Φονιάς ο σεισμός, δολοφόνοι κατά συρροή καπιταλιστές και κυβερνήσεις!

Γιώργος Παυλόπουλος

Τουρκία-Συρία

Οι αριθμοί και μόνο θα αρκούσαν για να αποτυπώσουν το μέγεθος του πλήγματος και την έκταση της καταστροφής που υπέστησαν η Τουρκία, η Συρία και οι λαοί τους από το διπλό χτύπημα του Εγκέλαδου, από τα ισχυρότερα και τα πλέον πολύνεκρα που έχουν σημειωθεί ποτέ, όχι μόνο σε αυτό το σημείο του πλανήτη αλλά οπουδήποτε. Οι δύο σεισμοί της περασμένης Δευτέρας, με διαφορά εννιά περίπου ωρών και μέγεθος 7,8 και 7,5 βαθμών αντιστοίχως, αποδείχτηκαν δολοφονικές «μαχαιριές» στο ταλαιπωρημένο σώμα πυκνοκατοικημένων και υποβαθμισμένων περιοχών, με έκταση που αντιστοιχεί περίπου σε εκείνη της ηπειρωτικής Ελλάδας και με κατοίκους που ξέρουν καλά από τραγωδίες: Φτώχεια, εμφύλιος πόλεμος, προσφυγιά, κρατική καταστολή.

Ο πρώτος, λίγο μετά τις 4 τα ξημερώματα, έπιασε κυριολεκτικά στον ύπνο εκατομμύρια ανθρώπους, κάτι που σε μεγάλο βαθμό εξηγεί και τον τρομακτικό αριθμό των νεκρών, που επισήμως έχει ήδη ξεπεράσει τις 21.000 και δεν αποκλείεται να είναι τελικά πολύ μεγαλύτερος. Όσο για τον δεύτερο, που ήταν επίσης κύριος σεισμός αλλά με διαφορετικό επίκεντρο, στο ίδιο ρήγμα που ενεργοποιήθηκε σε όλη του σχεδόν την έκταση (από τη Μαύρη Θάλασσα έως τη Μεσόγειο), ήρθε να αποτελειώσει την καταστροφή, οδηγώντας και άλλα πληγωμένα κτίρια σε κατάρρευση –συνολικά ενδέχεται να πλησιάσουν τις 10.000!– και εγκλωβίζοντας στα συντρίμμια τους ακόμη και συνεργεία διασωστών και εθελοντών.

Σύμφωνα με τις αρχικές εκτιμήσεις, πέρα από τους νεκρούς και τραυματίες, από την καταστροφή έχουν πληγεί, άμεσα ή έμμεσα, κάπου 20 εκατομμύρια άνθρωποι στην Τουρκία και τη Συρία. Εκατοντάδες χιλιάδες από αυτούς έχουν μείνει άστεγοι, ενώ ολόκληρες συνοικίες και χωριά έχουν ισοπεδωθεί. Η βαρυχειμωνιά εντείνει τα προβλήματα και κάνει πολλούς να φοβούνται πως μπορεί να γλίτωσαν από τη μανία του Εγκέλαδου, όμως δεν θα είναι το ίδιο τυχεροί απέναντι στον καιρό και την κρατική ανεπάρκεια και αδιαφορία.

Χιλιάδες άνθρωποι χάθηκαν όχι εξαιτίας της έντασης των δύο σεισμών, αλλά της πολιτικής του κέρδους και των ανταγωνισμών. Τα μάτια αυτών των δύο παιδιών στα ερείπια ζητούν βοήθεια. Αργότερα, εάν σωθούν, θα απαιτήσουν τιμωρία και εκδίκηση

Πολύ μικρή και αδύναμη φάνηκε η Τουρκία του Ερντογάν

Η λαϊκή αλληλεγγύη προς τους σεισμόπληκτους Τουρκίας και Συρίας είναι συγκινητική. Δεκάδες χιλιάδες εθελοντές βρίσκονται στους τόπους της καταστροφής, πολλοί από άλλες πόλεις, προσφέροντας πολύτιμη βοήθεια στους ειδικούς. Σωματεία, οργανώσεις και γειτονιές ολόκληρες μαζεύουν είδη πρώτης ανάγκης και κάνουν έρανο για να βοηθήσουν, χωρίς κανένα όρο, τους συνανθρώπους τους που έχουν ανάγκη. Δεν συμβαίνει το ίδιο, όμως, με τα κράτη και τις κυβερνήσεις.

Η –κατά τον Ερντογάν– παντοδύναμη Τουρκία φάνηκε πολύ μικρή και αδύναμη απέναντι στη μανία της φύσης. Οι κατασκευαστικές εταιρείες της, που ανήκουν στην αφρόκρεμα του τουρκικού καπιταλισμού και καυχιούνται για τα σύγχρονα θαύματα που πετυχαίνουν, ανοίγοντας νέες διώρυγες στον Βόσπορο, χτίζοντας φαραωνικά αεροδρόμια και παλάτια και «κατακτώντας» τη Μέση Ανατολή και τον αραβικό κόσμο, αποδείχθηκαν δολοφόνοι κατά συρροή. Αυτό, καθώς όλα δείχνουν πως, στο όνομα του εύκολου και γρήγορου κέρδους, δεν τήρησαν ούτε τους στοιχειώδεις κανονισμούς στην ανέγερση κτιρίων και την κατασκευή δρόμων και αεροδρομίων, ακόμη και φραγμάτων, σε μία από τις πιο σεισμογενείς ζώνες του πλανήτη. Τα δημοσιεύματα που φέρουν αρκετές από αυτές να έχουν άμεση σχέση με το καθεστώς –κάτι που πιθανότατα ισχύει– έρχονται να αποδείξουν ότι το «ισλαμικό» κεφάλαιο δεν έχει ουσιαστικές διαφορές από το «κεμαλικό».

Αξίζει να σημειωθεί, άλλωστε, ότι «ισλαμιστές» και «κεμαλιστές» έστησαν, όπως όλα δείχνουν, μια τεράστια απάτη στις πλάτες των λαών της Τουρκίας: Το 1999, μετά τον προηγούμενο μεγάλο σεισμό που είχε κοστίσει τη ζωή σε πάνω από 17.500 ανθρώπους, είχε επιβληθεί από την τότε κυβέρνηση Ετσεβίτ ένας ειδικός φόρος για την ενίσχυση των πληγέντων, ο οποίος έγινε μόνιμος επί Ερντογάν το 2019. Επισήμως, ωστόσο, ουδείς γνωρίζει πού πήγαν αυτά τα χρήματα (κάτι που έχει συμβεί και στην Ελλάδα), ενώ αρκετοί καταγγέλλουν ότι τα τεράστια κεφάλαια που συγκεντρώθηκαν χρηματοδότησαν τα έργα του κατασκευαστικού κεφαλαίου.

«Στην πραγματικότητα, δεν σκοτώνει ο σεισμός, αλλά οι πολυκατοικίες και τα οικήματα που έχουν κατασκευαστεί στη συγκεκριμένη περιοχή», σημειώνει ο γνωστός αγωνιστής και δημοσιογράφος Σεΐτ Αλντογκάν, μέσω της ιστοσελίδας pandiera.gr, αποκαλύπτοντας το τεράστιο κύκλωμα διαφθοράς και κερδοσκοπίας σε βάρος των λαών της Τουρκίας. Προσθέτει, επίσης, ότι παρά τις διαβεβαιώσεις του Ερντογάν και κορυφαίων στελεχών της κυβέρνησής του, υπήρχαν μέχρι και προχθές αρκετές συνοικίες και χωριά στα οποία δεν είχαν φτάσει σωστικά συνεργεία και κρατική βοήθεια — κάτι που επιβεβαιώνουν τόσο το ΕΜΕΡ (Κόμμα Εργασίας) και το ΤΙΡ (Εργατικό Κόμμα της Τουρκίας) όσο και μια σειρά συνδικάτα.

Η παραπάνω εικόνα οδηγεί, πρακτικά, στο συμπέρασμα ότι ο κρατικός μηχανισμός, συμπεριλαμβανομένου του στρατού, ο οποίος περηφανεύεται ότι είναι σε θέση να εισβάλει και να κατατροπώνει τους εχθρούς του έθνους σε γειτονικές χώρες, αποδείχθηκε ανίκανος να προσφέρει την αναγκαία βοήθεια τις πρώτες κρίσιμες ώρες και ημέρες. Έτσι, καταδίκασε ακόμη περισσότερους σε θάνατο και συμπλήρωσε το εγκληματικό έργο των κατασκευαστικών — ενώ την ίδια στιγμή, εντείνεται η ανησυχία για την εκδήλωση φονικών επιδημιών (όπως χολέρας) στους πρόχειρους καταυλισμούς, όπου συχνά οι συνθήκες είναι άθλιες.

Για τη Συρία, φυσικά, δεν μπορεί να ισχυριστεί κανείς κάτι ανάλογο. Η αιτία είναι ότι η περιοχή που επλήγη είναι εμπόλεμη εδώ και πολλά χρόνια, με αποτέλεσμα να έχει χωριστεί σε «βιλαέτια»: Ένα που ελέγχεται από το καθεστώς της Δαμασκού, ένα από τον τουρκικό στρατό και τους συμμάχους του και ένα από τους Κούρδους, οι οποίοι έτσι κι αλλιώς αποτελούν την πλειονότητα των κατοίκων. Ως αποτέλεσμα, ουσιαστικά δεν υπάρχει οργανωμένος κρατικός μηχανισμός που θα μπορούσε να επέμβει σε μια τέτοιας έκτασης τραγωδία, ενώ και η βοήθεια που αποστέλλεται υποχρεούται να περάσει κυριολεκτικά από σαράντα κύματα μέχρι να φτάσει στον προορισμό της.

Οι πάντες, άλλωστε, θέτουν όρους και προτάσσουν τα συμφέροντά τους, ακόμη και τώρα. Η Δύση, για παράδειγμα, συνεχίζει το εμπάργκο κατά της Συρίας (παρά τη μερική χαλάρωση που ανακοίνωσαν την Παρασκευή ΗΠΑ και ΕΕ), ενώ απαιτεί την ευθύνη για τη διανομή της βοήθειας και την οργάνωση του συστήματος αρωγής να έχουν οι δικοί της μηχανισμοί και όχι η Δαμασκός. Ανάλογη απαίτηση προέβαλε και η κυβέρνηση της Άγκυρας, αφήνοντας ανοιχτή μόνο μια συνοριακή διάβαση, ενώ πληροφορίες έκαναν λόγο ακόμη και για βομβαρδισμούς κουρδικών οργανώσεων μετά τον σεισμό, έτσι ώστε να μην τους επιτραπεί να κερδίσουν έδαφος. Όσο για το καθεστώς του Μπασάρ αλ-Άσαντ, διεμήνυσε κι αυτό ότι αρνείται να συνδράμει οποιουσδήποτε δεν αναγνωρίζουν τη δικαιοδοσία του.

Συνέπεια είναι ότι, παρά τις αγωνιώδεις εκκλήσεις του ΟΗΕ και διάφορων οργανώσεων, το πρώτο φορτίο ανθρωπιστικής βοήθειας πέρασε τα σύνορα της Συρίας μόλις το μεσημέρι της Πέμπτης, δηλαδή πάνω από τρία 24ωρα μετά τον πρώτο σεισμό! Κάτι που σημαίνει πως χάθηκε σχεδόν όλος ο ωφέλιμος χρόνος που υπήρχε για τη διάσωση επιζώντων, καθώς με τις συνθήκες που επικρατούν στην περιοχή ελάχιστοι θα κατάφερναν να επιβιώσουν για μεγαλύτερο διάστημα. Εκτός κι αν ήταν τόσο τυχεροί, ώστε να τους ανακαλύψουν έγκαιρα κάποιοι από τους εθελοντές που έσκαβαν με γυμνά χέρια ή οι λίγες εκατοντάδες των Ρώσων και Ιρανών στρατιωτών που βρέθηκαν στον τόπο της καταστροφής.

Στην περίπτωση της Συρίας, λοιπόν, η αποκαλούμενη «διπλωματία των σεισμών» αποδείχθηκε καταστροφική και εγκληματική. Στην Τουρκία, από την άλλη, προτού καλά-καλά ανασυρθούν όλα τα πτώματα από τα ερείπια, τα βλέμματα στρέφονται ήδη στις προεδρικές και βουλευτικές εκλογές του Μαΐου, για τις οποίες όλες τα ενδεχόμενα είναι πλέον ανοιχτά. Συμπεριλαμβανομένης της αναβολής τους, στην περίπτωση που κριθεί ότι η λαϊκή κατακραυγή είναι τόσο μεγάλη που μπορεί να οδηγήσει τον Ερντογάν σε συντριβή.

Ο ίδιος, πάντως, φρόντισε να κηρύξει κατάσταση έκτακτης ανάγκης για τρεις μήνες (έως τις 7 Μαΐου) στις πληγείσες περιοχές, μεγάλο μέρος των οποίων είναι κουρδικές, γεγονός που του λύνει τα χέρια για να υλοποιήσει οποιαδήποτε απόφαση λάβει. Όσο για τον «Αιώνα της Τουρκίας» που ονειρεύεται, οι περισσότεροι έχουν πειστεί πως εάν υπάρξει, θα είναι αιματοβαμμένος…

ΠΡΙΝ