Σαν σήμερα στις 26 Ιουλίου του 1944, η γυναίκα σύμβολο της εθνικής αντίστασης και της Αριστεράς, η Ηλέκτρα Αποστόλου, δολοφονείται φρικτά στα μπουντρούμια της «Ειδικής Ασφάλειας».
Η Ηλέκτρα Αποστόλου, έκανε δυο «εγκλήματα» στα 32 χρόνια της ζωής της. Το πρώτο ήταν πως η Ηλέκτρα ήταν αντιστασιακή. Δεν ανεχόταν δηλαδή τους ναζί κατακτητές στη χώρα και με κάθε τρόπο επιχειρούσε να τους διώξει. Αυτό ήταν ασυγχώρητο από τους Γερμανούς.
Το δεύτερο και πιο σημαντικό «έγκλημα» της, ήταν πως η Ηλέκτρα ήταν κομμουνίστρια. Ήταν αριστερή. Αυτό το «έγκλημα» ήταν ασυγχώρητο από τους Έλληνες συνεργάτες των κατακτητών οι οποίοι τρομοκρατούσαν τους πάντες.
Ηλέκτρα Αποστόλου
Η δράση της Ηλέκτρας γεννήθηκε το 1912 στην Αθήνα, από ευκατάστατη οικογένεια. Ο αδελφός της Λευτέρης ήταν στέλεχος του ΚΚΕ και η ίδια από μικρή ηλικία οργανώθηκε.
Μάλιστα το 1934 στο Παρίσι ήταν επικεφαλής της Ελληνικής αντιπροσωπίας, στο Παγκόσμιο Αντιφασιστικό και Αντιπολεμικό Συνέδριο Γυναικών που έγινε εκεί. Το 1936, η δικτατορία του Μεταξά τη συλλαμβάνει. Η Ηλέκτρα κλείνεται στις φυλακές Αβέρωφ όπου και βασανίζεται απάνθρωπα.
Αποφυλακίζεται και περνάει στην παρανομία. Το 1939 οι άνδρες της Ασφάλειας την συλλαμβάνουν εκ νέου. Με συνοπτικές διαδικασίες αν και ούσα έγκυος στον 9ο μήνα, στέλνεται εξορία στην Ανάφη μαζί με άλλους κομμουνιστές.
Κατά τη διάρκεια της μεταγωγής της και κάτω από σκληρές επικίνδυνες και ανθυγιεινές συνθήκες γεννάει την κόρη της την Αγνή. Το μικρό παιδί πριν καν πάρει την πρώτη του ανάσα θα γευτεί την εξορία και εκείνο.
Εκεί εξόριστη μαζί με την κόρη της στην Ανάφη τη βρήκε η εισβολή των Γερμανών. Νέες συλλήψεις, νέο κυνηγητό. Τον Σεπτέμβριο του 1942, άρρωστη μεταφέρεται στο νοσοκομείο.
Δίπλα πάντα της η 3χρονη -πλέον- Αγνή. Κατά την επιστροφή της στις φυλακές και ενώ βρισκόταν στο «Μεταγωγών» φρουρούμενη, η Ηλέκτρα δραπετεύει και πάλι. Τρέχει σαν τρελή στους δρόμους της Αθήνας για να κρυφτεί και να χάσουν τα ίχνη της οι διώκτες της. Στην αγκαλιά της σφίγγει την κόρη της. Και όλο τρέχει.
Όταν πλέον είναι ασφαλής, και αφού πέρασε λίγος καιρός, οργανώνεται και πάλι. Αυτή τη φορά στην ΕΠΟΝ. Κάθε βράδυ, όταν το σκοτάδι σκέπαζε την Αθήνα. Η Ηλέκτρα και άλλες θαρραλέες γυναίκες, γλιστρούσαν σαν τα φαντάσματα στους δρόμους και γέμισαν τους τοίχους συνθήματα. Είχε αναλάβει επίσης, την πολύ σημαντική θέση της παραγωγής και διανομής του παράνομου ΕΑΜικού τύπου στην Αθήνα.
Η σύλληψη
Η Ειδική Ασφάλεια όμως δεν είχε ξεχάσει το χουνέρι που τους είχε κάνει. Ήταν ποτέ δυνατόν να ξεγλιστρήσει μια γυναίκα μαζί με το παιδί της, μέσα από τα χέρια τους; Στις 7.30 το πρωί της 25ης Ιουλίου του 1944, η Ηλέκτρα περπατάει στο κέντρο της Αθήνας για να πάει να συναντήσει κάτι συντρόφους της.
Είχε μηνύματα να τους μεταφέρει. Από μακριά κανείς δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι αυτή η γυναίκα με το ανέμελο κοριτσίστικο περπάτημα είναι μια από τις πλέον καταζητούμενες γυναίκες της αντίστασης στην Αθήνα.
Στη συμβολή 3ης Σεπτεμβρίου και Ιθάκης, διασταυρώθηκε καθώς περπατούσε, με έναν χωροφύλακα. Εκείνος την κοίταξε διερευνητικά. Κάτι του θύμιζε. Εκείνη τον κατάλαβε αμέσως. Τόσα χρόνια στην παρανομία, τόσες «επισκέψεις» στα γραφεία της Ασφάλειας, τόσο ξύλο, τόσα βασανιστήρια. Τον θυμήθηκε. Συνέχιζε να προχωράει δήθεν αδιάφορη.
Όταν την κατάλαβε ο χωροφύλακας άρχισε να την κυνηγάει. Στο πιο πάνω στενό είχαν στήσει μπλόκο τυχαία οι άνδρες της ομάδας «κρούσης» του Ευσέβιου Παρθενίου της Ειδικής Ασφάλειας, της Ελληνικής Γκεστάπο.
Έπειτα από σύντομη καταδίωξη η Ηλέκτρα έπεσε στα χέρια τους. Μέχρι να την πάνε στα κρατητήρια στην πλατεία Βικτωρίας που τότε ονομαζόταν πλατεία Κυριακού, στο επιταγμένο ξενοδοχείο «Κρυστάλ» (βρισκόταν στην οδό Ελπίδος) που είχε μεταβληθεί σε κολαστήριο από τους συνεργάτες των κατακτητών, η Ηλέκτρα ήταν σχεδόν λιπόθυμη από το ξύλο.
Σε αυτή την μικρή διαδρομή, μπροστά στα έντρομα μάτια των περαστικών, την χτυπούσαν την έβριζαν την κλωτσούσαν, την έφτυναν, την πετούσαν κάτω στο πεζοδρόμιο και όλοι μαζί την ξαναχτυπούσαν.
in.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου