Με αυτά τα λόγια απεργοί ανθρακωρύχοι από επτά ορυχεία της Βοσνίας Ερζεγοβίνης φώτισαν με πυρσούς το κέντρο του Σαράγιεβο διαμαρτυρόμενοι για τις περικοπές σε μισθούς και τις απολύσεις συναδέλφων τους. Η ηλεκτροδότηση της φτωχής και ταλαιπωρημένης Βοσνίας Ερζεγοβίνης γίνεται κατά 75% από την καύση άνθρακα.
Τώρα όμως η κυβέρνηση και οι managers των ορυχείων μιλούν για πτώχευσή τους και αναγκαστικό κλείσιμο ή περιορισμό της δραστηριότητάς τους. Στο φόντο βρίσκονται οι δεσμεύσεις της Βοσνίας Ερζεγοβίνης απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση στο πλαίσιο των ενταξιακών της διαπραγματεύσεων για πέρασμα στην εποχή των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.Οι ανθρακωρύχοι της Βοσνίας μετά από έναν αιώνα προσφοράς βλέπουν να πετάγονται τώρα στον δρόμο σαν στημένες λεμονόκουπες χωρίς καμία πρόβλεψη για το μέλλον τους. Σε ανάμνηση των βαθιών ιστορικών τους ριζών άναψαν 101 πυρσούς για να συμβολίσουν την 101η επέτειο από την εξέγερση του Χούσινο, όταν, το 1920, οι πρόγονοί τους ανθρακωρύχοι ξεσηκώθηκαν ενάντια στις συνθήκες σκλαβιάς που επικρατούσαν στα ορυχεία και άνοιξαν μία νέα σελίδα για το εργατικό κίνημα της πρώην Γιουγκοσλαβίας.
Θα γίνει το ίδιο και τώρα; Πάντως οι εργάτες φαίνεται ήδη να αντιδρούν και να αναζητούν τη χαμένη τους ταυτότητα. Είναι όντως οι άνθρωποι που με τα χέρια τους κινούν την κοινωνία που ζούμε. Θα το συνειδητοποιήσουν;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου