Είναι γνωστή η φράση του Γκράμσι για τις εποχές των κρίσεων όπου το παλιό πεθαίνει και το νέο δεν μπορεί ακόμα να γεννηθεί. Η τηλεμαχία της περασμένης εβδομάδας μεταξύ Τραμπ και Μπάιντεν ήταν σίγουρα μια απόδειξη ότι, τουλάχιστον σε επίπεδο πολιτικού προσωπικού, το παλιό πεθαίνει. Δεν πρόκειται απλά για ηλικιακό ζήτημα, ούτε φυσικά μας είχε λείψει η ρηχότητα και η κενότητα από παλαιότερους πολιτικούς των ΗΠΑ, όπως ο Κλίντον ή ο Μπους (τζούνιορ). Αυτή τη φορά, όμως, η αντιπαράθεση των πολιτικών αρχηγών έμοιαζε σαν μια φθηνή παραγωγή τηλεοπτικής σειράς. Μια εικόνα πραγματικής σήψης και παρακμής που δεν μπορεί να είναι τυχαία και να μην αντικατοπτρίζει την εσωτερική κατάσταση των ΗΠΑ σε μια εποχή απώλειας ισχύος και κύρους. Ειδικά δε στους Δημοκρατικούς, η θλιβερή εικόνα του Μπάιντεν να δυσκολεύεται να αρθρώσει ολοκληρωμένες προτάσεις άνοιξε ζήτημα διαδοχής την ύστατη στιγμή – με τη σχετική φημολογία, μάλιστα, να κλιμακώνεται κάθε μέρα που περνά.
Ωστόσο, θα ήταν λάθος να μείνουμε στις ατάκες και τα χαμηλού επιπέδου επιχειρήματα μεταξύ τους, καθώς οι δύο μονομάχοι επιβεβαίωσαν τις βασικές αρχές της πολιτικής τους. Αν και στο εσωτερικό μέτωπο, ο Μπάιντεν έκανε αναφορές στην κοινωνική δικαιοσύνη, την πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη και τη φορολόγηση των πλουσίων, όταν η συζήτηση έφτασε στα θέματα εξωτερικής πολιτικής, ξεκαθάρισε ότι η κυβέρνησή του παρέχει εγκαίρως όσα όπλα χρειάζεται το Ισραήλ και υποστήριξε ότι η αντι-ρωσική συμμαχία πρέπει να συνεχίσει το έργο της, καθώς αν αφεθεί ο Πούτιν θα επιτεθεί στην Πολωνία και άλλα κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ.
Ο Τραμπ, από την πλευρά του, σε ένα ρατσιστικό ντελίριο με το οποίο παρουσίασε τους μετανάστες και πρόσφυγες ως δολοφόνους και βιαστές, υποστήριξε την πολιτική που ακολουθήθηκε επί των ημερών του, λέγοντας πως οι μετανάστες παίρνουν τις δουλειές των μαύρων και των λατίνων Αμερικάνων, θέλοντας έτσι να υποκινήσει έναν εμφύλιο μεταξύ των φτωχότερων τμημάτων της αμερικάνικης κοινωνίας. Ωστόσο, περίτεχνα απέφυγε να απαντήσει για το αν σκοπεύει να απελάσει όσους ζουν κι εργάζονται στις ΗΠΑ για χρόνια και κυρίως πώς σκοπεύει να το κάνει αυτό. Επιπλέον, όσον αφορά τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή, ο Τραμπ κατηγόρησε τον Μπάιντεν ότι παίρνει το μέρος των… Παλαιστινίων, μην αφήνοντας τους Ισραηλινούς «να τελειώσουν τη δουλειά».
Εντούτοις, ίσως το ενδιαφέρον να κρύβεται στην αντιπαράθεσή τους στον οικονομικό τομέα αφού η εκτόξευση αλληλοκατηγοριών για την εκτίναξη του αμερικάνικου χρέους αποδεικνύουν το μέγεθος του προβλήματος.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Πριν (06.07.24)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου