Γιώργος Κρεασίδης
Ευθεία στήριξη σε κυβέρνηση και Κεραμέως, που έχουν απέναντί τους τη μεγάλη πλειονότητα των εκπαιδευτικών, έδωσαν οι ηγεσίες των ΔΑΚΕ, ΣΥΝΕΚ και ΠΕΚ στην ΟΛΜΕ, φτάνοντας στο σημείο οκτώ πρόεδροι ΕΛΜΕ να ψηφίσουν διαφορετικά από την απόφαση της συνέλευσης.
Με ένα πραγματικό πραξικόπημα στην ΟΛΜΕ επιχείρησε το περασμένο Σάββατο ο κυβερνητικός συνδικαλισμός να κλείσει τον αγώνα ενάντια στην αξιολόγηση στην εκπαίδευση που προσπαθεί να επιβάλλει η κυβέρνηση. Οι παρατάξεις των ΝΔ (ΔΑΚΕ), ΣΥΡΙΖΑ (ΣΥΝΕΚ) με τη στήριξη αυτής του ΚΙΝΑΛ (ΠΕΚ), σε μια συμπόρευση από το μνημονιακό παρελθόν, έκαναν τα αδύνατα δυνατά για να καλλιεργήσουν ένα κλίμα τρομοκρατίας για νομικές και πειθαρχικές κυρώσεις, μετά την απαράδεκτη δικαστική απαγόρευση της απεργίας-αποχής.
Όλα αυτά, μάλιστα, ενώ η σχετική απόφαση δεν έχει επιδοθεί ακόμα στις ομοσπονδίες των εκπαιδευτικών ΟΛΜΕ και ΔΟΕ, ώστε να έχει τυπική ισχύ, καθώς η Κεραμέως επενδύει στην τακτική του κυβερνητικού συνδικαλισμού, για να υποχωρήσει ο κλάδος των εκπαιδευτικών και να μην καταφύγει σε αυταρχικά μέτρα. Θέλησαν, έτσι, να μπει φραγμός στην αγωνιστική δυναμική που αναπτύχθηκε, με κορυφαία στιγμή τη μαζικότατη απεργία στις 11 Οκτώβρη, μία από τις μεγαλύτερες κλαδικές απεργίες της δεκαετίας. Καθώς όμως οι γενικές συνελεύσεις των τοπικών ΕΛΜΕ αποφάσισαν τη συνέχιση του αγώνα, προσπερνώντας τις απαγορεύσεις με τις αναγκαίες αναπροσαρμογές, ο κυβερνητικός συνδικαλισμός προχώρησε σε καταστρατήγηση των αποφάσεων.
Στη γενική συνέλευση των προέδρων ΕΛΜΕ στις 16/10, οκτώ πρόεδροι από το φάσμα της ΔΑΚΕ, ενώ δεσμεύονταν από τις αποφάσεις του σωματείου τους, καταψήφισαν τη συνέχιση του αγώνα. Στη ΔΟΕ, η πλειοψηφία του ΔΣ προώθησε τη γραμμή της κατάθεσης, στο πλαίσιο των διαδικασιών αξιολόγησης, ενός ενιαίου κειμένου με καταγγελία για την εκπαιδευτική πραγματικότητα, σηματοδοτώντας έτσι τη λήξη της
απεργίας-αποχής, στο όνομα της πάλης «εκ των έσω», καθώς πρόκειται για ανταγωνιστική πρόταση. Η απόφαση αυτή, που στηρίχτηκε από τη ΔΑΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ (ΕΡΑ και ΑΕΚΕΕ), δεν θα μπορούσε να υλοποιη-
θεί χωρίς την ψήφο του ενός από τους δυο εκπροσώπους των Παρεμβάσεων της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, του Γ. Αναγνωσταρά και τη στήριξη μερίδας του χώρου. Η επιλογή μάλιστα η συγκεκριμένη απόφαση να προωθηθεί στους τοπικούς συλλόγους, ενώ ήταν σε εξέλιξη η διαδικασία των συνελεύσεων ενόψει της συνεδρίασης των προέδρων συλλόγων, επιδιώκει να δημιουργήσει τετελεσμένα για τις αποφάσεις της ολομέλειας των προέδρων.
Μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις, η επιλογή του ΠΑΜΕ ήταν η αναδίπλωση, καθώς δεν στηρίζει πρωτοβουλίες συντονισμού των πρωτοβάθμιων εκπαιδευτικών σωματείων, ώστε να μην μείνουν οι εκπαιδευτικοί ακάλυπτοι και χωρίς πυξίδα. Με τις ανακοινώσεις του, παρά τις καταγγελίες για τον κυβερνητικό αυταρχισμό και τις μεθοδεύσεις, ουσιαστικά θεωρεί τη μάχη χαμένη, δεν προτείνει συνέχεια και απλά καλεί σε εκλογική ενίσχυση των ψηφοδελτίων του. Είναι χαρακτηριστικό ότι καταψήφισε, στην ΑΔΕΔΥ και στην εκπαίδευση, την πρόταση για απεργιακή συμπόρευση με τους υγειονομικούς που είχαν 24ωρη απεργία την Πέμπτη, σε μια κατεύθυνση διακλαδικής απάντηση στον αυταρχισμό της κυβέρνησης αλλά και διεκδίκησης για την παιδεία. Ενώ ο νόμος Χατζηδάκη έχει εφαρμοστεί ήδη τρεις φορές ενάντια στο εκπαιδευτικό κίνημα, αντί άμεσης απάντησης, η πρόταση του ΠΑΜΕ είναι απογευματινό συλλαλητήριο μετά από τρεις βδομάδες και απεργία πιθανά το Δεκέμβρη, αν συναινέσει η ΓΣΕΕ…
Η μάχη κατά της αξιολόγησης και του νόμου Χατζηδάκη πρέπει να δοθεί τώρα!
Για αγωνιστική συνέχεια όμως πιέζει η πραγματικότητα, δηλαδή το νέο αυταρχικό πλαίσιο πιέσεων στους εκπαιδευτικούς για να αποδεχτούν την αξιολόγηση, οι υποχρεωτικές υπερωρίες έως πέντε ώρες με εντολή διευθυντή σχολείου και ο γραφειοκρατικός φόρτος σαν πρώτη συνέπεια της αξιολόγησης σχολικής μονάδας. Εξάλλου, η σχεδόν καθολική απόρριψη του νόμου Κεραμέως από τους εκπαιδευτικούς δεν μετατρέπεται σε συναίνεση ή έστω ανοχή, παρά τον αυταρχισμό και την υπονόμευση του κυβερνητικού συνδικαλισμού. Η σύγκρουση με την αξιολόγηση και την εκπαιδευτική πολιτική είναι μπροστά λοιπόν. Ήδη η πολύ σημαντική και ελπιδοφόρα πρωτοβουλία για συντονισμό των εκπαιδευτικών σωματείων ανοίγει τον δρόμο για την επαναπροκήρυξη της απεργίας-αποχής αλλά και την ανάδειξη των διεκδικήσεων του κινήματος απέναντι στην κρίση του σχολείου που προκαλεί η αντιλαϊκή πολιτική. Η αναμέτρηση για την παιδεία με όρους πανεκπαιδευτικού μετώπου και παλλαϊκής κινητοποίησης αλλά και η άμεση σύγκρουση με τον αντεργατικό νόμο Χατζηδάκη την ώρα που «εγκαινιάζεται» για να πνίξει έναν μαζικό και ενωτικό αγώνα, είναι άμεσες προκλήσεις για το εργατικό λαϊκό κίνημα.
Συντονισμός εκπαιδευτικών σωματείων
Την περασμένη Τρίτη πραγματοποιήθηκε συνάντηση συντονισμού 17 εκπαιδευτικών σωματείων, με έξι ακόμα να είναι παρατηρητές. Η πρωτοβουλία προέκυψε από συνάντηση εκπροσώπων ΕΛΜΕ μετά από το πραξικόπημα στην ΟΛΜΕ, όπου μαζί με την καταγγελία όσων έγιναν, συζητήθηκε και η αγωνιστική διέξοδος. Στο σχετικό δελτίο τύπου δηλώνεται η αποφασιστικότητα της συνέχισης του αγώνα με σειρά από μέτρα και επαναπροκήρυξη της απεργίας-αποχής, ενώ καλούνται ΟΛΜΕ-ΔΟΕ να βαδίσουν στον ίδιο δρόμο. Προτείνεται επίσης ένα πολύμορφο πρόγραμμα δράσης με στόχο να αναδειχτεί το σύνολο των προβλημάτων του σημερινού σχολείου. Σε αυτό το πλαίσιο, τα σωματεία απευθύνονται σε μαθητές, γονείς και το φοιτητικό κίνημα για τη συγκρότηση στη δράση ενός πανεκπαιδευτικού μετώπου, ενώ βασικός άξονας του αγωνιστικού σχεδιασμού είναι η αλληλεγγύη και η συμπόρευση με τα μαχόμενα τμήματα της κοινωνίας, όπως οι υγειονομικοί που απήργησαν την Πέμπτη.
ΠΡΙΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου