από την ομάδα έρευνας «Στρατηγική Επικοινωνία και Πειθώ» του Πανεπιστημίου Πειραιά.
Την επιστημονική επιμέλεια έχει ο Λέκτορας του Πανεπιστημίου Πειραιά Αθανάσιος Σαμαράς. Τις απολογίες Κάντα και Ευσταθίου επεξεργάστηκαν οι ερευνητές Νεόφυτος Ασπριάδης, Ιωάννα Ηλιάδη και Ελένη Λουκοπούλου. ΠΗΓΗ ONALERT
● ο μεν Κάντας επιχείρησε να εμφανιστεί ως απλός άνθρωπος που παρασύρθηκε από το παιχνίδι του χρηματισμού και μετανοώντας έδωσε πληροφορίες και επέστρεψε τα χρήματα,
● ο δε Ευσταθίου κινούμενος στρατηγικά, εμφανίζεται ως ηθικό στοιχείο που γνωρίζει και αποφεύγει την παρανομία, αρνείται τις κατηγορίες, και προσπαθεί να τα φορτώσει στον Κάντα, εμφανιζόμενος ο ίδιος ως θύμα
Αναλυτικά, η έρευνα έδειξε:
Απολογία Κάντα
Η Απολογία Κάντα στήνει το παίγνιο απόδοσης ευθυνών προς άλλους δρώντες και τοποθετεί τον εαυτό του σε θέση θύματος με την χρήση της Στρατηγικής της Αδυναμίας Ελέγχου των Καταστάσεων. Σε όλη την απολογία του αφήνει να διαφανεί πως όλοι οι άλλοι χρηματίζονται και παρέσυραν και τον ίδιο σε αυτό το παιχνίδι. Δεν αρνείται την πράξη. Αποδέχεται τις ευθύνες αλλά ταυτόχρονα προσπαθεί να μειώσει την Ευθύνη της πράξης και χρησιμοποιεί έντονα την Στρατηγική της μετάθεσης της Ευθύνης λέγοντας πως οι άλλοι πρότειναν και αυτός απλώς έπραττε όπως του συνιστούσαν.
Επιπλέον, χρησιμοποιεί την Στρατηγική της Επανόρθωσης με την συναίνεση της επιστροφής των χρημάτων στο Δημόσιο. Σε πολλά σημεία της απολογίας του ο Κάντας ταυτίζεται με τον απλό άνθρωπο , την κοινή λογική την οποία χρησιμοποιεί στο στήσιμο του παιγνίου απόδοσης ευθυνών (με βάση την εμπειρία μου τα παίρνουν και οι άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι – αξιωματούχοι). Γενικότερα, το παίγνιο απόδοσης ευθυνών στήνεται σε βάρος του Ευσταθίου όπου επιχειρεί να στρέψει τις περισσότερες κατηγορίες.
Τέλος, επιδιώκει την απομείωση της Ευθύνης για τις εξωχώριες εταιρίες μέσω της Στρατηγικής Αδυναμίας ελέγχου των καταστάσεων.
Επίσης, ο Κάντας αποδίδει ευθύνες στο διακομματικό παιχνίδι ενισχύοντας την Στρατηγική της Αδυναμίας Ελέγχου των καταστάσεων.
Τέλος, η χρήση της Στρατηγικής της Μετάνοιας και Επανόρθωσης φαίνεται από την αποδοχή των συνεπειών των πράξεών του με την επιστροφή των χρημάτων στο Δημόσιο και την Συμβολή στην έρευνα των δικαστών.
Απολογία Ευσταθίου
Η Απολογία Ευσταθίου δείχνει πιο δομημένη στρατηγικά και επικεντρώνεται περισσότερο στις κατηγορίες του Κάντα εις βάρος του. Αυτό δείχνει την επιτυχία του παιγνίου απόδοσης ευθυνών που έστησε ο πρώτος.
Ο Ευσταθίου αρνείται τις πράξεις και τις κατηγορίες (Στρατηγική της Άρνησης της Πράξης) και επαναποδίδει ευθύνες στον Κάντα. Επίσης, πραγματοποιεί επιθέσεις στο υπηρεσιακό ήθος του Κάντα (λέγοντας ότι η υπογραφή του κόστιζε). Πλαισιώνει επίσης τα γεγονότα ως «παράνομες χρηματικές απαιτήσεις΄» εκ μέρους του Κάντα, με στόχο την σύνδεση της πράξης αλλά και του ίδιου του Κάντα με το σχήμα της Διαπλοκής ενώ ταυτόχρονα επιχειρεί τον προϊδεασμό των δικαστικών αρχών. Ενισχύει με αυτόν τον τρόπο έμμεσα το δικό του ήθος υπονοώντας πως ο ίδιος γνωρίζει και αναγνωρίζει το παράνομο και το αποφεύγει, άρα είναι νόμιμος.
«εκβιαστικά και κατά παράβαση των καθηκόντων του» : και εδώ η χρήση των όρων γίνεται με στόχο την επίθεση στο ήθος του αντιπάλου αλλά και τον τονισμό της παραβατικής πράξης με την πλαισίωση του εκβιασμού που παραπέμπει στο σχήμα της διαφθοράς – διαπλοκής ενώ ταυτόχρονα στοχεύσει στην νομική ορολογία και παρατυπία προκαταβάλλοντας τις δικαστικές αρχές (κινείται σε όρους pre propaganda)
Συγκρίνοντας τις δύο απολογίες συμπαιρένεται πως ο Κάντας κινητοποιεί το παίγνιο απόδοσης ευθυνών προκειμένου να ελαφρύνει την θέση του την οποία δεν αρνείται αλλά επιδιώκει να την φορτώσει σε άλλους μεγιστοποιώντας την θέση του θύματος εκ μέρους του. Ο λόγος του επικεντρώνεται στα γεγονότα τα οποία τα παρουσιάζει ως κάποιος άλλος ή άλλοι να ήταν αυτοί που στην ουσία των καθοδηγούσαν ενώ αυτός δεν έλεγχε τις καταστάσεις.
Αντίθετα, η απολογία Ευσταθίου έχει μεγαλύτερη στρατηγική συγκρότηση, η χρήση των στρατηγικών είναι συγκεκριμένη και απευθύνεται σε συγκεκριμένους στόχους: Πρώτον, να αποδομήσει το ήθος του Κάντα και να βλάψει το παίγνιο ευθυνών που ξεκίνησε. Δεύτερον, να πλαισιώσει με συγκεκριμένο τρόπο τα γεγονότα με στόχο την εξύψωση του προσωπικού του ήθους και να προκαταβάλλει την σκέψη των αρχών στρέφοντας σε συγκεκριμένη κατεύθυνση.
Η μη χρήση δομημένης στρατηγικής μπορεί να είναι και στρατηγική. Αυτό σημαίνει πως ο Κάντας επιδιώκει να ενισχύσει την εικόνα του θύματος και μετανοημένου θύτη που δεν γνώριζε πως έκανε κακό. Από την άλλη, η δομημένη στρατηγικά απάντηση του δεύτερου δείχνει μια προετοιμασία απέναντι στις κατηγορίες που κρύβει ίσως και ενοχή.
Οι ενδείξεις που παρουσιάζονται σήμερα εντάσσονται στο πλαίσιο της έρευνας «Στρατηγικές Απολογίες για Σκάνδαλα της οικονομικής κρίσης», που διενεργείται από την ομάδα έρευνας «Στρατηγική Επικοινωνία και Πειθώ» του Πανεπιστημίου Πειραιά.
Την επιστημονική επιμέλεια έχει ο Λέκτορας του Πανεπιστημίου Πειραιά Αθανάσιος Σαμαράς. Τις απολογίες Κάντα και Ευσταθίου επεξεργάστηκαν οι ερευνητές Νεόφυτος Ασπριάδης, Ιωάννα Ηλιάδη και Ελένη Λουκοπούλου. ΠΗΓΗ ONALERT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου