Το αυγό του φιδιού και οι εθνικές κλώσες

Πολυτεχνείο 2018. Ο ακροδεξιός πυρήνας των ΕΠΑΛ της Σταυρούπολης γιόρτασε με τον δικό του τρόπο την επέτειο. Οι «Μακεδονομάχοι» χειροκρότησαν και τα δεξιά ΜΜΕ αναμετέδωσαν μ’ ενθουσιασμό το μήνυμα  Τάσος Κωστόπουλος

Οταν οι φασίστες της Σταυρούπολης δοξάζονταν ως «Μακεδονομάχοι»

Τελικά, παρά την αναβίωση της θεωρίας των δυο άκρων και το σύντομο φλερτ με την ιδέα της αξιοποίησης των φασιστικών συμμοριών ως μηχανισμού προληπτικής καταστολής του εσωτερικού εχθρού, η στάση της κυβέρνησης απέναντι στις τελευταίες φαίνεται να γέρνει -για δεύτερη φορά μετά το 2013- προς την πλευρά της μηδενικής ανοχής.

Η στροφή αυτή επικαθορίστηκε πιθανότατα από τη διαπίστωση πως οι «αντικομματικοί» μαθητές της Σταυρούπολης δεν αρκέστηκαν στη διά ροπάλου «προστασία» των σχολείων τους από τις διαφωτιστικές προσπάθειες αριστερών φοιτητών, αλλά ανέχθηκαν ή υπέθαλψαν το γνωστό δημοφιλές σύνθημα περί των υποτιθέμενων σεξουαλικών επιδόσεων του πρωθυπουργού. Καταλήξαμε έτσι σε μια ήπια απόπειρα αστυνομικοδικαστικού συνετισμού των νεαρών μαχαιροβγαλτών, με ομόθυμη κατακραυγή της δράσης τους από τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ. Ακόμη και έντυπα όπως το «Πρώτο Θέμα» έφτασαν να προβληματίζονται πώς και γιατί ξανάσκασε μύτη «το αυγό του φιδιού» στη συμπρωτεύουσα. Θα αρκούσε, βέβαια, απλώς και μόνο να κοιταχτούν στον καθρέφτη.

Γιατί οι φασίστες των ΕΠΑΛ της Σταυρούπολης δεν πρωτοεμφανίστηκαν τον περασμένο μήνα. Τον Νοέμβρη του 2018 και ξανά τον Γενάρη του 2019 είχαν προσελκύσει ξανά τα φώτα της δημοσιότητας, όταν πρωτοστάτησαν στις βραχύβιες (και άκρως αναιμικές) καταλήψεις εκείνων των ημερών κατά της συμφωνίας των Πρεσπών. Δικό τους ήταν το πανό «Η δημοκρατία πούλησε τη Μακεδονία» που αναρτήθηκε στις 15/11/2018, ως «απάντηση» και αντίπραξη στον γιορτασμό της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, δίπλα στο αμιγώς χρυσαυγίτικο «Ελλάς ή Τέφρα» και το απλώς χουντικό «Αλήτες - Προδότες - Πολιτικοί». Το ίδιο πανό αναρτήθηκε ξανά στις 24/1/2019, ενώ η Βουλή ετοιμαζόταν να ψηφίσει την επίμαχη συμφωνία.

Το εθνικιστικό μαθητικό «κίνημα» εκείνου του φθινοπώρου, θυμίζουμε, παρέμεινε μέχρι τέλους εξαιρετικά άμαζο. Οπως εξηγούσε τότε ο ανταποκριτής μας στη συμπρωτεύουσα, Απόστολος Λυκεσάς, οι περισσότερες από τις λιγοστές καταλήψεις των ημερών πραγματοποιήθηκαν αυθαίρετα από μερικές δεκάδες μαθητές σε κάθε σχολείο, δίχως συνελεύσεις ή έστω αποφάσεις δεκαπενταμελούς («Εφ.Συν», 29/11/2018).

Στο αποκορύφωμά του, 1.500 μαθητές διαδήλωσαν στις 29/11 στη Θεσσαλονίκη με συνθήματα που υμνούσαν απροκάλυπτα τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα: «Μαχαίρι στην καρδιά / του κάθε αντιφά». Αλλοι τόσοι μαθητές διαδήλωναν ωστόσο την ίδια ώρα στην Αθήνα με διαμετρικά αντίθετο, αντιφασιστικό σκεπτικό.

Παρά την ακροδεξιά οσμή τους, οι εθνικιστικές καταλήψεις αντιμετωπίστηκαν τότε ευμενέστατα από τα περισσότερα ΜΜΕ. Τα ειδησεογραφικά πόρταλ, ιδίως, αναπαρήγαγαν κατά κανόνα ασχολίαστα τα σχετικά μηνύματα κάποιας «Επιτροπής Μακεδονικού Αγώνα Θεσσαλονίκης», το μοναδικό επώνυμο μέλος της οποίας είναι σήμερα στέλεχος των «Ελλήνων ΓΤΠ» του Κασιδιάρη. Διαφωτιστικότατη -κι εξαιρετικά επίκαιρη- αποδεικνύεται δε η επιχειρηματολογία με την οποία επιδιώχθηκε η συγκάλυψη (ή και δικαιολόγηση) της ηγεμονικής παρουσίας των φασιστών στην όλη κινητοποίηση.

«Φαντασιοπληξίες του ΣΥΡΙΖΑ»

Το πρώτο επιχείρημα που επιστρατεύτηκε από τον προπαγανδιστικό μηχανισμό της Δεξιάς ήταν πως ο ακροδεξιός χαρακτήρας του «κινήματος» αποτελούσε καθαρή επινόηση του ΣΥΡΙΖΑ για να συκοφαντηθεί προληπτικά η επερχόμενη εξέγερση της νέας γενιάς.

«Καμιά ακροδεξιά απειλή δεν υπάρχει στην Ελλάδα. Η Ακροδεξιά είναι ο φερετζές του ΣΥΡΙΖΑ. Το πρόσχημά του», διαβεβαίωνε λ.χ. στα «Νέα» ο Γιάννης Πρετεντέρης (2/12). «Ο ΣΥΡΙΖΑ φωνάζει για “διείσδυση νεοναζιστών στα σχολεία”, λες και μας την έπεσε η Hitlerjugend. Ενώ στελέχη του ζητούν ένα “πλατύ δημοκρατικό αντιφασιστικό μέτωπο”, λες κι ο Φράνκο ετοιμάζεται να καταλύσει τη δημοκρατία. Ευτυχώς ούτε Hitlerjugend έχουμε ούτε ο Φράνκο πλησιάζει στους Αμπελόκηπους».

«Ολο το συριζαίικο -που έχει κάνει καριέρα με τις καταλήψεις (με αρχηγό τον μικρό Αλέξη)- βγήκε και κατήγγειλε τα 15χρονα ως φασιστάκια υποκινούμενα από την Ακροδεξιά, τη Χρυσή Αυγή και κάτι τέτοια», συμπλήρωνε την ίδια μέρα στο «Πρώτο Θέμα» ο εκδότης του, Αναστάσης Καραμήτσος. «Πιστεύει κανείς στ’ αλήθεια ότι έχουν τη δυνατότητα κόμματα και ειδικά τέτοια... αποκόμματα, όπως είναι όλα αυτά της Ακροδεξιάς, να έχουν πρόσβαση στα 15χρονα που καταλαμβάνουν τα σχολεία ακριβώς με την ίδια λογική και στο ίδιο πνεύμα που το έκαναν την τελευταία 30ετία; [...] Πόσο σανό πρέπει να τρώει κανείς για να πιστέψει τους απελπισμένους (λόγω επερχόμενων εκλογών) αυτούς τύπους; Πόσο κάνει ένα μεροκάματο για να γράφεις και να υποστηρίζεις τέτοιες ανοησίες, ρε παιδιά;»

«Αντίσταση στον εθνομηδενισμό»

Από τη διάψευση μέχρι τον εναγκαλισμό όσων διακήρυτταν πως «η δημοκρατία πούλησε τη Μακεδονία», δεν ήταν παρά μερικές σελίδες δρόμος. Στο ίδιο φύλλο του «Π.Θ.», ο Γιώργος Κουβαράς καυτηριάζει κι αυτός τις αντιφασιστικές προειδοποιήσεις των ημερών, επιβεβαιώνοντας όμως ταυτόχρονα τη σύμπραξη «πατριωτών» κι «εθνικιστών»: «Το μήνυμα που προσπαθούν να περάσουν οι κυβερνώντες είναι ότι Χρυσαυγίτες μαζί με ακραίους Νεοδημοκράτες συνεργάζονται και ξεσηκώνουν τα παιδιά δημιουργώντας ένα “φασιστικό”, ακροδεξιό μέτωπο κατά της συμφωνίας των Πρεσπών. [...] Για τον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν καλές και κακές καταλήψεις. Καλές όταν τις κάνουν διεθνιστές ή εθνομηδενιστές, κακές όταν τις κάνουν πατριώτες ή εθνικιστές».

«Πατριώτες ή εθνικιστές» κατά «διεθνιστών ή εθνομηδενιστών»· το μόνο που έλειπε για την πλήρη ταύτιση με το τωρινό «αυγό του φιδιού» ήταν ο χαρακτηρισμός των δεύτερων σαν «αναρχοάπλυτων»...

Στο ίδιο πάντα φύλλο, η Νεφέλη Λυγερού θα υπερασπιστεί ακόμη κατηγορηματικότερα (και πιο «ιδεολογικά») την ακροδεξιά κινητοποίηση:

«Το φαινόμενο τείνει να πάρει τη μορφή μαζικού κινήματος, το οποίο παρουσιάζει κοινά χαρακτηριστικά με τις μαθητικές κινητοποιήσεις για την Κύπρο στη δεκαετία του 1950 [...]. Ολο και μεγαλύτερο κομμάτι της μαθητικής προς το παρόν νεολαίας αντιδρά όχι μόνο απέναντι στη Συμφωνία των Πρεσπών, αλλά και στη γενικότερη εθνομηδενιστική τάση που προωθείται τόσο από την κυβέρνηση όσο και από σημαντικό αριθμό καθηγητών. Πρόκειται για τάση που καλλιεργείται τα τελευταία χρόνια στα σχολεία και η οποία αποσκοπεί στην υποβάθμιση, εάν όχι στην κατάργηση των εθνικών εορτών και των εθνικών συμβόλων, αλλά και στην αλλοίωση της ιστορικής μνήμης του Ελληνισμού.

»Υστερα από μια περίοδο όπου οι μαθητές βίωσαν στο οικογενειακό τους περιβάλλον δυσκολίες και δράματα λόγω της φτωχοποίησης των μικρομεσαίων στρωμάτων, έχουν να αντιμετωπίσουν και τη λυσσαλέα ιδεοληπτική επίθεση εναντίον της εθνικής συνείδησης, η οποία συνεχίζει να λειτουργεί ως συνεκτικός ιστός στην ελληνική κοινωνία».

Υστερα απ’ όλα αυτά τα ενθουσιώδη, η παρεμπίπτουσα εκτίμηση της δημοσιογράφου πως «η μαθητική νεολαία δεν πρέπει να εγκλωβιστεί στη μέγγενη από τη μία της Ακροδεξιάς και από την άλλη του εθνομηδενισμού» μπορεί να διαβαστεί μόνο σαν κακότεχνο ξεκάρφωμα.

Ακόμη πιο ενθουσιώδης, ένας δεξιός δικηγόρος διαπίστωνε στη «Δημοκρατία» (5/12) πως «είναι από τις ελάχιστες φορές που η μαθητιώσα νεολαία σκέπτεται ώριμα, ενεργούσα ως αυτόκλητη θεματοφύλακας των ιερών και οσίων του Γένους μας, ανθίσταται στην υποχθόνια παραχάραξη της Ιστορίας μας και τη βεβήλωση των ιερών οστών των θυσιασθέντων προπατόρων μας, ως γνήσια κληρονόμος του ελληνορθόδοξου πολιτισμού. Ο ΣΥΡΙΖΑ αντιδρά διότι, ως γνήσιοι μπολσεβίκοι, δηλαδή ένα σταλινογενές δικτατορικό καθεστώς, δεν ανέχονται την αστική δημοκρατία και την ελεύθερη έκφραση γνώμης». Εξ ου κι «επιχειρεί διά της ιδεολογικής τρομοκρατίας στα σχολεία με τους κομματικούς έμμισθους εγκάθετους να υποσκάψει τα θεμέλια του γνήσιου κινήματος υπέρ της Μακεδονίας και να ποινικοποιήσει τα παιδιά ως αντιφρονούντες διά της πιστοποιήσεως φρονημάτων εις βάρος τους, προσβλέποντας στην αμαύρωση του κύρους του προς την κοινή γνώμη».

Στη σοβαρότερη «Καθημερινή», που μέχρι το παρθενικό συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης (21/1/2018) λοιδορούσε τους εγχώριους βουκεφαλιστές με κοσμητικά που κανένας εθνομηδενιστής δεν θα τολμούσε να χρησιμοποιήσει, αυτή η συμπάθεια εκφράστηκε φυσικά διακριτικότερα, βάσει του γνωστού σχήματος «ο εχθρός του εχθρού μου».

«Εκπληκτοι οι κρατούντες και εν γένει το πολιτικό μας σύστημα ευρέθησαν ενώπιον μιας ριζοσπαστικοποιήσεως των μαθητών στη Βόρειο Ελλάδα, όχι αριστερής χροιάς, όπως ήταν το σύνηθες έως τώρα, αλλά “εθνικοπατριωτικής”, με σύνθημα “Η δημοκρατία πούλησε τη Μακεδονία”», διαβάζουμε λ.χ. σε πρωτοσέλιδη ανάλυση του Κώστα Ιορδανίδη (29/11). «Η Αριστερά αντιμετώπισε τη νέα αυτή εξέλιξη με έντονη ρητορική. Μίλησε για “αυγά”, για “φίδια”, για επανεμφάνιση του ναζισμού και φασισμού. Κάποιοι κατήγγειλαν σαφέστατη εμπλοκή της Χρυσής Αυγής και αναφέρθηκαν στην ανάγκη καταλλήλου διαφωτίσεως των μαθητών. Εν ολίγοις, η Αριστερά ανεγνώρισε ότι έχασε την παραδοσιακή επιρροή της στη νέα γενιά».

Κομματικοί και συνοδοιπόροι

Για την ηγεσία της Ν.Δ. πρόβλημα δεν αποτελούσαν τα συνθήματα της κινητοποίησης αλλά η μορφή της: ανοιχτή υποστήριξη σε μαθητικές καταλήψεις θα υπονόμευε, γαρ, την κεντρική καμπάνια του κόμματος κατά της επάρατης «ανομίας». Στις δημόσιες παρεμβάσεις τους, τα στελέχη της φρόντισαν έτσι κυρίως να πάρουν αποστάσεις από το συγκεκριμένο μέσο αγώνα, αφήνοντας τα πολιτικοϊδεολογικά συμφραζόμενα στο απυρόβλητο.

«Εγώ δεν χαρίζω τους µαθητές στη Χρυσή Αυγή», διακήρυξε ο Αδωνις στη Βουλή (28/11), αποφεύγοντας ν’ απαντήσει στην Ολγα Γεροβασίλη που καλούσε την αντιπολίτευση να ξεκαθαρίσει αν προσυπογράφει το σύνθημα πως «Η δημοκρατία πούλησε τη Μακεδονία». «Ή συµφωνούµε όλοι ότι οι καταλήψεις είναι κακό πράγµα στο σχολείο –αυτή είναι η προσωπική µου γνώμη γενικά οι καταλήψεις και τέρμα ή θα συµφωνήσουµε ότι εφόσον οι καταλήψεις είναι εργαλείο διεκδίκησης από τους µαθητές, ναι, κύριοι, µπορούν να γίνονται και καταλήψεις που δεν θα σας αρέσουν».

Εξίσου προσεκτική υπήρξε η καταδίκη των καταλήψεων εν γένει από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, δυο μέρες αργότερα. Αυτό που απασχολούσε τον σημερινό πρωθυπουργό ήταν κυρίως το ενδεχόμενο οικειοποίησης των μαθητικών κινητοποιήσεων από κάποιους άλλους: «Θα πρέπει όλοι μαζί να βρεθούμε απέναντι σε αυτούς οι οποίοι επιδιώκουν να ριζοσπαστικοποιήσουν τη νέα γενιά, εξυπηρετώντας έτσι τις αλλότριες δικές τους κομματικές επιδιώξεις. Ο κάθε Ελληνας και το κάθε νέο παιδί έχει δικαίωμα να διαμαρτυρηθεί απέναντι σε αυτήν την κακή συμφωνία. Ας το κάνει, όμως, κρατώντας τα σχολεία ανοικτά και σεβόμενος πάντα τους δημοκρατικούς θεσμούς της πατρίδας μας». Περί κάθετου διαχωρισμού από το φασισμό, ούτε κουβέντα.

Για πιο αλλόκοτα γούστα, φασίστες κι αντιφασίστες εξισώθηκαν τέλος πλήρως από τον βουλευτή τότε του «Ποταμιού» (και υπάλληλο σήμερα της Ν.Δ.) Γρηγόρη Ψαριανό: «Φασισµός», διακήρυξε στη Βουλή (28/11), «είναι η µπότα του φωνακλά, αυτού που σπάει, που καίει και που κάνει καταλήψεις. Ολοι έχουμε περάσει από αυτές τις φάσεις και φασισμός είναι ακριβώς αυτή η φάση, ανεξαρτήτως από πού προέρχεται. [...] Δεν έχει σημασία ποιο είναι το αίτημα της κατάληψης. Μπορεί να είναι δίκαιο ή άδικο». Αν «όλοι» είναι φασίστες, τότε προφανώς δεν είναι κανείς...

Η οργανωμένη βάση της παράταξης δεν χρειαζόταν πάντως προσχήματα για να προτάξει ενιαίο μέτωπο κατά του εθνομηδενισμού. Σε ανακοίνωσή της υπέρ των συγκεκριμένων και μόνο καταλήψεων (με το επιχείρημα πως αυτές αφορούσαν «για πρώτη φορά ένα θέμα υψίστης εθνικής σημασίας κι όχι για ζήτημα, το οποίο να επιδέχεται αμφισβήτηση ή να είναι κωμικό»), στην οποία καταδικάζει «τον παραλογισμού και το παραληρηματικό μίσος των αριστερών παρατάξεων» που «συγχέουν τεχνηέντως τον πατριωτισμό με τον εθνικισμό-φασισμό» και «αποφάσισαν να χαρίσουν τους έφηβους στη Χρυσή Αυγή», η ΔΑΚΕ της Ε' ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης υιοθέτησε ανάρτηση του... υπαρχηγού της Χρυσής Αυγής, αποκρύπτοντας άτσαλα την πατρότητά της: «Στην παρακάτω φράση, την οποία αλιεύσαμε από το διαδίκτυο, αποτυπώνεται με τρόπο ευσύνοπτο και εύγλωττο η επικρατούσα κατάσταση: “Οταν στις καταλήψεις βλέπεις σαρανταπεντάρηδες μουσάτους καραφλοκοτσίδες με ταγάρια να ηγούνται, τότε έχεις ένα αυθόρμητο προοδευτικό μαθητικό κίνημα. Οταν όμως βλέπεις μαθητούδια με ελληνικές σημαίες, τότε έχεις υποκινούμενες διαμαρτυρίες σκοτεινών δυνάμεων”» (alfavita.gr, 28/11). Η επίμαχη φάση προερχόταν από το τουίτερ του Χρήστου Παππά, λίγες ώρες νωρίτερα.

Η υπόθαλψη των κινητοποιήσεων από δεξιούς εκπαιδευτικούς ήταν άλλωστε μια παράμετρος που πέρασε ως επί το πλείστον απαρατήρητη. Στον Γέρακα, π.χ., η αποκοπή από την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου έξι μαθητών που διαδήλωσαν με «συνθήματα των ειδικών δυνάμεων» ενθουσιάζοντας τον Κασιδιάρη, δεν ήταν αυθόρμητη ενέργεια, αλλά προσχεδιασμένη πολιτική παρέμβαση. Το εξήγησε ένας απ’ αυτούς στην κάμερα τοπικής ιστοσελίδας, μετά τη (βλακώδη) ομόφωνη αποβολή τους από τον σύλλογο διδασκόντων: «Μας τρενάρανε πολλοί καθηγητές, με εξαιρέσεις δύο γυμναστές οι οποίοι μας είχανε παροτρύνει να το κάνουμε» (notioanatolika.gr, 3/11). Την υπεράσπιση των έξι ανέλαβαν, με ερωτήσεις στη Βουλή, ο Αδωνις Γεωργιάδης και ο Χρήστος Παππάς.

«Οχι στον διχασμό»

Η ύστατη γραμμή υπεράσπισης των ακροδεξιών καταλήψεων, μετά την αντιφασιστική μαθητική διαδήλωση στην Αθήνα, εστιάστηκε στην καταγγελία του «διχασμού». Ως τέτοιος δεν στιγματιζόταν βέβαια ο διασυρμός των κυβερνώντων και όλου συλλήβδην του πολιτικού κόσμου σαν «προδοτών», αλλά η αντίσταση στην καλλιέργεια μιας παρόμοιας ισοπέδωσης.

Παραδοσιακές φυσιογνωμίες του «χώρου», όπως ο Γιάννης Κουριαννίδης, ήταν βέβαια λογικό να εκφράσουν δημόσια τη δυσφορία τους για τις προκηρύξεις της ΚΝΕ με σύνθημα «Εξω οι φασίστες από τα σχολεία και τις γειτονιές μας» και τη συνακόλουθη «ταύτιση των μαθητικών κινητοποιήσεων με χρυσαυγίτικους κύκλους», αφού «με την προσπάθειά τους αυτή οι κομμουνιστές προσπάθησαν να διασπάσουν το μαθητικό κίνημα, δημιουργώντας ψευδοενοχές σε κάποια μέλη του» («Δημοκρατία», 5/12).

Στο ίδιο ακριβώς μήκος κύματος, και σε πολύ επιθετικότερους μάλιστα τόνους, κινήθηκε όμως κι ένα στέλεχος του Ομίλου Μαρινάκη, ο Γιώργος Παπαχρήστος, στο «Βήμα» (2/12/2018). Η δημοκρατία, υποστήριξε, δεν απειλείται από τους φασίστες αλλά από τον αριστερόστροφο αντιφασισμό:

«Ωσάν να μην αρκεί ο διχασμός που ούτως ή άλλως, με ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ, έχει επικρατήσει στην κοινωνία, τώρα διχάζεται, και διχάζεται καίρια, το μόνο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας που είχε μείνει αλώβητο: η μαθητική νεολαία. Ηταν αυτό το τμήμα της κοινωνίας που έμεινε έξω από τους σχεδιασμούς του ΣΥΡΙΖΑ για τη δημιουργία μιας κοινωνίας δυο ταχυτήτων, στην οποία υπάρχουν οι καλοί φτωχοί και οι κακοί πλούσιοι, οι οποίοι οφείλουν να χρηματοδοτήσουν την εισοδηματική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ για τους φτωχούς, ώστε να συντηρηθεί στην εξουσία. Τόσο απλά. [...]

»Μπορεί να φαίνεται ότι όλο αυτό με τις καταλήψεις για να διασωθεί η ελληνικότητα της Μακεδονίας ξεκίνησε από την Ακροδεξιά, και δη τη ναζιστική/φασιστική της έκφανση, όμως η συμμετοχή και της άλλης πλευράς δεν είναι αμελητέα. Το συλλαλητήριο μαθητών της Πέμπτης αυτό έδειξε. Απέναντι στους άλλους, τους 15άρηδες παρασυρμένους από την προπαγάνδα της Ακροδεξιάς, που βαφτίστηκαν με ευκολία φασιστάκια και ναζιστάκια, υπάρχουν οι πιτσιρικάδες της από ’δω πλευράς που υποδύονται τους δημοκρατικούς αλλά στην ουσία δεν διαφέρουν σε τίποτε από τους απέναντι συνομηλίκους τους. [...] Η Δημοκρατία είναι ανεκτική. Μπορεί και πρέπει να δέχεται όλες τις απόψεις, ακόμη και αυτές που την πολεμούν, την επιβουλεύονται ή λειτουργούν σε βάρος της. Ενα δεν μπορεί να ανεχθεί: τον διχασμό εξαιτίας των διαφορετικών απόψεων».

Τι διαφορετικό είπαν προ ημερών, με τη δική τους βέβαια χοντροκομμένη ιδιόλεκτο, τα φασιστάκια της συμπρωτεύουσας;

ΕΦΣΥΝ