Μία πολύ σημαντική κινητοποίηση έγινε σήμερα το πρωί στο στρατόπεδο του Στεφανοβικείου που εδώ και καιρό η παρουσία Ισραηλινών, Αμερικάνικών και ΝΑΤΟικών στρατευμάτων υποδηλώνει με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο την αναβάθμισή του σε πεδίο πολεμικών εξορμήσεων στο παιχνίδι των ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνισμών.
Η κινητοποίηση ήταν σημαντική γιατί δε βρισκόμαστε στο 1990 ούτε στο 1980.
Βρισκόμαστε σε μια περίοδο που το άρμα του εθνικισμού καλπάζει με καβαλάρηδες είτε τους "καθώς πρέπει" κυβερνητικούς συνασπισμούς είτε τα φασιστικά και ακροδεξιά εξαμβλώματα.
Οι αστικές τάξεις αφού νιώθουν ότι συνέτριψαν τον "εσωτερικό εχθρό" (εργαζόμενη πλειοψηφία) εισέρχονται σε ένα σαφάρι οικονομικής, γεωγραφικής και πολιτικής επέκτασης. Μέσα στους πρώτους η ελληνική αστική τάξη.
Στις συνθήκες φτώχειας και κατάρρευσης των προσδοκιών δεν είναι εύκολο να πεις πως ο εχθρός είναι η ίδια σου η οικονομική ελίτ, όταν ολόκληρα κοινωνικά και πολιτικά ρεύματα προσκυνάνε την "παραγωγική ανασυγκρότηση" και την "προσέλκυση επενδύσεων". Ακριβώς για αυτό το αντιπολεμικό κίνημα του σήμερα δεν είναι το χαζοχαρούμενο γλέντι που σε μια προηγούμενη εποχή μπορεί να στήριζε ένα μεγάλο πολιτικό φάσμα από το ΠΑΣΟΚ μέχρι τμήματα της αριστεράς των σαλονιών.
Είναι ένα βαθιά ταξικό κίνημα που καλείται να συγκρουστεί και να αμφισβητήσει τα ιερά και τα όσια της αστικής πολιτικής και να παραβιάσει τα άβατα της εθνικής ενότητας που ούτε θέλει ούτε μπορεί να θίξει η αριστερά των κοινοβουλευτικών συσχετισμών.
Σε αυτή τη βάση το γεγονός πως η σημερινή κινητοποίηση στηρίχτηκε από 3 φοιτητικούς συλλόγους του Βόλου και από ένα μαχητικό και διόλου μικρό μπλοκ αγωνιστών της αντικαπιταλιστικής αριστεράς και του αντιεξουσιαστικού χώρου αποτελεί μια κρίσιμη παρακαταθήκη.
Όχι, σήμερα δεν κάναμε το καθήκον μας.
Σήμερα απλά ήταν η αρχή. Για να στηθεί στα πόδια του ένα αντιπολεμικό - αντικαπιταλιστικό - διεθνιστικό κίνημα που θα μπλοκάρει τη μηχανή του πολέμου σηκώνοντας το γάντι στον ταξικό πόλεμο που ζούμε κάθε μέρα στις χώρες μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου