Ένας χρόνος χωρίς τον Δελαστίκ: θυμόμαστε τις καταγγελίες του ΠΡΙΝ "Φυτεύουν πράκτορες της Πρεσβείας στις εφημερίδες" και τον Αμερικανικό έλεγχο στα ΜΜΕ

 

Ένας χρόνος από την απώλεια του πολύτιμου συντρόφου Γιώργου Δελαστίκ...

Και ενώ πριν από λίγες μέρες υπογράφτηκε η επ΄αόριστων Ελληνο-Αμερικανική Πολεμική Συμφωνία που έγινε δεκτή με πανηγυρισμούς από τα χρυσοπληρωμένα καθεστωτικά ΜΜΕ θυμόμαστε την δίωξη και Απόλυση του Γιώργου Δελαστίκ εξαιτίας του άρθρου του ΠΡΙΝ

Φυτεύουν πράκτορες της Πρεσβείας στις εφημερίδες (2007)

Ο Γιώργος Δελαστίκ ως γνωστόν ήταν διευθυντής στην ανεξάρτητη Κυριακάτικη έκδοση της Αριστεράς , το ΠΡΙΝ. Ταυτόχρονα εργαζόταν –για τα προς το ζειν- ως αρθρογράφος στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ. 

Την Κυριακή των Βαΐων δημοσιεύτηκε στο ΠΡΙΝ ανώνυμο άρθρο που υποστηρίζει πως «οι Αμερικανοί τοποθετούν σε θέσεις κλειδιά τηλεοπτικών σταθμών και εφημερίδων πράκτορές τους».

Τη Μεγάλη Βδομάδα, ζητήθηκε από το σύντροφο Δελαστίκ να υποβάλει την παραίτησή του από την «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ». 

Εκείνος αρνήθηκε, και η εφημερίδα τον απέλυσε.

Το επίμαχο δημοσίευμα στο ΠΡΙΝ:

Φυτεύουν πράκτορες της Πρεσβείας στις εφημερίδες (2007)

Αναδιατάσσουν τους πράκτορές τους στα ελληνικά ΜΜΕ οι Αμερικανοί, τοποθετώντας τους σε θέσεις κλειδιά τηλεοπτικών σταθμών και πρωτίστως εφημερίδων σ’ αυτή τη φάση. Τους μετακινούν μεθοδικά από το ένα έντυπο στο άλλο, επιδιώκοντας να μεγιστοποιήσουν τις δυνατότητες προβολής των αμερικανικών θέσεων.

Έχοντας πλέον συνειδητοποιήσει ότι οι σχέσεις τους με ορισμένους εκδότες δεν αρκούν για να τους διασφαλίσουν το πέρασμα της αμερικανικής γραμμής και των αρχών που σταδιακά θα διαμορφώσουν μια ελληνική κοινή γνώμη ευνοϊκή προς τις ΗΠΑ, οι Αμερικανοί ασχολούνται μεθοδικά με το να διασπείρουν τους πράκτορές τους στον ευρύτερο δυνατό αριθμό εντύπων, αποφεύγοντας άχρηστες υπερσυγκεντρώσεις ανθρώπων τους σε ορισμένα έντυπα, όσο σημαντικά και αν είναι αυτά.

Το γεγονός ότι το σύνολο σχεδόν των μεγάλων ελληνικών εφημερίδων πολιτικής επιρροής έχει περιέλθει σε φάση «τέλους εποχής» λόγω εξαντλήσεως των βιολογικών ορίων των περισσότερων παραδοσιακών εκδοτών και λόγω υπέρογκων χρεών, διευκολύνει τα μέγιστα τα σχέδια των Αμερικανών.

Αλλαγές κυοφορούνται και στο ιδιοκτησιακό καθεστώς πολλών ΜΜΕ. Κυκλοφορούν ήδη αρκετές φήμες και πληροφορίες για μυστηριώδεις υπεράκτιες εταιρείες που γίνονται κάτοχοι αξιόλογων ποσοστών του μετοχικού κεφαλαίου εταιρειών που κατέχουν ΜΜΕ.

Η ουσία είναι πως ο αμερικανικός έλεγχος επί ελληνικών μέσων ενημέρωσης ουδέποτε ήταν τόσο ισχυρός όσο σήμερα, αν πιστέψει κανείς τα όσα λέγονται.

Πρόκειται για εξέλιξη με μοιραίες πολιτικές επιπτώσεις.