Η τοξική κρίση της ισραηλινής κοινωνίας

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας για τη Γάζα (που δεν απορροφά κι άλλο αίμα) στην Ισραηλινή Πρεσβεία, Πέμπτη 17 Ιουλίου, 6 μ.μ.

Καθώς ο φόρος αίματος από τον ισραηλινό βομβαρδισμό της Γάζας αυξάνεται –με 165 νεκρούς, 50 νεκρούς την ημέρα, μεταξύ των οποίων πολλές γυναίκες και παιδιά-- παντού , εκτός από το Ισραήλ, εκφράζεται αποτροπιασμός για τον τρόπο που δολοφόνησαν Εβραίοι νεοναζί τον 16χρονο Μοχάμετ Αμπού Κεντέιρ, στην Ανατολική Ιερουσαλήμ: του γέμισαν το στόμα και το λαιμό με βενζίνη, στη συνέχεια τον περιέλουσαν και τον έκαψαν ζωντανό. 

Αυτό έγινε μετά από την εκτέλεση τριών Ισραηλινο-εβραίων εφήβων που απήχθησαν από Παλαιστίνιους και εκτελέστηκαν με πυροβολισμό, όταν ο ένας έφηβος ειδοποίησε με το κινητό του την αστυνομία. Ο θάνατος είναι θάνατος για όλα τα θύματα. Ο τρόπος της θανάτωσης όμως δείχνει την ψυχή του θύτη. Εκτός από το Ολοκαύτωμα, το πλησιέστερο γεγονός προς αυτό είναι οι θάνατοι Εβραίων στην πυρά την περίοδο της ισπανικής ανακατάκτησης. Οι απόγονοι αυτών που βασανίστηκαν και δολοφονήθηκαν στο Ολοκαύτωμα από τους ναζί έχουν εσωτερικεύσει την αγριότητα και το σαδισμό των δολοφόνων του λαού τους, ενώ κανονικά οι όροι ναζί και Εβραίος θα έπρεπε να είναι αλληλοαποκλειόμενοι.

Υπάρχει στενή σχέση ανάμεσα στη βία που ασκεί η ισραηλινή κυβέρνηση εναντίον του απροστάτευτου πληθυσμού της Γάζας και στην εμφάνιση φασιστικών στοιχείων στο Ισραήλ ικανών να διαπράξουν τόσο κτηνώδη εγκλήματα.Η συνεχής και κλιμακούμενη καταστολή του παλαιστινιακού λαού απαιτεί την κινητοποίηση των πιο αντιδραστικών δυνάμεων.

Ο εξελισσόμενος βομβαρδισμός της Γάζας είναι το τελευταίο κεφάλαιο μιας ιστορίας βίας σχεδόν 7 δεκαετιών εναντίον του παλαιστινιακού λαού. Το Ισραήλ ιδρύθηκε με την κατάληψη και εκδίωξη των Παλαιστίνιων από τη γη τους. Και ενώ πολλοί Εβραίοι κατέφυγαν στο Ισραήλ για να διαφύγουν από τους φασιστικούς διωγμούς της Ευρώπης στη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, το τραγικό αποτέλεσμα του σιωνιστικού σχεδίου είναι ένα κράτος που διαπράττει εγκλήματα κατά των Παλαιστίνιων με μεθόδους που αντλούνται από το ναζισμό. 

Μισός αιώνας έχει περάσει από τον Πόλεμο των Έξι Ημερών, τον Ιούνιο του 1967, όταν το Ισραήλ κατέλαβε τη Δυτική Όχθη, την Ανατολική Ιερουσαλήμ, τη Γάζα, τα Υψώματα του Γκολάν στη Συρία και άλλα αραβικά εδάφη. Το σιωνιστικό καθεστώς και όσοι το στηρίζουν, αλλά και μάζες φανατικών καθορίστηκαν βαθιά μέσα τους από τον ατέλειωτο κύκλο αίματος και πολέμου, κατοχής και καταστολής. Δολοφόνησαν χιλιάδες Παλαιστίνιους, εκατομμύρια τους μετέτρεψαν σε αιώνιους πρόσφυγες, άρπαξαν τη γη και να νερά τους και υπήγαγαν γενιές ολόκληρες σε μια κατάσταση μόνιμης φτώχειας και καταπίεσης. 

Αυτή η κατάσταση έχει προκαλέσει τρομερές συνέπειες στους λαούς της περιοχής, Άραβες και Εβραίους. Οι ηγέτες του Ισραήλ περηφανεύονται ότι η χώρα τους είναι η μοναδική “δημοκρατική” στη Μέση Ανατολή. Μια χώρα με στρατιωτικά φυλάκια και τείχη που διατρέχουν τα Κατεχόμενα Εδάφη, βάζοντας σε ασφυκτικό κλοιό εκατομμύρια Παλαιστίνιους, που τους χρησιμοποιεί ως επί το πλείστον ως δούλους στις επιχειρήσεις των πολυ-εκατομμυριούχων που κυριαρχούν στη δημόσια ζωή. Τα περιποιημένα ισραηλινά αγροτικά προϊόντα που φτάνουν στα ράφια των σούπερμαρκετ της Δύσης δυστυχώς δεν έχουν την ιδιότητα να εμφανίζουν το αίμα, ούτε τα πολυτελή ξενοδοχεία των ακτών του Ισραήλ που διαφημίζονται σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο... 

Το Ισραήλ, επιπλέον, είναι μία από τις πιο άνισες κοινωνίες του κόσμου. Στο διάστημα 1995-2011 το μερίδιο των εργαζομένων στο εθνικό εισόδημα έπεσε πιο απότομα από ό,τι στις ΗΠΑ. Οι μισθοί κατρακύλησαν. Η χώρα έχει 18 δισεκατομμυριούχους σε πληθυσμό 7,9 εκατομμυρίων (πολύ περισσότερους κατά κεφαλήν από ό,τι οι ΗΠΑ). Η άρχουσα ελίτ θέλει να εκτρέψει τις εσωτερικές πιέσεις προς τα έξω με την καταπίεση και τον πόλεμο εναντίον των λαϊκών αραβικών μαζών. 

Τι είδους μέλλον μπορεί να προσφέρει η ισραηλινή ελίτ, εκτός από περισσότερους κτηνώδεις πολέμους, όλο και πιο βίαιες απόπειρες να κάμψει την αντίσταση των αραβικών μαζών, όλο και πιο μεγάλη αποκτήνωση των εβραϊκών μαζών που βυθίζονται στο ρατσισμό;

Ο Ούρι Αβνέρι, Ισραηλινός συγγραφέας και συμμέτοχος στο κίνημα ειρήνης Gush Salom, ένας μετριοπαθής άνθρωπος, μιλά με βαθιά θλίψη για το ότι οι συμπατριώτες του Εβραίοι δεν εξέφρασαν ηθική αγανάκτηση για τον αποτρόπαιο θάνατο του 16χρονου Παλαιστίνιου, εκτός από μεμονωμένες φωνές και ψελλίσματα σε ιδιωτικές συζητήσεις, παρασυρμένοι από το ρατσιστικό παραλήρημα “Θάνατος στους Άραβες! ”. Περιγράφει πώς μετατρέπονται σε όχλο με όλη αυτή την πολεμική κτηνωδία που βιώνουν δεκάδες χρόνια. Θύματα και θύτες ταυτόχρονα. Σημειώνει πως η ορθόδοξη κοινότητα των Εβραίων, παραδοσιακά πιο μετριοπαθής από τους σιωνιστές αντιπάλους της, έχει γίνει φυτώριο φασιστικών οργανώσεων. Τραγική ειρωνεία της ιστορίας, από μια πλευρά. Από μια άλλη, πιο ουσιαστική, μαθηματικό αποτέλεσμα της βίας μέσα στην οποία και μέσω της οποίας ζουν, που αφανίζει τις πιο αυθόρμητες ανθρώπινες αντιδράσεις μπροστά στον πόνο και στα βάσανα, καλλιεργώντας μόνο τον φιλοτομαρισμό.

Το πολιτικό παιχνίδι που παίζει ο ιμπεριαλισμός και οι άρχουσες τάξεις της περιοχής συσκοτίζεται μέσα σ΄ αυτό το περιβάλλον. 

Οι απλοί άνθρωποι αδυνατούν να συλλάβουν την πραγματικότητα. Γυναίκες και παιδιά δολοφονούνται στη Γάζα από τις ισραηλινές βόμβες, γυναίκες και παιδιά τρέχουν στα καταφύγια του βόρειου Ισραήλ για να αποφύγουν τις ρουκέτες που εκτοξεύονται από αραβικά εδάφη. Το ένα είναι γενοκτονία, το άλλο εντάσσεται εύκολα στη στρατηγική του φόβου της ισραηλινής κυβέρνησης. Σειρήνες ηχούν νυχθημερόν για να μεγιστοποιήσουν μια αμελητέα απειλή. Και το μίσος. Και για να βουλώσουν τα στόματα όσων Εβραίων του Ισραήλ δεν ανέχονται τη βία του κράτους τους. Η οργάνωση Εβραϊκή Φωνή για την Ειρήνη αναφέρει σε ανακοίνωσή της: “Η ακλόνητη αφοσίωσή μας στην ελευθερία και τη δικαιοσύνη για όλους μας υποχρεώνει να αναγνωρίσουμε ότι η βία ασκείται συντριπτικά σε βάρος των Παλαιστίνιων. Και μας υποχρεώνει να διαβεβαιώσουμε ότι η βία έχει μια ριζική αιτία: την παράνομη ισραηλινή κατοχή”.

Η κυβέρνηση της Χαμάς στη Γάζα αναζητά υποστήριξη στα αραβικά αστικά καθεστώτα που είναι εκ των πραγμάτων σύμμαχοι του Ισραήλ. Οι στρατηγοί δικτάτορες της Αιγύπτου, προστατευόμενοι των Αμερικανών, έκλεισαν τα σύνορα με τη Γάζα αφήνοντας τους Παλαιστίνιους παγιδευμένους στον καταιγισμό των ισραηλινών βομβών.

Η Δύση που θα μπορούσε να αναχαιτίσει όλο αυτό το κακό με μια απλή κίνηση, κλείνοντας τη στρόφιγγα των όπλων και της χρηματοδότησης, σπεύδει να δικαιολογήσει ηθικά και φιλοσοφικά την παλαιστινιακή γενοκτονία. Αντιγράφουμε από άρθρο του Ντέιβιντ Σουάνσον στο διαδικτυακό αμερικανικό περιοδικό Counterpunch (έκδοση 11-12/7): “Σε εκπομπή του CNN ο Τζ. Τάπερ παίρνει συνέντευξη από μια πρώην σύμβουλο της PLO, την Νταϊάνα Μπούτου. Μην μπορώντας να την πείσει για την πλήρη αθωότητα του Ισραήλ, της λέει ότι η Χαμάς εκπαιδεύει γυναίκες και παιδιά να μένουν στα σπίτια τους για να τους βομβαρδίζουν οι Ισραηλινοί. Η Μπούτου βεβαίως αρνείται ότι οι άνθρωποι θέλουν να πεθάνουν. Όχι, της λέει ο Τάπερ, οι Παλαιστίνιοι έχουν την κουλτούρα του μαρτυρίου, θέλουν να πεθάνουν”. 

Και σχολιάζει ο Σουάνσον: “Ο Γουίλιαμ Γουέστμορλαντ παρατήρησε κάποτε για το Βιετνάμ, όπου οι ΗΠΑ δολοφόνησαν 4 εκατ. άνδρες, γυναίκες και παιδιά, ότι ο Ανατολίτης δεν αποτιμά τη ζωή τόσο πολύ όσο ο Δυτικός. Η ζωή είναι άφθονη στην Ανατολή . Η ζωή είναι φθηνή στην Ανατολή. Ο Μπάναστρ Τάρλετον (Άγγλος δουλέμπορος του 18ου αιώνα) υπερασπίστηκε το δουλεμπόριο στο Κοινοβούλιο με την αιτιολογία ότι οι Αφρικανοί δεν έχουν αντίρρηση να γίνουν σκλάβοι και ο Αμερικανός πρόεδρος Γουίλιαμ ΜακΚίνλεϊ έλεγε ότι οι μικροκαμωμένοι, μελαψοί Φιλιππινέζοι εκτιμούσαν βαθιά το γεγονός ότι κατακτήθηκαν και έγιναν υποτελείς.

Η άποψη ότι οι άνθρωποι τους οποίους κακοποιείς δεν νοιάζονται γι΄ αυτό χρησιμοποιείται αιώνες για να αποσπαστεί η προσοχή από το κακό που προκαλείς”. 

Έχει σημασία να λέγεται η αλήθεια, έστω κι αν φαίνεται τετριμμένη: οι Παλαιστίνιοι δολοφονούνται, εξορίζονται, τους αρπάζουν τη γη τους, τους κλείνουν στη φάκα σαν τα ποντίκια ξανά και ξανά για να διατηρήσει ο ιμπεριαλισμός το στρατηγικό απόκτημά του στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, το πυρηνικά εξοπλισμένο Ισραήλ, σύμμαχο των αντιδραστικών σεϊχάτων του Κόλπου, των Αιγύπτιων δικτατόρων, προμηθευτή όπλων προς τους ισλαμιστές μισθοφόρους  και ορκισμένο εχθρό του Ιράν. Ακόμη πιο πολύτιμο απόκτημα τώρα που στην ευρύτερη περιοχή απειλείται γενικευμένος πόλεμος. Η ζωή των Παλαιστίνιων δεν αξίζει δεκάρα, όπως βεβαιώνει μάλιστα το CNN θέλουν να πεθάνουν, βομβαρδίστε τους ελεύθερα!

Μ.Ν.

Το κείμενο στηρίζεται στα άρθρα των Uri Avnery, “The Atrocity”, David Swanson, “CNN: The Palestinians Want to Die”, (Counterpunch 11-12/7), και Barry Grey, “The toxic crisis of Israel”, (WSWS, 12/7), απ΄ όπου και ο τίτλος.