Η Σεβντά Καρατσά είναι μέλος της Εθνικής Εκτελεστικής Επιτροπής του Κόμματος Εργασίας και υποψήφια στο Γκαζιαντέπ (μια πόλη που καταστράφηκε από τους σεισμούς και το 70% των κατοίκων της είναι εργάτες) του Πράσινου Αριστερού Κόμματος. Πρόκειται για την «ομπρέλα» της Συμμαχίας για την Εργασία και την Ελευθερία, στην οποία συμμετέχουν, επίσης, το HDP, το ΤΙΡ και άλλα αριστερά κόμματα.
Στις 14 Μαΐου θα διεξαχθεί στην Τουρκία μια από τις πλέον κρίσιμες εκλογικές αναμετρήσεις. Είναι το μοναδικό θέμα στη χώρα — όλες οι συζητήσεις οδηγούν σε αυτό και η Τουρκία οδεύει προς τις εκλογές αντιμετωπίζοντας σοβαρά προβλήματα, σε κάθε επίπεδο.
Από το 2018, η Τουρκία κυβερνάται μέσω ενός εκτρωματικού μοντέλου, που ονομάζεται «Προεδρικό Σύστημα Διακυβέρνησης». Με άλλα λόγια, «νόμος του ενός», στο πλαίσιο του οποίου ο Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει την εξουσία να αποφασίζει για τα πάντα και να καθορίζει τα πάντα. Στο πλαίσιο αυτού του συστήματος, το εκλεγμένο κοινοβούλιο είναι απολύτως δυσλειτουργικό και η χώρα κυβερνάται κυρίως με προεδρικά διατάγματα και όχι με νόμους.
Ναι, η Τουρκία είναι μια χώρα στην οποία η δημοκρατία έχει μπει στο ντουλάπι. Ακόμη και η μικρότερη διαμαρτυρία για τη διεκδίκηση συγκεκριμένων δικαιωμάτων οδηγεί στην επέμβαση της αστυνομίας, οι απεργίες έχουν απαγορευθεί, οι άνθρωποι συλλαμβάνονται για αναρτήσεις στα κοινωνικά Μέσα, με επιδρομές στα σπίτια τους τα ξημερώματα. Πολιτικοί της αντιπολίτευσης βρίσκονται στη φυλακή από το 2016. Ηγετικές φυσιογνωμίες του HDP, βουλευτές και δήμαρχοι έχουν συλληφθεί. Σε όλους σχεδόν τους δήμους του HDP, οι εκλεγμένοι δήμαρχοι έχουν αντικατασταθεί από διορισμένους έμπιστους του καθεστώτος.
Η οικονομία είναι ένα από τα βασικά προβλήματα. Ειδικά τα τελευταία δύο χρόνια, η αύξηση του πληθωρισμού, η εξανέμιση των εισοδημάτων και η διαρκής υποτίμηση της τουρκικής λίρας έχουν οδηγήσει στη φτωχοποίηση της μεγάλης πλειοψηφίας της χώρας. Οι τιμές στα πιο βασικά καταναλωτικά αγαθά έχουν εκτιναχθεί και τα έχουν καταστήσει απρόσιτα.
Η κατοικία αποτελεί ένα ακόμη μεγάλο πρόβλημα. Πολλοί άνθρωποι, πολλές οικογένειες αναγκάζονται είτε να συγχωνεύσουν τα νοικοκυριά τους είτε να μετακομίσουν σε αστικές περιοχές στις οποίες τα ενοίκια είναι σχετικά χαμηλότερα. Όσο για τα παιδιά δεν θρέφονται όπως πρέπει και πηγαίνουν πεινασμένα στα σχολεία, ενώ η εκστρατεία που οργανώνει το περιοδικό Ekmek ve Gül (Ψωμί και Τριαντάφυλλα), που καλεί το κράτος να παρέχει τουλάχιστον ένα γεύμα καθημερινά, συνεχίζεται.
Εργάτες και υπάλληλοι, από την πλευρά τους, δεν διαθέτουν ασφάλεια και εργάζονται χωρίς την κάλυψη των συνδικάτων, υπό συνθήκες εντατικής εκμετάλλευσης. Κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ), έχουν απαγορευθεί 20 γενικές απεργίες. Τα εργατικά δυστυχήματα αυξάνονται και έχουμε δει να χάνονται οι περισσότερες ζωές σε χώρους δουλειάς.
Η κυβέρνηση του ΑΚΡ και οι συντηρητικές πολιτικές της, βασισμένες στην αντίληψη ότι άνδρες και γυναίκες δεν είναι ίσοι, συνεχίζουν να αρνούνται στις γυναίκες το δικαίωμα να υπάρχουν και έξω από τις οικογένειές τους. Αυτή η πολιτική αντανακλάται στις ζωές τους με τη μορφή της βίας σε βάρος τους και των γυναικοκτονιών. Παράλληλα, προβλήματα όπως η βία κατά των παιδιών, οι γάμοι σε παιδική ηλικία, η στέρηση του δικαιώματος στην εκπαίδευση και ο ρόλος των θρησκευτικών δογμάτων στις ζωές των παιδιών, ρίχνουν σκοτάδι στο παρόν και το μέλλον τους.
Η Τουρκία οδεύει προς τις εκλογές με αυτές τις συνθήκες και εμπειρίες. Το ΑΚΡ, το οποίο επί χρόνια ισχυρίζεται πόσο καλό είναι για ένα κόμμα να ασκεί την εξουσία μόνο του, συγκυβερνά τη χώρα με το Κίνημα Εθνικιστικής Δράσης (MHP) από το 2015 και κατέρχεται στις εκλογές μέσω της Λαϊκής Συμμαχίας. Την ψήφο διεκδικούν δύο ακόμη μεγάλοι συνασπισμοί: Η Εθνική Συμμαχία και η Συμμαχία για την Εργασία και την Ελευθερία.
Στη χώρα κυριαρχεί ο «νόμος του ενός», στο πλαίσιο του οποίου ο Ταγίπ Ερντογάν έχει την εξουσία να αποφασίζει για τα πάντα και να καθορίζει τα πάντα
Άλλα αντιδραστικά κόμματα, όπως το HüdaPar and Yeniden Refah, έχουν ενταχθεί στη Λαϊκή Συμμαχία του Ερντογάν. Προβάλλουν μισογυνιστικές πολιτικές και έκαναν εκστρατεία για την απόσυρση της Τουρκίας από τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, ενώ τώρα επιδιώκουν την κατάργηση του νόμου 6284, που διασφαλίζει στις γυναίκες τα θεμελιώδη δικαιώματά τους. Στο μυαλό των γυναικών στριφογυρνούν διαρκώς τα παραδείγματα του Αφγανιστάν και του Ιράν εάν το ΑΚΡ κυβερνήσει τη χώρα μαζί με αυτά τα κόμματα. Επιπλέον, το HüdaPar είναι η νόμιμη μορφή της ισλαμικής τρομοκρατικής οργάνωσης Χεζμπολάχ (δεν έχει σχέση με τη λιβανέζικη Χεζμπολάχ), ξυπνώντας στις μνήμες των ανθρώπων άλυτες υποθέσεις εγκλημάτων, ειδικά σε βάρος των Κούρδων.
Η Εθνική Συμμαχία, από την άλλη, έχει συγκροτηθεί πρωτίστως γύρω από το μεγαλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης, το CHP. Η δε Συμμαχία Εργασίας και Ελευθερίας σχηματίστηκε από το Δημοκρατικό Κόμμα των Λαών (HDP), το Κόμμα Εργασίας (ΕΜΕΡ), το Κόμμα Εργατών της Τουρκίας (ΤΙΡ) και άλλα πολιτικά κόμματα και κινήματα. Τάσσεται υπέρ της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της ειρήνης, της αδελφοσύνης, των δικαιωμάτων εργατών και υπαλλήλων, της ελευθερίας γυναικών και παιδιών.
Στόχος μας είναι να φέρουμε στη βουλή τις φωνές διαφορετικών κοινωνικών ομάδων: Των γυναικών, των εργατών, των νέων και των Κούρδων, που αγωνίζονται εδώ και χρόνια για την ελευθερία τους. Κάνουμε μια προεκλογική εκστρατεία με λίγα χρήματα και πολλή δουλειά. Ως μέλος της συντακτικής ομάδας του περιοδικού Ekmek ve Gül, επιδιώκουμε να μεταφέρουμε τον αγώνα που διεξάγουμε εδώ και χρόνια στο γυναικείο κίνημα και την εμπειρία που έχουμε σωρεύσει στο κοινοβούλιο. Θέλουμε να ιδρύσουμε μια πλατφόρμα για τις γυναίκες σε αυτό.
Είναι ο λόγος για τον οποίο απευθύνουμε κάλεσμα προς τους εργάτες και τους υπαλλήλους που δουλεύουν σκληρά αλλά φτωχαίνουν διαρκώς, τις γυναίκες που διαπιστώνουν ότι τους αφαιρείται η ελευθερία, τους νέους ανθρώπους που βλέπουν να τους μαυρίζουν το μέλλον. Είμαστε εδώ και θα τα αλλάξουμε όλα! Θα νικήσουμε μαζί! Θα οικοδομήσουμε μαζί μια χώρα ισότητας και ελευθερίας, χωρίς εκμετάλλευση.
ΠΡΙΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου