Φλώρος στον ΑΝΤ-1 : Τον προσφώνησαν «Αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων», ένα χουντικό αξίωμα, δίχως ο ίδιος να αντιδράσει
Πρώην «Αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων» αποκάλεσε χθες δυο φορές τον Κωνσταντίνο Φλώρο ο έμπειρος δημοσιογράφος Νίκος Χατζηνικολάου στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ΑΝΤ-1, χωρίς ο ίδιος ο στρατηγός να κάνει ούτε μια διόρθωση. Θα πείτε «ψιλά γράμματα».. αλλά δεν είναι έτσι. Αυτά τα «ψιλά γράμματα» και μάλιστα στην κεντρική ενημερωτική ζώνη του καναλιού, δημιουργούν σοβαρές ανησυχίες.
Ο συγκεκριμένος τίτλος, που χρησιμοποιήθηκε μόνο από τη χούντα, ξυπνά μνήμες από μια εποχή όπου η στρατιωτική διοίκηση συγκεντρωνόταν στο Αρχηγείο Ενόπλων Δυνάμεων (Α.Ε.Δ.), το οποίο αντικατέστησε το Γενικό Επιτελείο Εθνικής Άμυνας (Γ.Ε.Ε.Θ.Α.) το 1968.
Αυτό το όργανο κεντρικής διοίκησης είχε αναλάβει τον πλήρη έλεγχο του Στρατού, του Ναυτικού και της Αεροπορίας κατά την περίοδο της στρατιωτικής δικτατορίας, καταργώντας τη συντονιστική αρμοδιότητα του Γ.Ε.Ε.Θ.Α. Το Α.Ε.Δ. λειτούργησε έτσι μέχρι το 1977, όταν αποκαταστάθηκε η λειτουργία του Γ.Ε.Ε.Θ.Α. Ο τελευταίος που έφερε τον τίτλο του Αρχηγού Ενόπλων Δυνάμεων ήταν ο Διονύσιος Αρμπούζης.
Αυτή η επιστροφή σε χουντικού τύπου τίτλους και ορολογίες δεν μπορεί να είναι απλά ένα ρητορικό λάθος. Πολύ περισσότερο όταν ακούστηκε δυο φορές και δεν υπήρξε κάποια διόρθωση από τον ίδιο τον πρώην Αρχηγό ΓΕΕΘΑ.
Φλώρος στον ΑΝΤ-1: Τον προσφώνησαν με χουντικό αξίωμα
Η προσφώνηση δείχνει να εντάσσεται σε μια ευρύτερη τάση αναβίωσης συμβολισμών και τελετών που συνδέονται με αυταρχικές περιόδους της ελληνικής ιστορίας.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η ανασύσταση της ίλης ιππικού για τις στρατιωτικές παρελάσεις από τον στρατηγό Φλώρο, και η ανέγερση του «μνημείου αθανάτων» στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας.
Όπως υποστηρίζει ο Pierre Nora, τέτοιοι «τόποι μνήμης» (lieux de mémoire) δεν είναι απλές ιστορικές αναφορές, αλλά ενεργά πολιτικά εργαλεία που στοχεύουν στην αναδιαμόρφωση της συλλογικής μνήμης.
Αντί να αποτελούν απλώς αναβιώσεις του παρελθόντος, αυτές οι πρακτικές λειτουργούν ως πολιτικές πράξεις που επιδιώκουν να επανακαθορίσουν τη συλλογική μνήμη και να επιβάλουν μια νέα ερμηνεία της ιστορίας, με δυνητικά επικίνδυνες πολιτικές συνέπειες.
Η Σημασία της Προσφώνησης ως “Αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων”
Ο τίτλος «Αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων», που χρησιμοποιήθηκε για τον στρατηγό Φλώρο, έχει ειδικό βάρος και ιστορική σημασία. Η επιστροφή σε μια τέτοια ρητορική δεν είναι τυχαία.
Εντάσσεται σε μια διαδικασία αναδιαμόρφωσης της συλλογικής μνήμης, με στόχο την κανονικοποίηση της χρήσης τίτλων και πρακτικών που παραπέμπουν στη στρατιωτική χούντα.
Αυτό το φαινόμενο, όπως το αναλύει ο Maurice Halbwachs, εντάσσεται στη διαδικασία της επιλεκτικής συλλογικής μνήμης, όπου μια κοινωνική ομάδα επιλέγει ποιες πτυχές του παρελθόντος να διατηρήσει και να προβάλει στο παρόν, με σκοπό να εδραιώσει μια συγκεκριμένη ταυτότητα και πολιτική αφήγηση.
Η Σχέση της Συλλογικής Μνήμης με τον Πολιτικό Αναθεωρητισμό
Όπως ανέλυσε ο Halbwachs, η συλλογική μνήμη είναι δομικά συνδεδεμένη με τις κοινωνικές και πολιτικές ανάγκες του παρόντος.
Η επανεμφάνιση του όρου «Αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων», μαζί με την αναβίωση τελετών και μνημείων που σχετίζονται με τη στρατιωτική εξουσία, είναι μια μορφή πολιτικού αναθεωρητισμού που στοχεύει στην αναδιατύπωση της ερμηνείας της ιστορίας.
Οι κοινωνίες που αναβιώνουν τέτοιες μνήμες το κάνουν για να προωθήσουν μια νέα πολιτική ατζέντα, η οποία βασίζεται στην εξιδανίκευση του παρελθόντος και την αναπαραγωγή αυταρχικών αφηγήσεων.
Στην Ελλάδα, αυτό το φαινόμενο μπορεί να ερμηνευθεί ως μέρος μιας ευρύτερης τάσης που προσπαθεί να κανονικοποιήσει στοιχεία της χουντικής περιόδου, μέσα από τη χρήση συμβόλων και ρητορικών που υπενθυμίζουν τη στρατιωτική ισχύ της δικτατορίας.
Πολιτικές Επιπτώσεις: Η Κανονικοποίηση του Αυταρχισμού
Αυτή η επιστροφή σε χουντικού τύπου συμβολισμούς και τίτλους, όπως η χρήση του όρου «Αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων», δεν είναι απλώς ένα λάθος ή μια αβλεψία.
Αντιπροσωπεύει μια συντονισμένη προσπάθεια από συγκεκριμένες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις να ενισχύσουν μια εθνικιστική και αυταρχική αφήγηση.
Όπως θα έλεγε ο Nora, τέτοιες πρακτικές δημιουργούν “τόπους μνήμης” που δεν υπηρετούν την αντικειμενική μνήμη της ιστορίας, αλλά μια επιλεκτική και εθνικιστική αναπαράσταση του παρελθόντος που είναι χρήσιμη για το παρόν.
Αυτές οι κινήσεις δεν είναι μόνο ιστορικά εσφαλμένες, αλλά απειλούν τη δημοκρατική ιστορία της Ελλάδας, καθώς επαναφέρουν στο προσκήνιο μνήμες από την πιο σκοτεινή περίοδο της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου